Confiteor

Confiteor

To Confiteor είναι η ιστορία ενός παιδιού που ..

Το Confiteor είναι η ιστορία ενός βιολιού..

Το Confiteor είναι μια εξομολόγηση και η ιστορία του κακού…

O πρωταγωνιστής – και κατά κάποιο τρόπο συγγραφέας – του βιβλίου είναι ο Αντριά που παρακολουθούμε από τα παιδικά του χρόνια ως τα γεράματα του. Μεγαλώνει στη Βαρκελώνη της δεκαετίας του 50. Ο πατέρας του είναι σκληρός και μακρινός. η μητέρα του σχεδόν εξ ολοκλήρου ασχολήθηκε με άλλα πράγματα. Ο πατέρας θέλει να του προσφέρει μόρφωση αναγεννησιακού ανθρώπου, να τον κάνει γνώστη πολλών γλωσσών *, ενώ η μητέρα τον προορίζει για την καριέρα δεξιοτέχνη βιολονίστα. Στο διαμέρισμά τους στη Βαρκελώνη, μαθαίνει να κατασκοπεύει τους κόσμους τους με φίλους τα δύο μικρά του παιχνίδια, έναν καουμπόη και έναν Ινδιάνο αρχηγό. Ο Αντριά, ευφυής, μοναχικός και υπάκουος, προσπαθεί να ικανοποιήσει τις υπέρμετρες και αντιφατικές φιλοδοξίες των γονιών του, ως τη στιγμή που ανακαλύπτει την ύποπτη προέλευση του οικογενειακού πλούτου. Καθώς μεγαλώνει, συνειδητοποιεί ότι η εμμονή του πατέρα του με τις αντίκες δεν είναι εντελώς αθώα, και ένας από τους θησαυρούς του πατέρα του, ένα βιολί του 18ου αιώνα που έκανε ο Lorenzo Storioni στην Κρεμόνα, γίνεται κεντρικό στοιχείο της ύπαρξής του.

Αν και ο Adrià είναι ο κεντρικός χαρακτήρας στο μνημειώδες μυθιστόρημα του Καμπρέ, η ζωή του δεν είναι το μόνο αφηγηματικό σκέλος. Στην πραγματικότητα, το βιβλίο ξεκινάει με ένα θάνατο στο χωριό κατά τη μεσαιωνική εποχή και εν συνεχεία ακολουθούμε τη μοίρα του άτυχου δολοφόνου Ζακιάμ του και την ιστορία του πώς φυτεύτηκε το δέντρο από το οποίο γίνεται το βιολί Storioni. Σε μια άλλη αφηγηματική παρεμβολή η μοίρα των μοναχών σε ένα απομακρυσμένο μεσαιωνικό μοναστήρι απεικονίζει τη βία του παρελθόντος και πώς την ασκούν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία – τότε οι δυνάμεις της Ιεράς Εξέτασης. Στη συνέχεια η μοίρα του βιολιού συνδέεται με την τύχη των Εβραίων στην υπό ναζιστική κυριαρχία κατεχόμενη Ευρώπη και τελικά καταλήγει στον πατέρα του Αντριά και στη συνέχεια στον ίδιο.Ο πρωταγωνιστής του Καμπρέ συνειδητοποιεί σταδιακά την αλήθεια πίσω από το παρελθόν του βιολιού.

Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο ως απομνημονεύματα ενός ανθρώπου που έζησε τη ζωή του και βρίσκεται στην άκρη της απώλειας μνήμης, είναι ένα εξομολογητικό γράμμα στην αγαπημένη του Σάρα. Ο Αντριά θέλει να συλλάβει τη ζωή του πριν ξεχάσει εντελώς. Παράλληλα με την αφήγησή του, γνωρίζουμε διάφορους ανθρώπους και πολλαπλές ζωές καθώς το μυθιστόρημα κυνηγάει το διάσημο βιολί του Storioni μέσα από χρόνο και τόπους. Ο Αντριά επίσης αγωνίζεται να γράψει για το κακό σε ένα χειρόγραφο που αποδεικνύεται ότι είναι το ίδιο το μυθιστόρημα. Στη μια πλευρά της κόλλας, ένας στοχασμός με μαύρο μελάνι, με τίτλο «Το πρόβλημα του κακού». Στην πίσω όψη, το πυκνογραμμένο με πράσινο μελάνι αφήγημα της ζωής του. Τον απασχολή φύση, η προέλευση του κακού, αναρωτιέται γιατί οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς σε αυτό. Το κουβαλάμε μέσα μας;  Η ματαιοδοξία κάνει τους ανθρώπους να ξεχνούν τα προσωπικά τους ιδανικά αντικαθιστώντας τα με τα προσωπικά τους συμφέροντα; … Και τελικά η ματαιοδοξία προκαλεί το κακό; Πότε ο άνθρωπος κάνει λάθος στροφή και γίνεται μέσο κακού;

“Το εργαλείο του κακού έχει το όνομα και το επώνυμο, αλλά το κακό, η ουσία του κακού … αυτό ακόμα δεν το έχω λύσει”

Confiteor είναι μια προσευχή, η ομολογία της μετάνοιας.  Το μυθιστόρημα δεν είναι απλώς η εξομολόγηση του Αντριά, είναι η μετάνοια ολόκληρης της ευρωπαϊκής ιστορίας απέναντι στα εκατομμύρια των ψυχών που χάθηκαν στο πέρασμα τόσων αιώνων μισαλλοδοξίας και φανατισμού. Ο Αντριά στο τέλος της ζωής του αναγνωρίζει την ευθύνη της ανθρωπότητας και καθενός από εμάς. Αλλά και τις ενοχές, οι οποίες είναι η κληρονομιά που αφήνει η μια γενιά στην επόμενη. Ενοχές που στιγματίζουν ανθρώπους και κοινωνίες ολόκληρες. Ο ανθρώπινος πόνος και η σκληρότητα είναι διαχρονικές εμπειρίες, αφήνοντας το σημάδι τους και διαμορφώνοντας το μέλλον.

