Συνέντευξη: Άντρη Θεοφανοπούλου

Την Άντρη την γνωρίζω αρκετά χρόνια. Θαρρώ ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που με καλωσόρισε σπίτι της, όταν ήρθα στην Κύπρο πριν μια 9ετία. Διαπιστώνω μια καταπληκτική συνέπεια στη διαδρομή, τις επιλογές, την συμπεριφορά της: Σταθερά άνθρωπος χαμηλότατων τόνων, άνθρωπος που θα «σκιστεί» να σε φροντίσει, να σε περιποιηθεί ως καλεσμένο της, άνθρωπος που πάντοτε θα μιλήσει με απίστευτο σεβασμό, απόσταση, επισημότητα για τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ, κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, τον οποίο «υπηρετεί» από τη θέση της ιδαιτέρας εδώ και 23 ακούραστα χρόνια. Δεν είναι και λίγο πράγμα να διατηρεί κανείς τέτοιες ισορροπίες με τόση χάρη, «ευκολία», εχεμύθεια. Γνωρίζοντάς την προσωπικά, προσπάθησα να ανοίξω λιγάκι αυτό το αυστηρό καβούκι και να μάθω περισσότερα για το τι ονειρεύεται για εκείνη και την οικογένειά της, στην οποία ξέρω από πρώτο χέρι πως είναι απόλυτα και για πάντα ταγμένη…

συνέντευξη στη Φοίβη Σιταρά

Είσαι ιδιαιτέρα του κ.Αβέρωφ Νεοφύτου, προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού. Συμπορεύεστε συνολικά 23 χρόνια!

Ναι, είμαι μαζί του από όταν ήταν ακόμη αναπληρωτής πρόεδρος στον ΔΗΣΥ.

Θες να πάμε πιο πίσω; Γιατί ΔΗΣΥ;

Όταν επιστρέψαμε από την Ελλάδα το ’96, έπιασα αμέσως δουλειά στην «Αλήθεια», την εφημερίδα. Ήμουν στη διόρθωση και τη σελιδοποίηση, αλλά δούλευα με βάρδιες. Έψαχνα πάντα κάτι καλύτερο. Οπότε μια φίλη μου, μου πρότεινε: «Θέλεις να έρθεις στον Δημοκρατικό Συναγερμό; Η ιδιαιτέρα του γενικού διευθυντή φεύγει με άδεια λοχείας και χρειαζόμαστε κοπέλα για 3 μήνες, όχι περισσότερο».

Και οι 3 μήνες γίναν 23 χρόνια?!

Ναι! (γέλια) Ε, πήγα κι εγώ να δοκιμάσω! Πέρασα από συνέντευξη όπως και πάρα πολλές κοπέλες. Τελικά με επέλεξαν, με πήραν τηλέφωνο και μου ζήτησαν να ξεκινήσω. Πήγα, σαν ιδιαιτέρα του τότε γενικού διευθυντή [σ.σ. Γιώργος Λιβέρας] και τελικά μου είπαν ότι με κρατάνε. Ο πρόεδρος, ο κ.Αβέρωφ, ήταν τότε υπουργός Συγκοινωνιών με την κυβέρνηση Κληρίδη. Όταν τελείωσε η θητεία του ως υπουργού, ήρθε στον Συναγερμό σαν αναπληρωτής πρόεδρος.

Οπότε μετά το 3μηνο-4μηνο στον κ.Λιβέρα, πέρασες στον κ.Νεοφύτου

Ναι. Από τότε είμαι σταθερά με τον πρόεδρο.

Είμαι γεννημένη ΔΗΣΥ

Τα πολιτικά σου πιστεύω «ανήκαν» σε αυτή την παράταξη;

Ναι, πάντα. Γεννημένη ΔΗΣΥ, ειδικά από τον πατέρα μου.

Θα μπορούσες να εργαστείς για τον ΔΗΣΥ χωρίς να πιστεύεις 100% στο κόμμα; Ή δεν γίνεται;

Νομίζω δεν γίνεται. Πρέπει να το πιστεύεις για να βρίσκεσαι σε αυτό τον χώρο.

