Μετανάστευση. “Σωστή” ή “λάθος” επιλογή;

Αν λάβω υπόψη μου τα μέλη της ομάδας μας, τότε σαφέστατα μπορώ να ισχυριστώ πως οι περισσότερες αναλώσατε πολλές ώρες παρέα με τον φίλο σας, την παρέα σας, τους συγγενείς σας, ακόμη & τον ίδιο σας τον εαυτό στο ερώτημα: να μεταναστεύσω ή να μείνω να προσπαθήσω ακόμη περισσότερο στην Ελλάδα; Να επιλέξω την Κύπρο ή όχι; Να μείνω ή να φύγω από την Κύπρο;

Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχουν φυσικά υπέρ&κατά και όσο και αν το αναλύουμε, μοναδική απάντηση δε γίνεται να βρούμε. Είναι τα χειρότερα διλήμματα αφού ό,τι κι αν επιλέξουμε κάτι θα χάσουμε. Ό,τι κι αν επιλέξουμε κάτι θα κερδίσουμε. Αλλά πώς να συγκρίνεις τόσο ανόμοια πράγματα; «Να φύγω να βρω την ησυχία μου, με ένα καλύτερο μισθό και ποιότητα ζωής ή να μείνω και να το παλέψω και να συνεχίσω να βιώνω μια πραγματικότητα που σαφώς δεν αντέχω, αλλά μου δίνει μια αίσθηση ασφάλειας, δίπλα στους δικούς μου ανθρώπους;» Πραγματικά δύσκολο να απαντήσεις σε αυτό.

Τι σε σταματάει, λοιπόν, από το να πάρεις μια απόφαση και συνεχίζεις να αναμοχλεύεις τα ίδια και τα ίδια; Και τι σε εμποδίζει ακόμη και αν πάρεις μια απόφαση, να θεωρείς πως εν τέλει η άλλη επιλογή ήταν η κατάλληλη;

Η πιο πιθανή απάντηση είναι πως αυτό που σε σταματάει από το επιλέξεις είναι ο φόβος.

Ο φόβος μήπως κάνεις τη «λάθος» επιλογή.

-αν το μετανιώσω;

-αν τελικά δε μου αρέσει;

-αν έπρεπε να είχα μείνει;

-αν έπρεπε να είχα φύγει;

-αν έπρεπε να επιλέξω άλλη χώρα;

Ο φόβος μήπως πάρω τη “λάθος” επιλογή.

Αλήθεια, υπάρχουν “λάθος” επιλογές;
Είσαι σίγουρη πως έχεις κάνει την “λάθος” επιλογή; Ή μήπως την “σωστή”;
Κατά τη γνώμη μου, ΟΧΙ.
Υπάρχουν μόνο επιλογές!!! Ούτε “σωστές”, ούτε “λάθος”.
Για την ακρίβεια υπάρχουν μόνο πληροφορημένες και μη-πληροφορημένες επιλογές. «Λάθος» επιλογές δεν υπάρχουν. “Λάθος” επιλογές δε γίνεται να υπάρχουν. Το αν μια επιλογή είναι «λάθος» ή «σωστή» μπορείς να το αξιολογήσεις μόνο εκ των υστέρων. Όχι την ώρα που αποφάσισες. Και μάλιστα το αξιολογείς μόνο από την θέση του παρατηρητή και όχι του άμεσα συναισθηματικά εμπλεκόμενου, όταν δηλαδή έχει περάσει ενα αξιόλογο χρονικό διάστημα και βλέπεις την πορεία σου. Εκεί, αποφασίζεις κατά πόσο, τη δεδομένη μελλοντική στιγμή (με τα τότε δεδομένα), σου αρέσει ή όχι το αποτέλεσμα. Κατά πόσο είσαι ευχαριστημένη ή όχι. Γι αυτό είναι αδύνατον να υπάρχει «λάθος» απόφαση την ώρα που την παίρνουμε.

Κατόπιν αποφάσεως ίσως υπάρξουν πολλές φορές που θα μετανιώσεις. Ίσως σιωπηλά ή δυνατά πεις: «Πόσο χαζή ήμουν που έφυγα, θα έπρεπε να είχα μείνει…» Ο μελλοντικός εαυτός σου καταλήγει πως δεν του άρεσε η πορεία που ακολούθησες και κατηγορεί τον παρελθοντικό εαυτό σου για «λάθος» απόφαση.
Πόσες φορές σε κρίνεις αυστηρά εκ του αποτελέσματος; Πόσες άλλες σε δικάζεις, χωρίς μάλιστα ελαφρυντικά;

