Προσοχή στο κενό!

       Αλήθεια, ποια θα ήταν η απάντησή σου στην ερώτηση τι σου λείπει;

• 

       Ενδεχομένως ρούχα, παπούτσια, αυτοκίνητο, φίλοι, σύντροφος, παιδί, αγάπη, πάθος, νοιάξιμο, χρήματα, ταξίδια, χρόνος;

Το βέβαιο είναι πως ελάχιστοι μάλλον θα απαντήσουν πως “δεν μου λείπει τίποτα” και από αυτούς, ακόμη πιο λίγοι θα το εννοούν πραγματικά.

       Άραγε, τι συναίσθημα είναι αυτό που νιώθεις κάθε φορά που σκέφτεσαι αυτή την έλλειψη;
Μπορείς μήπως να περιγράψεις αυτό το εσωτερικό κενό, αυτό το ανικανοποίητο το οποίο στα μάτια των άλλων μεταφράζεται πολλές φορές ως αχαριστία και έλλειψη ευγνωμοσύνης;
Πως νιώθεις, όταν το κενό μέσα σου αρχίζει και μεγαλώνει και δημιουργεί νέες ρωγμές;
      Εντοπίζεις μάλλον θετικά ή μάλλον αρνητικά συναισθήματα όταν συνειδητοποιείς ότι τίποτα δεν σου αρκεί; Πως ότι και να κατακτήσεις αν και δεν σου είναι αρκετό εσύ συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει να πολεμάς και να παλεύεις; Και όταν φτάσεις στην τελειότητα; Απολαμβάνεις όσα κατέκτησες ή αμφισβητείς τον κόπο αυτό γιατί δεν είναι ακριβώς όπως τα ήθελες και εν τέλει τίποτα δεν σε γεμίζει;

• 

      Το κενό αυτό που έχει συνήθως συνοδά του αισθήματα την θλίψη, τον αρνητισμό και την μιζέρια τις πλείστες φορές προσπαθείς να το καλύψεις με πρόσχαιρες, επιφανειακές ικανοποιήσεις και χαρές που όμως δεν καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες σου αλλά αντίθετως σε ματαιώνουν ακόμη περισσότερο (πχ. κάλυψη του εσωτερικού κενού με το φαγητό ή με τα ψώνια). Έτσι, η ματαίωση επισφραγίζει εκ νέου το πόσο αχάριστα συμπεριφέρεσαι και πόσο αγνώμονες είσαι. Ο φαύλος κύκλος ήδη εγκαθιδρύθηκε.
      Όσο προσπαθείς να μην έρχεσαι σε επαφή με όλα όσα σε πονάνε και όσο πιο πολύ πιέζεσαι για να νιώθεις καλά, γιατί θα έπρεπε να νιώθεις καλά, τόσο πιο πολύ θα βουλιάζει στο κενό και στην αδυναμία να δράσεις γιατί απλά θα ψάχνεις το “γιατί;” .
     Η διέξοδος που έχεις είναι σίγουρα η αυτο- παρατήρηση και έπειτα η αναγνώριση του από που πηγάζουν όλα αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα ως την αποδοχή τους.

Αν για παράδειγμα μεγάλωσες και τα βιώματα της  παιδικής σου ηλικίας σχετιζόταν με την τελειομανία και η επιβράβευση ερχόταν μόνο όταν άγγιζες την τελειότητα, το να εντοπίσεις αυτή τη σύνδεση, να το μοιραστείς με έναν ειδικό και να δουλέψεις θεραπευτικά για να το αλλάξεις είναι ήδη ένα νέο ταξίδι εξερεύνησης νέων ακτών μετά από μια παλίρροια.
     

• 

Το φως του προβολέα σου εν ολιγης θα ήταν οφελιμο να το έχεις στραμμένο σε όλα όσα έχεις και όλα όσα κατέχεις και κάνεις καλά. Είναι διαφορετικό να εστιάζεις στο 1 που σου λείπει και είναι διαφορετικό να εστιάζεις στα 49 που έχεις.
      Την επόμενη φορά λοιπόν που η θλίψη, η ματαίωση και η αίσθηση του ανικανοποίητου θα χτυπήσει την πόρτα σου, ξεκινά να εστιάζεις σε αυτά που έχεις και σε όλα όσα μπορείς να έχεις ή να κάνεις και χτίσε πάνω σε αυτά. Επενδύσε σε αυτά και έτσι απόλαυσε σταδιακά την μείωση του κενού.
       Και μη ξεχνάς. Τους αχάριστους τους δημιουργούν οι τελειομανείς και οι συγκεντρωτικές προσωπικότητες.

Με αγάπη&εκτίμηση,

Μαρια Γαϊδαρτζή

#ροζδύναμη