 Στο «μετά το Άουσβιτς είναι αδύνατον να υπάρξει ποίηση» (χάθηκε η ομορφιά, η αθωότητα, ας σιωπήσουμε) του Αντόρνο, ο Καμπρέ απαντά ότι «η ποίηση μετά το Άουσβιτς είναι πιο αναγκαία από ποτέ» «Μερικές φορές σκέφτομαι τη δύναμη της τέχνης και της μελέτης της τέχνης και τρομάζω. Μερικές φορές δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται, ενώ μπορούν να ασχοληθούν με τόσα πράγματα» σημειώνει ο Αντριά. Μην παρεξηγηθώ, δεν πρόκειται για ένα σκοτεινό βιβλίο , ο Αντριά μιλά άλλο τόσο για τη δύναμη της αγάπης.

Το πρώτο μέρος  αρκετά απαιτητικό και μπορεί να είναι κουραστικό για πολλούς. Είναι πολλά τα πρόσωπα και οι ιστορίες που περιπλέκονται στον κύριο κορμό της αφήγησης. Στο δεύτερο μισό έρχονται όλα σιγά-σιγά, χωρίς βιασύνη και μπαίνουν στη θέση τους. Χαρακτήρες, γλώσσες και τρεις διαφορετικοί τύποι αφηγήσεων (1ο πρόσωπο, 3ο άτομο, μνήμες) που παρουσιάζονται άψογα σε μία σελίδα. Συχνά οι διάλογοι αλληλεπικαλύπτονται χωρίς σαφή προσδιορισμό ποιος μιλάει ή σε ποιες από τις πολλές ιστορίες που αφορούν. Ακούγεται περίπλοκο και ίσως είναι. Μια παράγραφος μπορεί να αρχίσει σε έναν αιώνα και να ολοκληρωθεί πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια. Μπορεί να ξεκινήσει ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο άτομα και να ολοκληρωθεί με εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες. Μια φράση γράφεται από τον πρώτο άνθρωπο και η επόμενη λέγεται ήδη από την προοπτική του τρίτου προσώπου. Πολλαπλές σχέσεις σκηνικού και χαρακτήρων . Έχετε δει εκείνες τις εικόνες από τρελή κίνηση σε διασταυρώσεις στο Ανόι; Φαίνεται χαώδης αλλά μαγικά όλοι βρίσκουν τη θέση τους. Κάπως έτσι ο Καμπρέ παίζει με το μυαλό μας. (Για να σε δω, πρόσεχες τι έλεγα;). Ειναι ενας βιρτουόζος .

Αυτό το βιβλίο είναι μια πραγματικά κινούμενη και ενδιαφέρουσα ιστορία που περιλαμβάνει πολλαπλές γενιές. Είναι μια εμπειρία 700 σελίδων για το απόλυτο κακό και την απόλυτη αγάπη.

To Confiteor είναι όλα μαζί και είναι ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο ακολουθώντας ένα βιολί .

Καλή ανάγνωση!

Ο Ζάουμε Καμπρέ (Jaume Cabre) γεννήθηκε το 1947 στη Βαρκελώνη. Σπούδασε καταλανική φιλολογία. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Λέριδα. Είναι επίσης μέλος του Ινστιτούτου Καταλανικών Σπουδών. Εδώ και χρόνια συνδυάζει επαγγελματικά την εκπαίδευση και τη συγγραφή. Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια, τηλεοπτικά και κινηματογραφικά σενάρια. Από την πρώτη συλλογή διηγημάτων το 1974 και το πρώτο του μυθιστόρημα το 1978, ακολούθησαν πολλά μυθιστορήματα, σενάρια ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, νουβέλες, παιδικά βιβλία, θεατρικά έργα και δοκίμια. Το “Confiteor” έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο Κριτικών Serra d’Or 2012, το βραβείο M. Angels Anglada 2012, το βραβείο La tormenta en un Vaso 2012, το βραβείο Crexells 2012, το βραβείο Courrier International για το καλύτερο ξένο μυθιστόρημα του 2013.Μεταφράστηκε σε δεκαπέντε γλώσσες και σημείωσε παντού ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, πουλώντας πάνω από 1.000.000 αντίτυπα

*η περίπτωση του Αντριά μου θύμισε τον ευφυή αρχιτέκτονα, κλασσικιστή και φιλόλογο Μάικλ Βέντρις, τον άνθρωπο που αποκρυπτογράφησε τη Γραμμική Β. Στα 9 του μιλούσε ήδη έξι γλώσσες μεταξύ των οποίων Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά.

#ροζδύναμη