Tο παρελθόν σου, είναι πιο ισχυρό από το παρόν σου??

    Aν περιγράφεις την ιστορία σου, με εσένα ως θύμα, ίσως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσεις τον ρόλο που σου έδωσαν ή τον ρόλο που υιοθέτησες.
      Αν πάλι θεωρείς πως σε εκφράζει ο ρόλος αυτός, τότε συγχαρητήρια! Ήδη έχεις αποκτήσει νέα ταυτότητα, μιας και η ταυτότητα του θύματος και κατ’επέκταση η πεποίθηση πως το παρελθόν σου είναι πιο ισχυρό από το παρόν σου μπορεί να τροφοδοτεί τον πόνο μέσα σου για χρόνια.

Πως; Υιοθετώντας την θέση του θύματος, ενεργοποιείς αυτομάτως και τον θυμό,μιας και οι παλμοί της καρδιάς σου όταν είναι ακανόνιστοι δίνουν εντολή στον εγκέφαλο να λειτουργήσει με άμυνα διοτι κινδυνεύεις από κάτι. Ο εγκέφαλός σου λοιπόν ενεργοποιεί το αίσθημα του θυμού για να μπορέσει να αμυνθεί. Έχοντας όμως συνεχώς ενεργοποιημένο το συναίσθημα του θυμού και της αδικίας – εφόσον είσαι το θύμα – μένεις βαλτωμένος στον πονο και στο αίσθημα της ανυμποριάς. Το να κατηγορείς όμως συνεχώς άλλους για όσα σου έκαναν στο παρελθόν και να μοιρολατρείς για το που βρίσκεσαι σήμερα εξαιτίας τους είναι μια πεποίθηση γεμάτη αρνητικά συναισθήματα για να αντιμετωπίσεις το σήμερα και να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου.
   Βέβαια, αν σκεφτούμε λίγο πιο συστημικά, ίσως να υπάρχει κάποια χρησιμότητα για να διατηρείς την κατάσταση αυτή. Αναρωτήσου όμως. Είναι πραγματικά αυτή η κατάσταση η ιδανική για εσένα; Είναι άραγε η καλύτερη δυνατή λύση με το λιγότερο δυνατό κόστος ή είναι μια λύση την οποία κάποτε υιοθέτησες διότι ήταν όντως μια πολύ καλή λύση αλλά πλέον σήμερα δεν σου ταιριάζει και δεν σε συμφέρει;
    Το να παραπονιέσαι και να συνεχίζεις να είσαι θύμα, σου στερεί το μεγαλύτερο δικαίωμα σου. Να μπορείς να δημιουργείς. Να μπορείς να αναλάβεις δράση, να αντιστέκεσαι σε ότι δεν σου αρέσει ή δεν σε εκφράζει και να προχωράς αφού πρωτίστως αποδεχτείς ο, τι έχει γίνει.
       Η αποδοχή και σε αυτή την κατάσταση είναι καθοριστικής σημασίας και αυτό διότι, αν δεν μπορείς να αποδεχτείς θα εχεις μια συνεχή πηγή πόνου εσωτερικευμενη η οποία όλο και περισσότερο θα σε πονάει και όσο αυτή θα σε πονάει, τόσο θα σε πληγώνει και τόσο πιο θύμα θα νιώθεις. Και όσο πιο θύμα θα νιώθεις, τόσο πιο ευάλωτο και πιο αδρανή θα αντικρίζεις τον εαυτό σου. Ένας ωραίος φαύλος κύκλος έκανε την εμφάνισή του και σε καταπίνει.

       Η αποδοχή λοιπόν με την συνειδητοποίηση πως δεν είναι από μόνα τους τα γεγονότα που σε γεμίζουν πόνο αλλά η στάση σου προς αυτά και η αφήγησή σου για αυτά είναι δύο καθοριστικές πτυχές για να μπορείς να δεις τον εαυτό σου όχι μόνο ως θύμα αλλά και ως “θύτη”,ως δράστη. Τότε και μόνο τότε θα μπορείς να απαλλαγείς από ερινυες, εφιάλτες, και πόνο. Τότε μόνο θα μπορείς να οραματιστεις ένα μέλλον που δε θα το ορίζει το παρελθόν σου αλλά θα το δημιουργείς εσύ.

        Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα για δημιουργία;
Μήπως η θέαση απο ψηλά έχει καλύτερες προοπτικές για την ζωή σου; Μήπως το ρήμα “δρω” σου ταιριάζει καλύτερα;

Αν ναι, ήρθε η ώρα να βιώσεις τον πόνο για να υποδεχτείς την γαλήνη.