Ήταν η χρονιά του 2012 με 2013. Τότε δούλευα σε δημοτικό παιδικό σταθμό στην περιοχή του Δήμου Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης. Είχαμε τρία τμήματα στο κτίριο και από δύο δασκάλες σε κάθε τμήμα. Στην αρχή στο τμήμα ημουν με μία κοπέλα που είχε μόνο δύο μήνες σύμβαση. Τον Νοέμβριο ήρθε η νηπιαγωγός που θα ήμασταν μαζί όλη την χρονιά.
Στην αρχή η συνεργασία μας ήταν λίγο δύσκολη και περίεργη. Είχε μάθει η καθεμία να δουλεύω με διαφορετικό τρόπο. Μετά από διάστημα λίγων ημερών έπρεπε να συμβαδισουμε για την καλύτερη λειτουργια του τμήματος μας και για μία ομαλή συνεργασία.
Το τμήμα μας ήταν ανάμεικτο. Είχαμε ηλικίες από 2,5- 4,5 χρόνων. Σε κάποιες δραστηριότητες τα χωρίζαμε αναγκαστικά και είχε εκείνη την πιο μεγάλη ηλικία και εγώ την πιο μικρή. Στο ημερήσιο πρόγραμμα ήμασταν όλοι μαζί πλην κάποιων δραστηριοτήτων και κάποιων εργασιών.
Η συνάδελφος μου σαν εκπαιδευτικός ήταν πολύ καλή. Είχε δουλέψει πιο πολλά χρόνια από εμένα και είχε παραπάνω πείρα. Έμαθα πολλά από την συγκεκριμένη. Απλά σε ένα πράγμα ήταν λάθος και το θεώρησα και αντιεπαγγελματικο. Είχε αδυναμία σε μια μαθήτρια μας και το έδειχνε με κάθε τρόπο. Ναι και εγώ είχα αδυναμία σε πολλούς μαθητές μου αλλά ποτέ δεν τους διαχωρισα από το σύνολο.
Η μαθήτρια ήταν πάντα πρώτη στην σειρά των δραστηριοτήτων. Γενικά θαύμαζε φωναχτά οποιαδήποτε ζωγραφιά της ή κατασκευη της. Μία μέρα είχε έρθει με επώνυμα και ακριβά ρούχα και η συνάδελφος έλεγε σε όλα τα παιδιά τι όμορφη που είναι και τι ωραία και ακριβά ρούχα φοράει. Εγώ αυτό που πρόσεξα ήταν τις υπόλοιπες μαθήτριες μου που κοιτούσαν μία τα ρούχα τους και μία την συμμαθήτριά τους. Πόση ανασφάλεια έστω αυτό το αθώο σχόλιο μπορεί να προκαλέσει σε άλλα παιδιά;
Την επόμενη μέρα ερχόντουσαν όλες οι μαθήτριες μας και μας έδειχναν τα ρούχα τους, τις κορδέλες τους και μας ρωτούσαν είμαστε όμορφες. Γυρνάει και με ρωτάει η Δ. γιατί τα κορίτσια μας μας δείχνουν τα ρούχα τους; Και κάθομαι και της θυμίζω το σκηνικό της προηγούμενης μέρας. Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι άθελά της έδειξε την αδυναμία της στην συγκεκριμένη μαθήτρια μας.
Αισθάνθηκε ασχημα γιατί με τα τόσα χρόνια προϋπηρεσίας που είχε δεν είχε ξαναφέρει σε δύσκολη θέση μαθητές της. Ναι την συγκεκριμένη μαθήτρια την είχε αδυναμία. Αγαπούσε πολύ τα παιδιά και δεν είχε δικά της. Και κάπως έτσι φανταζόταν τι κόρη που ήθελε να αποκτήσει κάποια στιγμή. Απλά κατάλαβε ότι ίσως ξέφυγε από ένα σημείο.
Μάζεψε όλα μας τα παιδιά στην παρεούλα και ζήτησε συγνώμη που έδειξε την αδυναμία της σε ένα παιδί. Και ότι τα αγαπούσε όλα εξίσου το ίδιο. Έτρεξαν όλα πάνω της και την αγκάλιασαν. Συνέχισε να έχει ένα κλικ αδυναμία την συγκεκριμένη μαθήτρια απλά ήταν πιο διακριτική.
#ροζδυναμη
Το όνομα μου είναι Μαρία και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Έχω σπουδάσει βοηθός βρεφονοπιοκομού. Είμαι στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια. Ζω πλέον στη περιοχή του Λάρνακα. Μέσω της στήλης μου θα συζητήσω ότι έχει σχέση με Παιδιά. Θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα λύσουμε ό, τι υπάρχει και γενικά, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο πάντα για τα παιδιά και τους γονείς τους.
Σχόλια