Γειά! Είμαι η Μαρίνα και ανάμεσα σε τόσα άλλα πράγματα αγαπώ να διαβάζω και να λέω ιστορίες. Κάπως έτσι θα τα συνδυάσω συστήνοντας αγαπημένα μου βιβλία.

Ελένη ή ο κανένας

Σήμερα θα σας πω για ένα βιβλίο που δεν έχω διαβάσει..

Είναι όμως μια ιστορία που διάβασα για μια γυναίκα που αξίζει να γνωρίσεις.

Η Ελένη Μπούκουρα Αλταμούρα ήταν ζωγράφος,για την ακρίβεια η πρώτη μεγάλη Ελληνίδα ζωγράφος. Γεννήθηκε στις Σπέτσες το 1821. Οι γονείς της δημιούργησαν το πρώτο θεατρο στην Αθήνα.

Από μικρό παιδί δείχνει το ταλέντο της στην ζωγραφική και οι γονείς της δίνουν την ευκαιρία να το καλλιεργήσει καλούν στο σπίτι τον καθηγητή του Σχολείου των τεχνών για να την διδάξει.Αργότερα μεταβαίνει στην Ιταλία για να συνεχίσει τις σπουδές της. Καθώς όμως εκείνη την εποχή απαγορεύεται στις ακαδημίες τεχνών – λόγω της σπουδής του γυμνού- η είσοδος των στις γυναίκες η Ελένη μεταμφιέζεται σε άντρα και με το ψευδώνυμο Χρυσίνης Μπούκουρης συνεχίζει τις σπουδές της.

Εκεί αργοτερα γνωρίζει και τον Φραντσέσκο Σαβέριο Αλταμούρα, ζωγράφο επίσης και τον ερωτεύεται. Μαζί αποκτούν τρία παιδιά και κάποια χρόνια μετά παντρεύονται, η Ελένη έτσι κ αλλιώς δεν έμπαινε σε καλούπια.

Ο άντρας της θα την εγκαταλείψει για τη φίλη της Τζέιν Χέυ και φεύγει μαζί της παίρνοντας και τον μικρότερο γιο του ζευγαριού Αλέξανδρο.

Η πληγωμένη Ελένη παίρνει τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της και επιστρέφει στην Ελλάδα. Ζει στην Πλάκα, ζωγραφίζει, είναι πλέον αναγνωρισμένη ζωγράφος και παραδίδει και μαθήματα σε νεαρές Αθηναίες.

Λόγω της εύθραυστης υγείας της κόρης της θα μετακομίσει μαζί της στις Σπέτσες , όμως η Όλγα θα πεθάνει το 1874 σε ηλικία 20 ετών. Ο γιος της Ιωάννης – ο γνωστός ζωγράφος με τις υπέροχες θαλασσογραφίες, επιστρέφει από το εξωτερικό όπου σπουδάζει για να σταθεί στη μητέρα του. Δύο χρόνια αργότερα όμως πεθαίνει και αυτός από φυματίωση όπως η μικρότερη αδερφή του. Η Ελένη τότε καταρρακωμένη, σύμφωνα με μια εκδοχή καίει στην αυλή του σπιτιού της όλα της τα έργα και κλείνεται στο σπίτι.

Κουτσομπολιά και φήμες μιας κλειστής επαρχιακής κοινωνίας φουντώνουν για τη ζωγράφο λόγω της απομόνωσης της, την θεωρούν ιδιόρρυθμη , τρελή, μάγισσα…Η μόνη επαφή της με τον έξω κόσμο η συνέντευξη της στην Καλλιρόη Παρρέν για την Εφημερίδα των Κυριών όταν την επισκεφθεί στο σπίτι της . ( σχετικά στο Βιβλία για μικρά και μεγάλα κορίτσια και ένα υπέροχο περιοδικό 8/03/2019)

Πεθαίνει μόνη και σχεδόν άγνωστη στις 19 Μαρτίου 1900 στις Σπέτσες. Αργότερα τα οστά της και των παιδιών της μεταφέρθηκαν στην Αθήνα.

Για αυτή τη ζωή που έχει όλα τα στοιχεία μιας αρχαίας τραγωδίας έγραψε η Ρέα Γαλανάκη το 1998 το βιβλίο της Ελένη ή ο κανένας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα .

Στη φωτογραφία η ζωγράφος ως Χρυσίνης, η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του βιβλίου.

#ροζδύναμη

Σχόλια

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *