Ψυχοσωματικά συμπτώματα!Καλώς ορίσατε..

  Είμαι σχεδόν βέβαιη πως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, κάτω από συνθήκες πίεσης, έντασης και άγχους της καθημερινότητας, εμφανίζει ψυχικές ανάγκες τις οποίες όμως αγνοεί πανηγυρικά! Μάλιστα, τολμώ να υποστηρίξω πως ένα μεγαλύτερο ποσοστό, ακόμη και όταν τολμήσει να σκεφτεί ή να συνηδειτοποιήσει μια ανάγκη του, συνήθως θα την τοποθετήσει στο μέλλον. Σα να κυλάει η ζωή σε ένα κενό χώρο ανάμεσα στο τι συνέβει στο παρελθόν με μια οριζόντια ματιά απευθείας στο μέλλον. Χωρίς στάση στο σήμερα. Το παρόν, φαίνεται να μην υπάρχει. Η ανάγκη μοιάζει σα να παίρνει αναβολή και τα αισθήματα, τα θέλω και η δίψα, να μετατίθονται για αύριο, για αργότερα. Παίρνουν συνεχώς αναβολή γιατί πάντοτε κάποιος άλλος, κάτι άλλο έχει προτεραιότητα. Τα παιδιά, ο σύντροφος, τα χρέη, οι γονείς. Πάντα κάτι άλλο έξω από αυτούς, τους καλεί να δράσουν και να εστιάσουν.

   Αυτό βέβαια σαν περιγραφή προϋποθέτει και ανθρώπους δυνατούς, που τους εμπιστεύονται οι άλλοι για να τους συμπαρασταθούν, για να τους νιώσουν, για να τους “σώσουν”, για να τους σταθούν.  Είναι άνθρωποι οι οποίοι από μικροί εκπαιδεύτηκαν να είναι πολύ συμπονετικοί, οι οποίοι είναι ικανοί για να εκτελούν καθήκοντα και να παίρνουν πρωτοβουλίες, να έχουν προσανατολισμό στο “έξω από το εγώ” , να παίρνουν την ευθύνη, να έχουν το θάρρος της επιλογής τους, να μπορούν να διεκδικήσουν το δίκαιο και να είναι και οι ίδιοι πολύ καλοί στο να ψάχνουν τα λάθη στον εαυτό τους – σε βαθμό μεγαλύτερο όμως της αυτοκριτικής – φτάνοντας πολλές φορές σε αυτοτιμωρητικές συμπεριφορές. Αυτούς θα τους αναγνωρίσεις επίσης γιατί είναι πολύ φιλικοί, κοινωνικοί και προσιτοί με ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την ηρεμία και την αποφυγή συγκρούσεων και φυσικά με μια έφεση στα δύσκολα. Σαν να γεννήθηκαν για αυτά. Για τα ομολογουμένως “δύσκολα” επαγγέλματα, που απαιτούν θυσίες και είναι δίπλα σε όποιον χρειάζεται βοήθεια – με μια δυσκολία οριοθέτησης-. Φυσικά είναι ιδανικοί για να παίρνουν δύσκολες αποφάσεις και να ξεπερνάνε δύσκολες καταστάσεις. Εξάλλου έχει τόσες πολλές ψυχικές αντοχές και χαρίσματα! Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι φυγόπονος. Μάλιστα το “δεν έχεις ανάγκη εσύ, αντέχεις”, “είσαι μαχητής εσύ, δε σε φοβάμαι” και το “θα τα καταφέρεις γιατί μπορείς” από τις τόσες φορές που το άκουσε, πλέον το πιστεύει. Πιστεύει πως για να το λένε οι άλλοι κάτι παραπάνω θα ξέρουν, πως μάλλον είναι πηγή δύναμης και αντοχής ανεξάντλητη και πως δε γίνεται φυσικά να απογοητεύσει τους γύρω του και να δείξει αδυναμία. Δεν σημαίνει όμως και πως δεν είναι, αλλά πως μάλλον κάπου, κάπως έχασε το μέτρο.

   Κάπου εκεί λοιπόν υπάρχει σε κάποια φάση της ζωής του και μια ρωγμή. Μια ρωγμή η οποία εμφανίζεται και του θυμίζει ή του μαθαίνει πως είναι να ακούει και τις ανάγκες του. Με τρόπο όμως πιο “έξυπνο” γιατί του μιλάει και του λέει, “τώρα που ήρθα στη ζωή σου, μπορείς να αφεθείς και μην ανησυχείς, θα τα ρίχνεις όλα σε εμένα και έτσι δε θα νιώσεις ούτε ενοχές που αυτή τη φορά κοίταξες εσένα περισσότερο από τους άλλους. Ξέρεις γιατί;  Διότι εγώ ήρθα και θα σε φροντίσω και εσένα και τους άλλους και τις σχέσεις σου, τόσο πολύ που πλέον θα σου λένε οι άλλοι που σε αγαπάνε, “φτάνει, πρέπει επιτέλους να κοιτάξεις και εσένα και τις ανάγκες σου”. Μαγικό! Και κάπως έτσι, ήρθε στη ζωή του το ψυχοσωματικο σύμπτωμα το οποίο καθόλου δε θέλει άλλα πλέον είναι εδώ και τον “καπέλωσε” και τον ανάγκασε να μειώσει μέχρι και τις επιδόσεις του.Και εκεί που πιεζόταν πλέον βάζει άλλες προτεραιότητες. Και εκεί που ήταν για όλους, είναι πλέον πρώτα για τον ίδιο. Και εκεί που το φως της ταμπέλας του άναβε για τους γύρω του σαν 24ωρο φαρμακείο, τώρα διανυκτέρευει για τον ίδιο. Και το σύμπτωμα φυσικά μπορεί να ήρθε με διάφορες μορφές. Με ημικρανίες, με αλλεργίες, με στομαχικούς πόνους, με δερματικά, με καρδιακά (υπέρταση κ.α), με καρκίνο, με πόνους στις αρθρώσεις, με αναπνευστικά, με τριχόπτωση κ.α. Με οποιαδήποτε μορφή η οποία θα τον βοηθήσει αν δει βαθιά μέσα του να επουλώσει τις πληγές, σαν λαβωμένο πουλί που χρειάζεται να σταθεί για λίγο στη φωλιά του, να πάρει δυνάμεις, να φροντίσει τα τραύματα και μετά να ξανανοίξει τα φτερά του. Μέχρι λοιπόν να απαλλαγεί από το σύμπτωμα και να είναι και πάλι έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του με διαφορετικό προσανατολισμό αυτή την φορά, μπορεί να αναλογιστεί για ποιους λόγους άραγε τον επισκέφθηκαν αυτά τα συμπτώματα; Τι σημαντικό ήθελαν να του πουν; Και πριν ακόμη αρχίσει την αποσιώπησή τους με σκευάσματα, πριν ακόμη τα ξανακοιμήσει ή τα ξεπεράσει, να δει το βαθύτερο αίτιο των τόσο συχνών και επίμονων π.χ πονοκεφάλων. Το σώμα του, άλλωστε μιλάει, ζητάει, διεκδικεί – κάποιες φορές μάλιστα πολύ απαιτητικά και πολύ επιθετικά.

  Εσύ; Ακούσες το σώμα σου στο σήμερα; Γιατί στο μέλλον ίσως να είναι πιο περίπλοκα τα θέματα υγείας.