…άνθρωποι ψηλοί, άνθρωποι ρηχοί, άνθρωποι που έρπονται, που πηδούν, υπερπηδούν εμπόδια και πουγκιά γεμισμένα με βότσαλα βαριά. Άνθρωποι-αστέρια που λάμπουν και ίπτανται πάνω από σύννεφα, ομίχλες κι ανθρώπους ρηχούς, μικρούς, έρποντες.
Στη ζωή ελπίζεις ότι θα συναντήσεις ανθρώπους ψηλούς, στην καρδιά και την ψυχή. Κάποια στιγμή, όταν παύεις να αφομοιώνεσαι από το παρόν και τη δυναμική των στιγμών-σταγόνων που πέφτουν και χάνονται, ξεκινάς να αναζητάς. Ανθρώπους. Να σε συντροφεύσουν. Να σε μοιραστούν.
Και συνειδητοποιείς μόνο πόση νταρκίλα υπάρχει έξω. Ακριβώς δίπλα σου. Μαζεμένη σε μια γωνίτσα, πανέτοιμη να τη φυσήξει ο αέρας και να σε καλύψει. Ναι, υπάρχουν κακοί άνθρωποι τριγύρω μας. Άνθρωποι πιο έτοιμοι να σε κατασπαράξουν από ό,τι αναγνώριση τους δίνεις. Κι όταν κάνεις την ειρήνη σου κι αποδεχτείς ότι υπάρχουν κακοί άνθρωποι, πραγματικά κακοί, τότε κρατάς την πιο μαγική σκούπα ανά χείρας. Έτοιμη να συμμαζέψει ξανά τη σκόνη. Την νταρκίλα.
Άνθρωποι-αστέρια… κι άνθρωποι σαν αστέρια. Που βουτούν με φόρα στη Γη. Κι εξαφανίζονται στις γωνιές. Γίνε άνθρωπος-φως. Να φέγγεις. Παντού. Και κυρίως, στις γωνιές. Για να μένεις ψηλά!
Φοίβη.-
#ροζδύναμη
Γεια! Είμαι η Φοίβη Σιταρά, επαγγελματίας κειμενογράφος / δημοσιογράφος. Λατρεύω τις γάτες, τη Μουσική (goth, celtic, electro, classical), τη Σοκολάτα, τον Αφρώδη Οίνο, τις Μηχανές, τα HOGs (games). Με έλκουν οι άνθρωποι που ξέρουν να γελούν, να δίνουν, να ανοίγονται, να ψάχνονται.
Σχόλια