Αυτό που παραβλέπεις, όμως, είναι να εξετάσεις τη στάση σου κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος που μεσολάβησε. Αν για παράδειγμα αποφάσισες να μεταναστεύσεις και επέλεξες την Κύπρο εν τέλη, μετέπειτα αφιερώσεις όλη την ενέργειά σου για να το παλέψεις, για να πετύχεις στη νέα αυτή χώρα ή ήσουν συνεχώς με το ένα πόδι στην Ελλάδα; Για πόσο καιρό άραγε πιστεύεις πως μπορείς να ισορροπήσεις σαν τον κολοσσό της Ρόδου; Αν επιλέγεις την δεύτερη οπτική, τότε είναι πιθανότερο να ήταν η στάση σου αυτή που σε οδήγησε στο να μην είσαι τώρα ευχαριστημένη με την επιλογή σου και όχι να ήταν η αρχική επιλογή σου «λανθασμένη». Εάν τηρήσεις μια στάση η οποία υπονομεύει την απόφασή σου, (συνήθως αυτές οι διεργασίες γίνονται μη συνειδητά) , δε γίνεται να περιμένεις να είσαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Είναι μαθηματικά λιγότερο πιθανό, αν όχι αδύνατον..

Αν είσαι ενήμερη για τις συνέπειες κάθε εναλλακτικής και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των δυο σεναρίων ισορροπούν, σχεδόν δεν έχει σημασία ποια απόφαση θα πάρεις! Όμως, ό,τι και αν επιλέξεις, πρέπει α) να μπορείς να το υποστηριξεις μετέπειτα με όλο σου το είναι. Αυτό φυσικά δε σημαίνει να δέχεσαι τα κακώς κείμενα αβλεπή αλλά αντιθέτως να έχεις βρει τις δεξιότητες να τα επεξεργάζεσαι και να διδάσκεσαι από αυτά για την δικη σου εξέλιξη β) να μην ασχοληθείς ξανά με την επιλογή που απέρριψες. Αυτό είναι τα “μυστικά” για να μην το μετανιώσεις μετά…
Ας μη ξεχνάμε και την φυσική τάση που έχουμε να μετανιώνουμε τις επιλογές που απορρίψαμε, τη δράση δηλαδή που δεν αναλάβαμε.

Ενώ δεν έχει σημασία το ποια απόφαση θα πάρεις, αυτό το οποίο είναι απόλυτα επιτακτικό είναι το να πάρεις μια απόφαση! Η νοητική ταλάντευση, το μπρος πίσω, η εξονυχιστική εξέταση των πιθανών επιλογών, μας εξουθενώνουν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βασανιστικό από το άγχος της απόφασης και τον συνεχή, άκαρπο αναμάσημα, ενώ βιώνεις παράλληλα μια δυσάρεστη καθημερινότητα. Τρώει αργά και βασανιστικά κάθε απόθεμα ενέργειας από τον οργανισμό σου και η ψυχική σου υγεία κινδυνεύει. Συχνά θα ήθελες να γίνει ενα θαύμα, ένας από μηχανής θεός να επιλέξει για εσένα. Να έρθουν κάπως τα πράγματα ώστε να μη χρειαστεί να αποφασίσεις για να απαλλαγείς από το βάρος της ευθύνης; Όλα αυτά από το φόβο να μην πάρεις την «λάθος» επιλογή. Αναποφασιστικότητα & υπερανάλυση των αρνητικών βιωμάτων που καλείσαι να ζήσεις.

Αν συνειδητοποιήσεις πως «λάθος» επιλογή δεν υπάρχει,το βάρος αυτό ξαφνικά θα φύγει από τους ώμους σου. Η ζωή σου θα γίνει πολύ ευκολότερη. Μπροστά σε κάθε σου δίλημμα αρκούν τα βήματα της πλήρους (οσο αυτό είναι εφικτό) ενημέρωσης για τις συνέπειες της κάθε απόφασης. Αν οι συνέπειες δε γέρνουν την τράμπαλα προς τη μια ή την άλλη πλευρά μπορείς να ρίξεις και ένα νόμισμα. Να το παίξεις το γνωστό κορώνα – γράμματα. Είναι τόσο απλό. Η θέα τύχη θα πάρει θέση!!
Επίσης, βοηθητική σκέψη μπορεί να αποτελέσει η γνώση πως σε όποια κατάσταση και αν βρεθείς αργά ή γρήγορα θα την συνηθίσεις και θα προσαρμοστείς! Φρόντισε μόνο να είναι “στολισμένη” με όμορφες νέες εμπειρίες και το λιγότερο δυνατό κόστος.

«Λάθος» δεν έκανες.. Πήρες απόφαση!!

Με πολύ σεβασμό & αγάπη,

Μαρία