Δυστυχώς τελευταία όλο και πληθαίνουν οι θάνατοι νέων παιδιών.Θεωρώ πως το σωστό πρώτα είναι να “φεύγει” ο γονιός και μετά το παιδί. Έτσι είναι σειρά. Έτσι πρέπει. Σήμερα χτύπησε το τηλέφωνο μου για δυσάρεστο νέο.
Είχα μία φίλη που την είχα γνωρίσει στο εξοχικό που περνούσα κάθε καλοκαίρι. Εκείνη έμενε εκεί οπότε την έβλεπα κάθε καλοκαίρι που πήγαινα εκεί. Ήταν πιο μικρή από εμένα. Πολύ καλό κορίτσι και ήσυχη.
Με τα χρόνια και λόγω υποχρεώσεων ψιλοχαθηκαμε αλλά είχαμε μία επικοινωνία. Δυστυχώς είχε διαγνωστεί με καρκίνο στην ηλικία των 19-20,κάπου εκεί. Αν θυμάμαι καλά την πρώτη φορά της είχε εμφανιστεί στο χέρι. Οι γονείς της κουρέλι και παράλληλα τόσο δυνατή για να την στηρίξουν. Είχε πάει και στην Τήνο να προσκυνήσει και έγινε και το θαύμα. Το ξεπέρασε.
Αγαπητό κορίτσι και όλο το χωριό είχε να λέει τα καλύτερα γιαυτην. Και στις δύσκολες στιγμές τους βοηθούσαν και τους στήριζαν. Πέρασε καιρός και δυστυχώς έκανε πάλι την εμφάνιση του και αυτή. Την φορά στον πνεύμονα. Πάλι χημειοθεραπείες,πάλι χάπια,πάλι ράκος αυτοί οι γονείς. Η Τασούλα εκεί όμως πεισμωσει και το πάλεψε.
Είχε αρχίσει να φτιάχνει την ζωή της. Αρραβωνιάστηκε με τον άνθρωπο που αγαπούσε από την παιδική της ηλικία. Έφτιαχνε το σπίτι της. Μου το έδειχνε τότε και ήταν τόσο ευτυχισμένη. “Να είναι όλα όμορφα για να περάσουμε την ζωή μας ευτυχισμένη με τον Βασίλη”. Είχε όνειρα. Και είχε μονίμως τον μοναδικό εχθρός της. Τον καρκίνο να την κυνηγάει. Το ξεπέρασε και την δεύτερη φορά. Αισθανόταν άσχημα γιατί γινόταν “βάρος στους γονείς της” λόγω της αρρώστιας της. Πολλές φορές μου το είχε πει. Ότι αν δεν είχε τους γονείς της και την δύναμη που έπαιρνε από αυτούς,δεν ξέρει τι θα έκανε.
Πάντρεψε και τον αδερφό της,έγινε και θεία και σιγά σιγά θα έπαιρνε και αυτή σειρά. Οι γονείς της ήταν ευτυχισμένοι με την ευτυχία της. Και ακόμα πιο χαρούμενοι που για μία ακόμη φορά βγήκε νικήτρια. Τι δύναμη τους δίνει ο Θεός ήθελα να ήξερα.
Όμως αυτή η αρρώστια είχε απίστευτο πείσμα. Την πολεμούσε συνέχεια. Έκτοτε της το εμφάνισε άλλες δύο φορές και πάλι το νίκησε. Αναγκαστικά ακρωτηριάστηκε και ένα κομμάτι του χεριού της. Πάντα ακουγόταν ότι δεν θα τα καταφέρει αυτή την φορά. Πάντα όμως ήταν ζωντανή και ακύρωνε τις φήμες.
Χαθήκαμε με το που ήρθα Κύπρο. Μέχρι να συνηθίσω εγώ εδώ τους ρυθμούς,αυτή έτρεχε να φτιάξει το σπίτι. Χαθήκαμε χωρίς να το θέλουμε. Μιλούσαμε που και που αλλά όχι με την συχνότητα που ήταν κάποτε. Μάθαινα νέα της και μάθαινε δικά μου.
Αυτή την φορά το τέρας δεν σε άφησε. Σε νίκησε. Σε πήρε κοντά από αυτούς που αγαπάς και σε αγαπούσαν. Αυτοί οι γονείς θα είναι ράκος από την απώλεια σου. Αλλά τόσο δυνατοί γιατί έχουν και άλλα δύο παιδιά να σκεφτούν. Ο άντρας σου θα είναι ένας ζωντανός νεκρός. Όλο το χωριό κλαίει από την απουσία σου.
Καλό παράδεισο να έχεις. Σε πήρε κοντά του για να μην ταλαιπώρησε και να πονάς άλλο.
#ροζδυναμη
Το όνομα μου είναι Μαρία και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Έχω σπουδάσει βοηθός βρεφονοπιοκομού. Είμαι στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια. Ζω πλέον στη περιοχή του Λάρνακα. Μέσω της στήλης μου θα συζητήσω ότι έχει σχέση με Παιδιά. Θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα λύσουμε ό, τι υπάρχει και γενικά, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο πάντα για τα παιδιά και τους γονείς τους.
Σχόλια