Πως είναι ο πρόεδρος, ο κ.Αβέρωφ Νεοφύτου;

Είναι πάρα-πάρα πολύ καλός άνθρωπος, πολύ έξυπνος…

Και πως είναι να είσαι η ιδιαιτέρα του;

Είναι πολύ δύσκολο κι απαιτητικό να είσαι ιδιαιτέρα στον πρόεδρο ενός κόμματος. Πολλές ώρες δουλειάς, απαιτήσεις, ευθύνες… Αλλά αν σου αρέσει αυτό που κάνεις…

Για πες μια τυπική μέρα σου!

Ξυπνάω 06:50. Φεύγει ο Σπύρος για το σχολείο [σ.σ. ο γιος της, που είναι στα 17]. Ετοιμάζομαι. Φεύγω αμέσως για τη δουλειά. Τηλέφωνα, κόσμος μπαίνει, κόσμος βγαίνει… Τα ραντεβού του προέδρου, οι συνεντεύξεις του… Διάφορα. Γίνεται τόση πολλή δουλειά στο κόμμα, που δεν νομίζω ότι ο κόσμος που είναι απέξω την αντιλαμβάνεται. Υπάρχουν μέρες που μπορεί να μην επιστρέψω καθόλου το μεσημέρι σπίτι και να έρθω κατευθείαν το βράδυ, στις 19:00 και στις 20:00. Ειδικά σε προεκλογικές περιόδους! Όταν επιστρέφω σπίτι, πρέπει να μαγειρέψω, να βάλω πλυντήριο, να συγυρίσω. Μέχρι να τα τελειώσω, πάει 23:00. Κάνω το μπάνιο μου και ξαπλώνω.

Και πότε ξεκουράζεσαι;

Ξεκουράζομαι μόνο αν κάποια μέρα σχολάσω στις 15:00 ή στις 16:00. Θα ξεκουραστώ κάνα 20λεπτο και μετά ξανά τρεχάματα. Έχω να πάω σούπερ-μάρκετ…

Τα κάνεις όλα εσύ, δεν έχεις βοήθεια εξωτερική!

Όχι. Έχω φυσικά τον άντρα μου που πάντα βοηθάει. Αλλά κυρίως εγώ.

Ξέρω όμως ότι και τα Σαββατοκύριακα τρέχεις με διάφορα…

Ναι, έχουμε τις δικές μας κοινωνικές υποχρεώσεις. Έχουμε κάποιες εκδηλώσεις του κόμματος που πρέπει να παραστώ. Πάντα Π-Σ-Κ είναι γεμάτες μέρες, με υποχρεώσεις.

Το χωριό μου παραμένει κατεχόμενο για σχεδόν 45 πια χρόνια, οπότε είναι και θα εξακολουθήσει να είναι η μεγαλύτερή μου επιθυμία το να ζήσω τη λύση του Κυπριακού

Κατάγεσαι από τον Νικήτα Μόρφου, της κατεχόμενης Κύπρου και μάλιστα, είσαι προσφάτως εκλεγμένη κοινοτική σύμβουλος. Ποια η άποψή σου για το Κυπριακό, τυχόν δυνατότητα επίλυσής του ή ένωσης του νότιου με το βόρειο κομμάτι της Κύπρου;

Το χωριό μου παραμένει κατεχόμενο για σχεδόν 45 πια χρόνια, οπότε είναι και θα εξακολουθήσει να είναι η μεγαλύτερή μου επιθυμία το να ζήσω τη λύση του Κυπριακού. Αυτό είναι το μέλλον που αξίζει σε έναν τόπο όπως η Κύπρος, ο οποίος έχει περάσει τόσα πολλά, τα οποία πολύ φοβάμαι πως σε περίπτωση μη λύσης θα καταστούν τετελεσμένα. Η επιθυμία η δική μας όμως μόνο, δεν αρκεί. Απαιτείται και πολιτική βούληση τέτοιου μεγέθους που θα συμβαδίζει με αυτή την επιθυμία των ανθρώπων, των προσφύγων, για επιστροφή. Η δυνατότητα επίλυσης του Κυπριακού πρέπει να παραμείνει ζωντανή και ως ελπίδα αλλά και ρεαλιστικά ως πραγματικότητα παρά τις όποιες δυσκολίες, πολιτικές και τεχνικές. Η Κύπρος, το νοτιοανατολικότερο άκρο της Ευρώπης, πρέπει να συνεχίσει να ελπίζει και να προσπαθεί για μια δίκαιη λύση, αλλά θα πρέπει να κλείσουν και οι Τ/Κ συμπατριώτες μας τα αυτιά τους στα κελεύσματα ορισμένων εκ των πολιτικών τους αλλά και της Τουρκίας, που οραματίζονται δύο κράτη. 

Μου έχει κάνει προσωπική εντύπωση στα όσα χρόνια σε γνωρίζω, ότι πάντοτε όταν αναφέρεσαι στον πρόεδρο τον προσφωνείς έτσι. Ούτε κ.Αβέρωφ, ούτε κ.Νεοφύτου, ούτε κάτι λιγότερο. Πάντοτε «πρόεδρο»!

Βέβαια. Μα πρέπει! Σεβασμός!

Ναι. Αλλά ακόμη κι όταν μιλάς εσύ με μένα και κανείς άλλος δεν θα μας ακούσει, πάλι «πρόεδρο» τον προσφωνείς.

Εντάξει, είναι σεβασμός προς αυτό τον άνθρωπο. Ναι, είμαστε «οικογένεια» τόσα χρόνια, υπάρχει εμπιστοσύνη. Αλλά είναι και δουλειά! Υπάρχει σεβασμός, όρια.

Μου αρέσει πάρα-πάρα πολύ να βοηθάω κόσμο

Πως διαχειρίζεσαι την τεράστια ευθύνη που σηκώνεις;

Πλέον μου έχει γίνει δεύτερη φύση. Γνωρίζω τη ροή της δουλειάς. Το τι πρέπει να κάνω. Πρέπει να είμαι πάντα προσεκτική. Να ελέγχω τα πάντα. Και πρώτα-πρώτα την συμπεριφορά μου.

Έχεις να κάνεις και με κόσμο που απαιτεί, ζητά, συχνά άκομψα ή αγενώς…

Ναι, συμβαίνει πολλές φορές αυτό. Αλλά νομίζω ότι έχω πολλή υπομονή και μου αρέσει πάρα-πάρα πολύ να βοηθάω τον κόσμο. Όπου μπορώ φυσικά. Οπότε αυτό με βοηθά να τους καταλαβαίνω, να τους νιώθω και να είμαι προσεκτική.

Είσαι άνθρωπος που βοηθά, είσαι όμως και σε θέση-κλειδί που, αν θες, μπορείς να βοηθήσεις. Κακά τα ψέματα.

Ε, βέβαια. Εννοείται.

Και ξέρω ότι έχεις ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα Υγείας…

Σε θέματα Υγείας και στις άπορες οικογένειες, σε φτωχά παιδιά. Από τον καιρό που ήταν η Κρίστα στο Δημοτικό [σ.σ. η κόρη τους]… είμαι σχεδόν 20 χρόνια στους Συνδέσμους Γονέων. Ξεκίνησα ως γραμματέας, αντιπρόεδρος και μετά για πάνω από 10 χρόνια πρόεδρος. Υπήρξα μέλος στην Ομοσπονδία Γονέων… Μου αρέσει να προσφέρω. Κι ακόμη βοηθάω το Γυμνάσιο εδώ στο Πλατύ, παρόλο που ο Σπύρος έφυγε κι είναι τώρα σε ιδιωτικό.

Είσαι τρανό παράδειγμα της αντίληψης ότι «αν θέλω, μπορώ!».

Εννοείται! Από τη στιγμή που γύρω μας ζούνε πάρα πολλές άπορες οικογένειες, οφείλουμε να προσφέρουμε. Δεν θα σταματήσω ποτέ να προσφέρω εκεί που μπορώ! Η προσφορά με κάνει να νιώθω χαρούμενη. Νιώθω ότι κάνω κάτι μεγάλο, σημαντικό.

Δεν σε έχουν εκμεταλλευτεί άνθρωποι λόγω της θέσης που κρατάς; Δεν σε δυσκολεύει αυτό και στις σχέσεις σου;

Τους καταλαβαίνω αυτούς τους ανθρώπους. Τα πέρασα κι έμαθα. Ξέρω πλέον τι μου γίνεται: οι φίλοι είναι φίλοι. Δεν έχω πάρα πολλούς, αλλά έχω λίγους και καλούς. Δεν εμπιστεύομαι εύκολα.

Έχω λίγους και καλούς φίλους. Δεν εμπιστεύομαι εύκολα.

Επίσης ξέρω ότι είσαι τελειομανής!

Είμαι.

Και στη δουλειά…

…και στο σπίτι!

Απορώ ώρες-ώρες πώς δεν έχεις σπάσει. Γιατί δεν επιβλέπεις, τα κάνεις όλα η ίδια.

Δεν μπορώ… Ακόμη και με τα παιδιά μου, δεν μπορώ να τα αφήσω λεπτό. Τον Σπύρο που είναι ακόμη σπίτι μας, τον έχω συνέχεια έγνοια. Το φαγητό του, τα ρούχα του, όλα να είναι τέλεια. Τον Δημήτρη φυσικά. Πάντα είναι καθαρό το σπίτι μας. Έχω τρέλα. Εντάξει.

• 

• 

• 

• 

Οπότε έχεις το «μικρόβιο» της μαμάς γενικότερα

Ναι, είμαι μαμά. Πολύ, όχι λίγο.

Σε γεμίζει αυτός ο ρόλος.

Βέβαια.

Μέσα σε αυτό τον ρόλο εμπεριέχεται και η υπερπροστατευτικότητα όμως

Ναι και μπορεί αυτό να είναι και κακό. Αλλά για μένα, νομίζω ότι έτσι πρέπει να είναι μια μάνα.

Είμαι «μαμά» και στο σπίτι και στη δουλειά! Με γεμίζει αυτός ο ρόλος.

Τι σε ξεκουράζει, τι σου δίνει ενέργεια; Το βράδυ, όταν τελειώσεις με τις δουλειές και «σβήσουν» αυτά τα φώτα, τι κάνεις για σένα…

Καταρχήν έχω έναν πάρα πολύ καλό σύζυγο, ο οποίος με βοηθά. Σε ό,τι του ζητώ, με βοηθά πάντοτε. Δεν τα κάνω όλα μόνη μου. Έχω και τη βοήθεια του Δημήτρη. Πιστεύω ότι όταν έχεις ηρεμία κι αγάπη μέσα στο σπίτι σου, δεν κουράζεσαι. Δεν καταλαβαίνω κούραση! Κουράζομαι ναι. Αλλά δεν θα γκρινιάξω κιόλας. Αφού πρέπει να γίνουν.

Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση ότι κράτησες το επώνυμο του Δημήτρη [σ.σ. του συζύγου]. Μόνο. Όχι το οικογενειακό/πατριαρχικό επώνυμό σου, όπως συνηθίζεται. Λέγεσαι Άντρη Θεοφανοπούλου. Πως είναι το επώνυμο του μπαμπά σου;

Δημητρίου είναι. Ήθελα πάρα πολύ να πάρω το επώνυμο του άντρα μου. Θεωρώ ότι έτσι δείχνω παραπάνω την αγάπη και τον σεβασμό μου προς τον άντρα μου.

Δεν είναι καθόλου μοντέρνο!

Δεν με ενοχλεί καθόλου… Ίσα-ίσα που μ’αρέσει.

Πως είναι να είσαι παντρεμένη με έναν επιχειρηματία -πολυμήχανο και δραστήριο μυαλό, θα έλεγα εγώ-, που δεν «κουμαντάρεται» και τόσο εύκολα; Ο Δημήτρης Θεοφανόπουλος είναι ανήσυχο πνεύμα… 

Όντως είναι πολυμήχανος και δραστήριος… Στα τόσα χρόνια που είμαστε μαζί, έχουμε μάθει ο ένας να κουμαντάρει τον άλλο. Για ό,τι χρειαστεί ο ένας είναι δίπλα του ο άλλος.

Πόσα χρόνια είστε μαζί;

31.

Γνωρίζω και μπορώ να πιστοποιήσω ότι είσαι και πολύ καλή μαγείρισσα…

Είμαι! (γέλια) Μου αρέσει να κάνω φαγητά για τους φίλους μου.

