Στις μέρες μας υπάρχει τόση εξέλιξη στην τεχνολογία και τόσο εμμονή με αυτήν παράλληλα. Γονείς και παιδιά κολλημένα πάνω σε ένα κινητό. Στην Ελλάδα συναντάς τουλάχιστον και κάποια παιδιά που παίζουν στις αλάνες. Στην Κύπρο από την μέρα που έχω έρθει δεν συνάντησα κάποιο παιδί ούτε καν σε παιδική χαρά.
Όταν ζούσα στην Χαλκιδική ένα διάστημα λόγω δουλειάς, ζούσε μονογονεϊκή οικογένεια στην γειτονιά μου. Η κοπέλα χωρισμένη δύο φορές και από τον πρώτο γάμο είχε αποκτήσει έναν γιό. Άσχημοι χωρισμοί και οι δύο με μεγάλες επιπτώσεις όχι τόσο στο παιδί όσο στην μητέρα. Δεν είχε αποδεχτεί ακόμα τον πρώτο της χωρισμό.
Το παιδί ήταν κλειστό,μόνο του και χωρίς κάποιον φίλο. Η μητέρα το ίδιο. Άνεργη με την διατροφή που την έδινε ο πρώην σύζυγος και με μεγάλη βοήθεια από την οικογένειά της. Για τον πατέρα του παιδιού της έλεγε τα χειρότερα. Μα το χειρότερο από όλα ήταν ότι τα έλεγε μπροστά στο παιδί. Ότι και να ήταν και όπως και να χώρισαν δεν έπαυε να ήταν ο πατέρας του.
Το παιδί μάζευε μάζευε και είχε πάθει εμμονή με το κινητό. Δεν ξεκολλούσε από πάνω του. Είχε φτάσει σε σημείο να μην κοιμάται κιόλας. Τόση εξάρτηση είχε πάθει. Η μητέρα του στον κόσμο της. Το μυαλό ήταν πως θα βγεί και πως να κατηγορήσει τον πρώην σύζυγό. Είχε δίκιο και αυτή. Έζησε την απόρριψη δύο φορές,αλλά είχε και ένα παιδί να σκεφτεί.
Το παιδί έβλεπε διαφορά στα μέσα δικτύωσης. Κάποια από αυτά ήταν και μη επιτρεπτά για την ηλικία του. Όταν θύμωνε είτε με την μαμά του είτε με τον μπαμπά του, εκδηλωνόταν με πολλά νεύρα και βία. Ακόμα και τα καημένα τα γατάκια πείραζε. Προσπαθούσε με κάποιο τρόπο να τραβήξει την προσοχή της μαμάς του κυρίως.
Περνούσε ο καιρός και η κατάσταση συνεχιζόταν. Αφού δεν τον έδινε κάνεις σημασία ήταν όλη μέρα στο κινητό. Ο μπαμπάς του ασχολιόταν μαζί του. Απλά τον είχε λίγες μέρες. Μόλις γυρνούσε στην μητέρα του τα ίδια πάλι. Άρχισαν να επεμβαίνουν οι γονείς της κοπέλας. Ότι να περιορίσει το πολύ έξω και να κάτσει να ασχοληθεί με το παιδί της επιτέλους.
Και έτσι έγινε. Τότε συνειδητοποίησε ότι το παιδί έχει περάσει πολλά παραπάνω από αυτήν και ότι άθελά της του δημιουργούσε παραπάνω προβλήματα αγνοώντας τον. Ότι γι’αυτό τον λόγο το παιδί περνούσε την καθημερινότητα του προσηλωμένο σε ένα κινητό. Δεν της φαινόταν περίεργο γιατί όλα τα παιδιά έτσι είναι. Έτσι ήταν και η ίδια. Και το παιδί ότι βλέπει το αντιγράφει.
Άρχισε να περνάει παραπάνω χρόνο με το παιδί, να πηγαίνουν βόλτες μαζί, να περνανε ποιοτικό χρόνο σαν μαμά με γιό. Έδωσε παραπάνω βάση στα μαθήματα του. Περιόρισε τις εξόδους της και πάνω από όλα έβαλε προτεραιότητα τον γιο της. Ακόμα και οι σχέσεις με τον πατέρα του παιδιού της βελτιώθηκαν. Σταμάτησε να τον κατηγορεί τουλάχιστον μπροστά στο παιδί. Και η χρήση του κινητού περιορίστηκε αρκετά.
#ροζδυναμη
Το όνομα μου είναι Μαρία και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Έχω σπουδάσει βοηθός βρεφονοπιοκομού. Είμαι στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια. Ζω πλέον στη περιοχή του Λάρνακα. Μέσω της στήλης μου θα συζητήσω ότι έχει σχέση με Παιδιά. Θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα λύσουμε ό, τι υπάρχει και γενικά, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο πάντα για τα παιδιά και τους γονείς τους.
Σχόλια