Φίλες μου καλές, καλές μου φίλες!
Καλό αποκαλόκαιρο (το άκουσα στην τηλεόραση από έναν κυριούλη που λέει τον καιρό…)
Έχουμε καιρό να τα πούμε αφού αυτή η άκαρδη χιουμανίτσα πήρε μαζί της το λάπτοπ για να πάει στα κατσάβραχα της Κρήτης. Όχι wifi δεν είχε αλλά ούτε κινητό…το μόνο σήμα που πιάνει είναι το σήμα καπνού…
Από που ν’ αρχίσω… Η χιουμανοοικογένεια έφυγε και με εγκατέλειψε στην απρόσωπη πόλη μόνη κι έρημη… Εντάξει υπερβάλω λίγο, με άφησαν στο σπίτι και η καλή κυρία Γεωργία ερχόταν τρεις φορές την ημέρα… Στην αρχή κάπως πήρα ανάποδες και τη βασάνισα τη γυναίκα (ξέρετε χσσσσςςςς, μιαου, νύχι και δόντι…) Δεν ξέρω τι σκυλίσιο ένστικτο ξύπνησε μέσα μου για την προάσπιση του σπιτιού και του περιεχομένου του (μη γελάτε κι εγώ απορώ…γουφ… ωχ).
Με έπιασε κι ένα στρες και δεν πολυέτρωγα (κι όμως…). Η χιουμανίτσα είχε δώσει εντολές «αν τα βρείτε σκούρα, μους & πατέ στο χρυσό κονσερβάκι». Είχε πάρει καμιά δεκαριά και ευτυχώς άξιζε ο κόπος της μονοήμερης αφαγίας, αποζημιώθηκα με τα χρυσούλια μου σε διάφορες γεύσεις… Μόνο που η κυρία Γ. μετά από την επίθεση της πρώτης μέρας, με χάιδευε με το μακρύ σουίφερ LOL! Κατά τα άλλα οι μέρες κύλησαν ήρεμα… Η χιουμανίτσα πριν φύγει μου είχε στήσει ολόκληρο παιδότοπο στο μπαλκόνι με σκηνή ινδιάνου και τούνελ και στο χιούΜαν και στους άλλους που ρώτησαν «Τώρα το πήρες αυτό, για το γατί????» απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια (νοτ) «Όχι καλέ… το είχαμε για τη μικρή στην πυλωτή στο εξοχικό… παλιά…έλα δε το θυμάσαι;» και όλοι απάνταγαν «ΟΧΙ».
Εγώ στο Taj Μαχαλάς!
Επίσης η χιουμανίτσα έστησε και κάμερα με εφαρμογή (που δανείστηκε από φίλο και εγκατέστησε μόνη της από τη λαχτάρα της) για να με βλέπει… Ανέβαινε σε κάτι κατσάβραχα για να έχει σήμα να με καμαρώσει κι εγώ τεχνηέντως πέρναγα μόνο από το τυφλό σημείο για σπάσιμο (αμ πως… χιχιχι) Μια μέρα ξημερώματα μόνο με πέτυχε στο μπολάκι μου και μου μίλαγε από την κάμερα…(poor human). Φυσικά την έγραψα κανονικά!
Τέλος πάντων πέρασαν οι μέρες και ένα βράδυ πριν τρεις μέρες ήρθαν! Δεν μπορώ να πω παρόλο που είχα σχεδιάσει σκηνικό ξινίλας και απαξίωσης χάρηκα που τους είδα. Έκανα πάλι κάτι σκυλίσια ακατανόητα (αγκάλιασα το πόδι της χιουμανίτσας και την κοίταγα στα μάτια και το βράδυ κοιμήθηκα στο χαλάκι δίπλα της…). WTF? Τι είναι αυτά; Ευτυχώς μέχρι το πρωί είχα συνέλθει…
Κι εκεί που λέω όλα καλά ηρεμήσαμε στο σπίτι μας και όλα καλά να βρούμε τη ρουτινούλα μας ( you know μαμ- νάνι- μαμ- κακά- νάνι- μαμ), με τσουβαλιάζουν να πάμε στο εξοχικό. Άντε λέω πάμε ν’ αράξω ξανά εκεί. Άντε η διαδρομή στο βρωμόκουτο, κλάμα γοερό κτλπ… Φτάνουμε ρε παιδιά και αντί ν’ αράξουμε την επομένη με ξαναφορτώνουν με όλα τα μπαγκάζια πάλι στο ροζ βρωμόκουτο μέσα στο βρωμοάμαξο να ξαναγυρίσουμε πίσω!! Νισάφι πιά! Ήμαρτον και έλεος δηλαδή! Τι με περάσατε ρε χιούμανς, κακτάκι στη γλάστρα?
Αυτή η επιστροφή ήταν το τέλος της αξιοπρέπειάς μου κορίτσια… Έπαθα κοκομπλόκο! Ποια είμαι που πάω από που ξεκίνησα? Κλάμα, ουρλιαχτά, πανικός, ο χιούΜαν σε οδηγική απελπισία, η χιουμανίτσα κάθιδρη, το χιουμαναράκι με πονοκέφαλο… ΜΙΑΟΥ, ΟΥΑΟΥ, Grace σταμάτα, πες της να σταματήσει, μαμά κάνε κάτι, ΜΙΑΟΥ, ΟΥΑΟΥ… και γίνεται το ντροπιαστικότερο όλων!! Κ-Α-Τ-Ο-Υ-Ρ-Η-Θ-Η-Κ-Α!!! Και έτσι σε μια στιγμή από Grace The Gray Cat… έγινα Grace η Κατουρλού… Είμαι ακόμα σε σοκ και περισυλλογή… θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα!
Talk To The Paw!
#pinkpower
| ΑπάντησηΠροώθηση |
Είμαι η Grace. Eίμαι μια κούκλα γκρι γάτα (ναι, καλά διαβάζεις), κοντεύω 2 ετών (που είναι ένα κομβικό σημείο για τη ζωή μιας γάτας), δεν είμαι από ράτσα αλλά αισθάνομαι really special! Zω και εργάζομαι (ΑΚΑ τεστάρω τα όρια της οικογενείας που με υιοθέτησε) στην Ελλάδα.
Σχόλια