Και καλείς κόσμο στο σπίτι

Πολύ συχνά, ναι. Όντως κάνω συνέχεια τραπέζια. Το σπίτι μου είναι πάντα ανοιχτό για την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Δεν υπάρχει βδομάδα που να μην έχουμε φίλους καλεσμένους. Και μαγειρεύω κι ελληνική φαγητά και κυπριακά.

Πιστεύω ότι όταν έχεις ηρεμία κι αγάπη μέσα στο σπίτι σου, δεν κουράζεσαι

Τι δώρο θα έκανες στον εαυτό σου, αν μπορούσες να διαλέξεις οτιδήποτε;

Νομίζω ότι τα υλικά αγαθά δεν έχουν τόση αξία. Αξία έχει να μπορώ να έχω την υγεία μου, εγώ και η οικογένεια μου.

Η συνταξιοδότηση είναι στο μυαλό σου;

Όχι, δεν την σκέφτομαι.

Και τι λες ότι θα κάνεις τότε, που δεν θα είσαι σε ρόλο «μαμάς»;

Ίσα-ίσα, θα ξεκουραστώ!

Έχεις δεχτεί απειλές;

Όχι. Είμαι πολύ καλός άνθρωπος. Αλλά κι επιθετικά να μου έχει φερθεί κάποιος, τελικά μου ζητάει «συγνώμη»…

Άρα κάτι έχει γίνει!

Νομίζω ξέρω πώς να χειριστώ τους ανθρώπους, ο τρόπος μου φέρνει καλά αποτελέσματα.

Ίσως κάνω όλες αυτές τις δουλειές του σπιτιού, επιστρέφοντας από τη δουλειά, επειδή έχω ανάγκη να εκτονώσω την ένταση της ημέρας

Όλη αυτή την ένταση και την πίεση που συσσωρεύεις από τη δουλειά σου, πώς γίνεται να μην την φέρνεις σπίτι;

Την κουβαλάω μερικές φορές, ναι. Κι ίσως γι’αυτό να κάνω και όλες αυτές τις δουλειές του σπιτιού, επιστρέφοντας. Επειδή έχω ανάγκη να εκτονώσω την ένταση της ημέρας… Ειδικά όταν έχουμε εκλογές, δουλεύω μέχρι τις 19:00-20:00. Επιστρέφω σπίτι και ξεκινώ να μαγειρεύω, να φτιάχνω κέικ, και ο άντρας μου φωνάζει: «Τι κάνεις; Κάτσε να ξεκουραστείς!». Αυτό, όμως, με ξεκουράζει. Με το να δίνομαι στην κουζίνα ή να κάνω άλλες δουλειές, ξεκουράζομαι.

Σου φεύγει η ένταση, η αδρεναλίνη σιγά-σιγά. Το είχα κι εγώ τα χρόνια που δημοσιογραφούσα ενεργά. Επέστρεφα μεσάνυχτα και χρειαζόμουν εξτρά 4 ώρες να επανέλθω στα «φυσιολογικά» μου.

Ναι, ναι. Αν επιστρέψω κι απλώς καθίσω σε έναν καναπέ, νομίζω θα κουραστώ περισσότερο.

Έχεις κάποιο χόμπι, προλαβαίνεις κάτι εκτός δουλειάς και υποχρεώσεων;

Δεν προλαβαίνω. Παρόλο που το καλοκαίρι ειδικά, μου αρέσει πολύ το ποδήλατο. Όλο λέω και τελικά, άντε να κάνω 5 φορές τον μήνα.

Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό;

Πολύ. Αν έχω αυτή την οικογένεια, υγεία κι αγάπη, είμαι πολύ τυχερή.

• 

Πόσο δύσκολο ήταν το να συνδυάζεις την καριέρα και το μεγάλωμα των παιδιών;

Πολύ δύσκολο, γιατί δεν είχα κάποιον να μου μαγειρεύει, ούτε κάποιον να μου φροντίζει τα παιδιά. Αλλά ήταν και είναι τρόπος ζωής, οπότε ξεπέρασα τις δυσκολίες. Μπορεί να μην ήμουν όλη μέρα, αλλά ήμουν πάντα κοντά τους. Αλλά όλοι δεν δουλεύουμε σήμερα; Έχω τύψεις βέβαια, αλλά δεν ήμουν και μακριά τους, όχι. Δεν τους έλειψε κάτι. Πιστεύω κάθε γονιός θα ήθελε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά του.

