Η αλήθεια είναι πως αυτό το φαινόμενο έγινε πιο συχνό με την πάροδο του χρόνου. Ξεκινάει από την νηπιακή ηλικία και γίνεται πιο έντονο στην εφηβεία.
Με μία συμμαθήτριά ήμασταν μαζί από το δημοτικό ως και το λύκειο. Καλό κορίτσι, άριστη μαθήτρια. Δεν κάναμε πολύ παρέα. Μου έλεγε η μαμά μου μου λέει με ποιους να κάνω παρέα.
Επί καθημερινή βάση την μητέρα της την θυμάμαι κάθε μέρα στο σχολείο. Στα διαλείμματα κυρίως. Να την φωνάζει να πηγαίνει εκεί. Να μην χτυπήσει, να μην κάνει παρέα για παράδειγμα με εκείνο το παιδί. Να την ρωτάει για τα τέστ και αν έκανε λάθος πουθενά.Ακόμα και στις συγκεντρώσεις γονέων και δασκάλων ήταν η πρώτη που θα μιλούσε και μονίμως θα έκανε παράπονα ακόμα και για απλά πράγματα.
Τα ίδια σκηνικά συνεχίστηκαν και στο γυμνάσιο. Να της λέει για τους βαμθους, με ποιους να κάνει παρέα. Γενικά προσπαθούσε να επιβληθεί στα πάντα. Πάντα για το καλό του παιδιού της. Να μην πληγωθεί, να μην πάρει κακό βαμθο. Να τα έχει καλά με τους καθηγητές της. Μια φορά πήγε να ζητήσει να αλλάξουν καθηγητή επειδή αντί για 20 έβαλε στην κόρη της 19,5.
Ο μπαμπάς της έκανε δύο δουλειές. Έβλεπε τι γινόταν. Προσπάθησε πολλές φορές να πει στην σύζυγο του να μην πιέζει το παιδι αλλά τίποτα. Τα ίδια συνεχίστηκαν και στο λύκειο. Ειδικά όταν κάναμε τα μηχανογραφικά για τις σχολές μας μου έλεγε ότι δεν μπορεί να δηλώσει άλλη πόλη. Δεν θέλει η μαμά της να πάει αλλού. Δήλωσε όμως και σε άλλες πόλεις. Με παρότρυνση του πατέρα της. Δεν το γνώριζε η μητέρα της όμως.
Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα είχε περάσει παιδαγωγικό στα Γιάννενα. Ήταν μία από τις πρώτες επιλογές της. Όταν το έμαθε η μητέρα της έγιναν πολλά σκηνικά. Να ξαναδώσει πανελλαδικές και ότι θα την αφήσει μόνη της και είναι μικρή ακόμα να πάει να μείνει μόνη της και πόσα άλλα. Επενέβη ο πατέρας της και της είπε ότι είναι καιρός η μικρή να ανεξαρτητοποιηθεί και να πάρει την ζωή στα χέρια της. Τόσο καιρό η κοπέλα δεν μιλούσε γιατί δεν ήθελε να την στεναχωρήσει. Και ένιωθε ενοχές όταν δεν της αρεζε κάτι που της έλεγε η μαμά της να κάνει. Μίλησε όμως αυτή την φορά και της είπε ότι την έπνιγε και ότι αποφάσισε να πάει στα Γιάννενα να σπουδάσει.
Με τα χίλια ζόρια έφυγε στα Γιάννενα. Φυσικά τον πρώτο καιρό ήταν και η μαμά της μαζί. Έμεινε όμως μόνη της. Έκανε φίλους χωρίς να της πουν με ποιους να κάνει. Διάβαζε χωρίς να έχει μόνιμο άγχος μην κάνει κάποιο λάθος. Τα τηλέφωνα από την μητέρα της ήταν δύο με τρία κάθε μέρα. Το καλό ήταν ότι η μητέρα κατάλαβε ότι τόσο καιρό έκανε κακό στο παιδί της και προσπαθούσε να επανορθώσει.Απλά ήθελε το καλό της και μόνο. Γι’αυτό ήταν τόσο υπερπροστατευτική απέναντι της. Μία την είχε δεν ήθελε να πάθει τίποτα κακό.
Η Ε. είναι διορισμένη δασκάλα εδώ και χρόνια. Έχει παντρευτεί και έχει και ένα αγοράκι. Με την μητέρα της βελτιώθηκε η σχέση τους και απολαμβάνει το εγγόνι της. Πάντα με όρια όμως.
#ροζδυναμη
Το όνομα μου είναι Μαρία και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Έχω σπουδάσει βοηθός βρεφονοπιοκομού. Είμαι στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια. Ζω πλέον στη περιοχή του Λάρνακα. Μέσω της στήλης μου θα συζητήσω ότι έχει σχέση με Παιδιά. Θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα λύσουμε ό, τι υπάρχει και γενικά, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο πάντα για τα παιδιά και τους γονείς τους.
Σχόλια