Ναρκωτικά: μια διαφορετική προσέγγιση

Ναρκωτικά: ένα θέμα τόσο αρχαίο και πολυσυζητημένο όσο και ο άνθρωπος.

Ο όρος συναντάται στους Αρχαίους Ιατρούς-Θεραπευτές όπως στον Ιπποκράτη και τον Γαληνό.

Πάντα ο άνθρωπος έψαχνε και θα ψάχνει τρόπους διαφυγής.

Τρόπους να δραπετεύσει και να ξεφύγει από την δυστυχία, την ανησυχία, την αγωνία, την απογοήτευση, την αδικία, τον πόνο.

Η λύση?

Η λύση είναι να γίνει ο άνθρωπος τόσο χαρούμενος, ευτυχισμένος και ευδαιμονικός που να μην έχει ανάγκη κανενός είδους ουσία, άτομο κλπ για να του προσφέρει αυτή την ευφορική κατάσταση.

Τα ναρκωτικά σε βοηθούν να ξεχάσεις, να ξεχάσεις την μιζέρια σου, την δυστυχία σου, τον πόνο σου αλλά μόνο για λίγο.

Δεν σε προετοιμάζουν να αντιμετωπίσεις και να πολεμήσεις την μιζέρια, την δυστυχία και τα βάσανα.

Αντίθετα σε κάνουν πιο αδύναμο και καταστρέφουν την εσωτερική ανάπτυξη προς την πνευματικότητα και την χαρά. Σε κρατούν κρεμασμένο από τις ψευδαισθήσεις ενώ έχεις την ικανότητα να φτάσεις στο πραγματικό.

Σου δίνουν ένα ελκυστικό και θελκτικό παιχνίδι να παίξεις που όμως δεν έχει διάρκεια και σε κάποιες περιπτώσεις οδηγεί στον θάνατο.

Ίσως όμως αυτές οι αναλαμπές να οδηγήσουν τον άνθρωπο να εξερευνήσει περισσότερο, ίσως αυτή η προσωρινή κατάσταση – για όσο διαρκεί η επήρρεια- τον φέρουν πιο κοντά στο να ψάξει την πνευματικότητα και το αληθινό νόημα της ύπαρξής του.

Τα ναρκωτικά δίνουν μια προσωρινή ανακούφιση σύντομα όμως για την επίτευξη του ίδιου αποτελέσματος, το άτομο πρέπει να αυξήσειτην δόση. Και φτάνει στο σημείο να μην μπορεί να ζήσει χωρίς ναρκωτικά.

Με τα ναρκωτικά δεν υπάρχει καθόλου χώρος στη ζωή του για τον ίδιο του τον εαυτό και για τους άλλους. Το άτομο αυτοτιμωρεί τον εαυτό του και δεν μπορεί να ενωθεί με την πηγή της αγάπης και της χαράς μέσα του.

Φυσικά δεν είναι υπεύθυνοι οι νέοι άνθρωποι για αυτό. Το αντίθετο, αυτά τα πλάσμα διψάνε για αγάπη.

Το να τιμωρούμε αυτά τα άτομα και να τα βάζουμε φυλακή είναι μια σκέτη ανοησία. Δεν είναι εγκληματίες, είναι θύματα. Θεραπεία χρειάζονται και όχι τιμωρία.

Όπως λέει και ο Osho “αν στείλεις έναν νεαρό άνθρωπο φυλακή, έχεις καταστρέψει τον πιο πολύτιμο χρόνο του. Και επίσης χωρίς κανένα όφελος. Διότι στην φυλακή μπορεί να βρει κάθε είδους ναρκωτικά και μάλιστα πιο εύκολα από οπουδήποτε αλλού. Ύστερα από 10 χρόνια φυλακής βγαίνει τέλεια εκπαιδευμένος. Οι φυλακές διδάσκουν μόνο ένα πράγμα – Ότι κι αν κάνεις, δεν είναι λάθος, εκτός και σε πιάσουν-. Απλώς να μην σε πιάσουν”

Μία λύση είναι να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα, η παιδεία και από θεωρητική να γίνει και πρακτική. Να διδασκόμαστε και να μαθαίνουμε και την Τέχνη της Αγάπης που έλεγε και ο γνωστός κοινωνιολόγος της αγάπης Λέο Μπουσκάλια. Είναι άχρηστες όλες αυτές οι θεωρητικές γνώσεις, χωρίς να υπάρχει πρακτική πάνω σε αξίες, αγάπη, συναισθήματα κλπ.

Η άλλη λύση είναι ο Διαλογισμός και η Θεραπευτική Γιόγκα, καθώς σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα ενεργοποιούν στον εγκέφαλο τα αντίστοιχα κέντρα που ενεργοποιούνται και με τις ναρκωτικές ουσίες, χωρίς όμως τις παρενέργειες των ουσιών και με μεγαλύτερη διάρκεια και μας συνδέουν με την πηγή της χαράς, της αγάπης και της ευδαιμονίας μέσας μας.

Παράλληλα δουλεύοντας και με έναν θεραπευτή (addiction therapist) πάνω στον αυτοσεβασμό, στην αυτο-αξία, την αυτο-αγάπη, την αυτο-αποδοχή, την αυτο-πεποίθηση κλπ, το άτομο μαθαίνει να σέβεται την ζωή του, να μην εξαρτάται από “σωτήρες” και να απολαμβάνει την μοναδικότητα της ζωής.

Ας βρούμε την αληθινή μας οικογένεια που μας αγαπά, μας σέβεται και είναι δίπλα μας και ας θυμώμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι μας.

Η χαρά είναι μια εσωτερική κατάσταση που διδάσκεται, είναι ένα πνευματικό στάδιο ανάπτυξης. Η χαρά είναι η πιο τέλεια ολοκληρωμένη τρέλα, που οδηγεί στην ευφορία και την πνευματικότητα.