Μια εμπειρία που όλοι έχουμε βιώσει, ο πόνος..

    Τι είναι ο πόνος; Ή ακόμη καλύτερα πότε και που πονάμε; Γιατί σπεύδουμε να τον διώξουμε, να τον σωπάσουμε όσο πιο γρήγορα και άμεσα μπορούμε; 
     Μια εμπειρία που νιώθουμε όλοι και η οποία έρχεται για να μας προειδοποιήσει, για ποιο λόγο να την ξορκίζουμε και να θέλουμε να απαλλαγούμε απευθείας από αυτήν είτε με την χρήση  φαρμακευτικών σκευασμάτων, είτε με άλλες ουσίες, είτε με οποιονδήποτε αντιπερισπασμό, όπως π.χ. έντονη και ξαφνική μανία με την εργασία, εμμονή με άλλες δραστηριότητες πέραν αυτού που μας δημιούργησε τον πόνο κτλ.
   Ο πόνος λειτουργεί ως σήμα κινδύνου και είναι άκρως ευεργετικός και προστατευτικός αν και κάποιες φορές αποτελεί οδυνηρή εμπειρία. Φυσικά, υπάρχουν ομοιότητες στον πόνο είτε είναι οργανικός είτε είναι ψυχικός και το άτομο μπορεί να περιγράφει πως βιώνει τα ίδια ή παρόμοια συμπτώματα και στις δύο αυτές καταστάσεις. Επίσης, έχουμε παρόμοιες τάσεις και στάσεις για να απαλλαγούμε αμέσως από αυτόν. Ομως και στις δύο περιπτώσεις, έχουμε παράλληλα και μια βασική διαφοροποίηση. Ο σωματικός πόνος βιώνεται εσωτερικά σε κάποιο όργανο ενώ ο ψυχικός, βιώνεται εσωτερικά αλλά λόγω του ότι προέρχεται από εξωτερικά ερεθίσματα πολλές φορές δεν τον αναγνωρίζουμε.

Έχουμε δηλαδή συνήθως, καταστάσεις οι οποίες προέρχονται από εξωγενείς παράγοντες που σχετίζονται με το σύστημα στο οποίο ζω και με τους ανθρώπους που αλληλεπιδρώ και οι περιγραφές αφορούν το “πονάω από την συμπεριφορά του άλλου”, από την αντίδρασή του, από απογοήτευση, διότι δεν το περίμενα.

Αυτή η οπτική,το να καταφέρεις να εντοπίσεις και να διαφοροποιήσεις το ερέθισμα του ψυχικού πόνου από το ΕΓΩ,είναι και αυτή η οποία μπορεί να βοηθήσει και τον καθένα μας ώστε να εντοπίσει ποια εικόνα του έχει προκαλέσει πόνο, ποια έκφραση, ποια στάση, ποια απώλεια, ποιος αποχωρισμός ενδεχομένως. Ποια εμπειρία δυσάρεστη του συνέβει και πότε αυτή συνέβει. Με ποιους παρόντες και με ποιους απόντες από τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του ήταν τότε; Ερωτήματα που όταν απαντηθούν θα μπορέσει να δώσει την δυνατότητα στον εαυτό του ο καθένας μας ώστε να αναγνωρίσει το γεγονός οτι πονάει και έπειτα να πάρει απόσταση. Η απόσταση είναι αυτή που θα διαδραμάτισει και καθοριστικό ρόλο για να μπορέσει να διερευνήσει τις εναλλακτικές που διαθέτει ώστε να αποφασίσει τι θα είναι αυτό που εν τέλη θα τον ανακουφίσει.

Μόνο έτσι θα μπορεί να μεταφράσει το κρυφό μήνυμα που θέλει να του στείλει ο πόνος σε όποια μορφή και αν εμφανιστεί. Μόνο έτσι θα μπορέσει να κατανοήσει το πονάω, ώστε να έρθει και πάλι σε επαφή με τις αντοχές του και με τους τρόπους ελέγχου ή/και αποδοχής του πόνου.
    Εσεις; Είστε έτοιμοι να τον δείτε, να τον κατονομάσετε, να τον αφουγκραστείτε, να τον ακούσετε, να τον αγκαλιάσετε και έπειτα να τον φροντίσετε; Είστε έτοιμοι να αναγνωρίσετε τι ψυχικές αντοχές έχετε και να εκπλαγείτε με τις δυνατότητές σας;

Επιτρέψτε, βιώστε, νιώστε, κλάψτε, αγγίξτε τον και τελικά αλλάξτε τον.
   Ο πόνος σας σήμερα, ίσως είναι το αυριανό σας κίνητρο για αλλαγή.