Ως υπερπροστατευτική μαμά και μια που έρχεται η ώρα και του γιου να φύγει, πώς νιώθεις, πόσο εύκολα «άφησες» την Κρίστα να ανοίξει τα φτερά της και πόσο εύκολα θα «αφήσεις» τον Σπύρο;

Εύκολο δεν ήταν. Βέβαια με την Κρίστα είχε φύγει 4 χρόνια για σπουδές και είχε ανεξαρτητοποιηθεί πριν παντρευτεί και γίνει η ίδια μάνα. Είμαστε όλη μέρα στα τηλέφωνα… (γέλια) Ο Σπυράκος… είμαι υπερπροστατευτική μαζί του, μπορεί να κάνω και κάποια λάθη… Αλλά είμαι μια μαμά που προσπαθώ να του δώσω ό,τι χρειαστεί. Βέβαια αυτό είναι κακό. Αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά! Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, να δίνω!

Είμαι μια μαμά που προσπαθώ να δώσω στα παιδιά μου ό,τι χρειαστούν. Βέβαια αυτό είναι κακό. Αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά!

Σκέφτεσαι καθόλου το τέλος;

Δεν θέλω να το σκέφτομαι, το φοβάμαι! Δεν θέλω να το συζητώ.

Δίνεις κάποια συμβουλή στις νεότερες γυναίκες που επιθυμούν να συνδυάσουν καριέρα με μητρότητα ίσως;

Ισορροπία! Μετά έρχονται όλα μόνα τους. Αν μπαίνεις σπίτι σου και ηρεμείς με τους ανθρώπους και τις επιλογές σου, χωρίς εντάσεις, είσαι καλά και θα τα καταφέρεις. Κακά τα ψέματα, τη σήμερον ημέρα βλέπω ότι τα παιδιά τα θέλουν όλα δικά τους! Και πιστεύουν ότι δεν μπορούν να μεγαλώσουν μόνα τους τα παιδιά τους. Η κόρη μου, ενώ είναι πάρα πολύ καλή μαμά, συνέχεια με ρωτά πώς να κάνει εκείνο ή αυτό. Ενώ εγώ δεν ρώτησα ποτέ μου, έβρισκα τη λύση μόνη μου!

Ναι, άρα μήπως λοιπόν αυτή η υπερπροστατευτικότητά σου έχει (και) αρνητική επίπτωση; Μήπως στοιχίζει στα παιδιά όλο αυτό το «αγκάλιασμα»;

Πράγματι. Η υπερπροστατευτικότητα φέρνει αρνητικό αποτέλεσμα. Έτσι είναι.

Η ευτυχία δεν είναι κάτι έτοιμο. Είναι κάτι που προκύπτει από τις πράξεις σου.

Αγαπημένο μότο που ακολουθείς;

Η ευτυχία δεν είναι κάτι έτοιμο. Είναι κάτι που προκύπτει από τις πράξεις σου.

Πως μένει λοιπόν μια γυναίκα ισορροπημένη μέσα στο περιβάλλον της, οικογενειακό κι εργασιακό;

Πάνω από όλα πρέπει να πιστεύεις στην οικογένειά σου και στον εαυτό σου!

Υπάρχει, γενικότερα, η αντίληψη ότι δεν μπορείς να αποδώσεις και στους δύο τομείς, εξίσου, όταν τα σχέδια για οικογένεια συγκρούονται με τις προσδοκίες για μια πετυχημένη επαγγελματική καριέρα και αντίστροφα

Λάθος. Περιθώρια υπάρχουν και στις δύο περιπτώσεις. Φυσικά κι είναι εφικτό να διατηρήσει ένας άνθρωπος, ικανοποιητικά, την καριέρα και την οικογένειά του. Ισορροπία, αγάπη και κατανόηση είναι οι λέξεις-κλειδιά. 

Ευχαριστώ πολύ!

Τελειώσαμε κιόλας;…

• 

#ροζδύναμη