Ημερολόγιο καραντίνας, ημέρα 106385η

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σε έχω γραμμένο στα παλιά μου τα παπούτσια μια ζωή. Δεν σε τήρησα ποτέ ευλαβικά. Στην παιδική και εφηβική μου ηλικία ήμουν σίγουρη ότι θα έπεφτες στα χέρια των αδερφών μου και αυτό δεν θα ήταν καθόλου καλό για μένα. Λέω όμως τώρα να σε ξαναπροσπαθήσω.

Είμαστε στο σπίτι, ημερολόγιο, και αισθάνομαι ότι είμαι σεφ, σου-σεφ και πάστρυ-σεφ δεκαοκτώ ώρες την μέρα. Τα παιδιά μου όλο πεινάνε και ζητάνε να φάνε. Για να μην φάνε μόνο σαβούρες, τους μαγειρεύω: προχτές έκανα κρεμ μπρουλέ, εχτές παστίτσιο, σήμερα κέικ σοκολάτας, κάθε μέρα η Αργυρώ και ο Λουκάκος είναι φίλοι μας. Μέχρι και ψωμί ζύμωσα, ημερολόγιο, γιατί ξαφνικά θυμήθηκα πόσες αηδίες και συντηρητικά βάζουν στο ψωμί του τοστ και στα άλευρα των φούρνων. Εγώ δεν πεινάω, ημερολόγιο, είμαι καλά;

Όλοι στο σπίτι βαριούνται κάποια στιγμή και μου λένε «βαριέμαι». Εγώ δεν βαριέμαι, δεν προλαβαίνω να βαρεθώ. Σκέφτομαι πολλά πράγματα συγχρόνως και με βασανίζουν κι άλλα, θα το κάψω στο τέλος το μυαλό μου.

Είπανε ότι θα μπορέσουμε να διαβάσουμε βιβλία στην καραντίνα. Τρίχες! Δεν προλαβαίνω, ημερολόγιο, να διαβάσω, μετά βίας γράφω εσένα τώρα που κοιμούνται όλοι. Με κάποιον περίεργο τρόπο η μέρα ξεγλιστράει από τα χέρια μου χωρίς να το καταλάβω.

Τα μαθήματα των παιδιών έρχονται με μέιλ. Άνοιξε το μέιλ, τύπωσε το κείμενο, άνοιξε το πρώτο συνημμένο, τύπωσέ το, κλείσε το συνημμένο, άνοιξε το δεύτερο συνημμένο, τύπωσέ το, κλείσε το δεύτερο συνημμένο, κλείσε το μήνυμα. Ανανέωση. Α, ήρθε και για το άλλο παιδί. Φτου κι απ΄την αρχή. Άνοιξε το μέιλ, τύπωσε το κείμενο, άνοιξε το πρώτο συνημμένο, τύπωσέ το, κλείσε το συνημμένο, άνοιξε το δεύτερο συνημμένο, τύπωσέ το, κλείσε το δεύτερο συνημμένο, κλείσε το μήνυμα. Αθώα, κύριε Πρόεδρε, αθώα!

Βοήθησε τα παιδιά να διαβάσουν. Έλεγξέ τα. Τέλος οι εργασίες. Σκάναρε τις εργασίες, σώσε τις ανά παιδί, ημερομηνία και μάθημα, στείλε τις στους δασκάλους. Δεν είμαι μαμά, δεν κάνω homeschooling,  δεν είναι elearning αυτό: όχι, είμαι γραμματέας του CEO σε πολυεθνική.

Θα κάνουμε τις δουλειές που καθυστερούσαμε και δεν είχαμε κάνει. Really? Ποιον δουλεύουμε, φίλη μου; Τώρα είναι που δεν θα τις κάνουμε ποτέ. Όχι, κύριε Κορωνοϊέ, που νομίζεις εσύ ότι θα μας βάλεις σε τάξη! Δεν θα σου περάσει. Εμείς είμαστε επαναστάτες, πνεύματα αντιλογίας, όποτε θέλουμε εμείς θα τις κάνουμε. Ορίστε μας!

Αλήθεια, πότε άρχισε όλο αυτό; Έχω χάσει τις μέρες, ποιες είναι οι καθημερινές, ποια τα Σαββατοκύριακα, κάθε τρεις ώρες ρωτάω «τι μέρα έχουμε σήμερα». Μάλλον έχουν περάσει πολλές μέρες… ή μήπως όχι;

Αχ, βρε ημερολόγιο, σε συμπάθησα καλέ. Κάθεσαι ήρεμο και ακούς. Καλό είσαι τελικά.

#ροζδύναμη