Καλησπέρα! Εδώ ξανά να σας δηλώσω πως το μαρτύριο συνεχίζεται…
Έχω καταφύγει σε φιλοζωικές ενώσεις, στο χαμόγελο του γατιού, στην γατοεισαγγελία Αθηνών, έχω κάνει καμπάνια AVAAZ… Τζίφος! Καμία ανταπόκριση, καμία συμπαράσταση… μόνο ψευτοϋποσχέσεις…
“Θα κοινοποιήσουμε να βρεθεί υιοθεσία…” Εν τω μεταξύ αυτός αράζει στο σπίτι μου, απλώνεται, παίζει με τα παιχνίδια μου, τρώει, γλύφεται και κουρνιάζει στους χιούμανς μου!
Είναι και αυτοί οι άλλοι αχαρακτήριστοι, που μου λένε “Θα τα πάτε καλά, θα είστε παρεάκι, θα τον αγαπήσεις…” Πάτε καλάαααα? Ποτέ, Never, Jamais, Nunca! Δε θέλω φίλε παρεάκι με το ζόρι! ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΗ!!
Το μόμολο θέλει να είναι συνεχώς δίπλα μου, θέλει να με χαϊδέψει (μπλιαχ!), μου κάνει ματάκια και κοιλίτσες (ίουυυυυυυ!), βάζει τη βρωμο-ροζ μύτη του στη δικιά μου (μπλιάχ και ίουυυ) και δε φτάνει αυτό κάθε φορά που το κάνει ακούγεται από τους μπετόβλακες χιούμανς χορωδία: ΩΩΩΩΩΩΩΩωωωωωω!
Τον έχω ταράξει στο ΚΧΧΧΧΧΧΧ! Έχει φάει δυο τρεις light φάπες… Έχω σπάσει δύο τρία αγαπημένα αντικείμενα της χιουμανίτσας (sorry humom αλλά εσύ το άρχισες)… αλλά δε βλέπω φως στο τούνελ…
Το μόνο θετικό είναι πως δε του έχουν δώσει όνομα… Αναφέρονται σ’ αυτόν ως ο ΜΙΚΡΟΣ… Εγώ έχω κάποιες άλλες προτάσεις… όπως Στήρι (από το μ@λ@κιστήρι), Έσμα (από το μυγόχ€σμα) και άλλα καλύτερα αλλά θα με φάει η λογοκρισία…
Δέχομαι συμβουλές για την εξάλειψη του ανταγωνισμού, εχεμύθεια εξασφαλισμένη…
#pinkpower
#TalkToThePaw
Είμαι η Grace. Eίμαι μια κούκλα γκρι γάτα (ναι, καλά διαβάζεις), κοντεύω 2 ετών (που είναι ένα κομβικό σημείο για τη ζωή μιας γάτας), δεν είμαι από ράτσα αλλά αισθάνομαι really special! Zω και εργάζομαι (ΑΚΑ τεστάρω τα όρια της οικογενείας που με υιοθέτησε) στην Ελλάδα.
Σχόλια