ΗΜΕΡΑ: 27 ΜΑΡΤΙΟΥ

Παγκόσμια ημέρα θεάτρου – Η απαρχή του Θεάτρου

Η προϊστορία του θεάτρου ξεκινάει με τον ρυθμό που είναι απαραίτητος στο χορό και είναι επίσης, ένα βασικό στοιχείο της μουσικής. Ο σκοπός του χορού και της μουσικής στην εξέλιξη του ανθρώπου φαίνεται να είναι  λειτουργικός και το δράμα είναι ένα είδος που κυριαρχεί στις τελετές των πρωτόγονων ατόμων. Τα μουσικά όργανα ολοκληρώνουν την τελετουργία σε έναν κοινό χορό και τα άτομα μασκαρεμένα με άγριες μάσκες χορεύουν. 

Αν και τα πρώτα στοιχεία παρατηρουνται στην ιεροτελεστία οι καταβολές του θεάτρου ξεκινάνε πριν από χιλιάδες χρόνια, γύρω στον 6 αιώνα.π.χ και συγκεκριμένα στα γλέντια των οπαδών του θεού Διόνυσου. Με αφορμή τις λατρευτικές τελετές προς τιμήν θεου της γονιμοτητας και του κρασιού, οι γυναίκες ξεχύνονταν στους δρόμους χορεύοντας σε έξαλλους ρυθμους κρατώντας φαλλικά σύμβολα, τα λεγόμενα ΄΄θυρσοί΄΄. Ακολούθως, με αυτά ξέσκισαν την σάρκα των ζώων που προορίζονταν προς θυσία και την έτρωγαν. Σε αυτά τα γλέντια δομούνται οι μορφές του δράματος και εισάγονται οι πρώτοι διάλογοι με την ακολουθία της χορωδίας να συμμετέχει σε αυτούς, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι ηθοποιοί. Λίγα χρόνια αργότερα πραγματοποιούνται και ετήσιοι θεατρικοί διαγωνισμοί με βραβεία, τέσσερις μέρες κάθε Άνοιξη προς τιμήν του θεού, με την ονομασία Διονύσια. Ο καθένας πρέπει να γράψει τρεις τραγωδίες και ένα παιχνίδι σατύρων εξελίσσεται με αχαλίνωτη σεξουαλικότητα.

Σε έναν διαγωνισμό, ο Αισχύλος προσθέτει τον δεύτερο ηθοποιό, μορφοποιώντας ακόμη παραπάνω το δράμα στις τραγωδίες του. Αμέσως μετά ο Σοφοκλής φαίνεται να προσθέτει τον τρίτο ηθοποιό και να νικάει τον Αισχύλο, τόσο σε προτοτυπία όσο και σε δημιουργία περισσότερων έργων, με το πιο φημισμένο  ΄΄ Οιδίπους ο Βασιλιάς΄΄. Ακολουθεί ο Ευριπίδης, εισάγοντας μια πιο ασυνήθιστη εικόνα του ελληνικού μύθου, βλέποντας τον από νέες γωνίες ή βλέποντας μυθολογικούς χαρακτήρες από την άποψη των ανθρώπινων αδυναμιών τους. Παράλληλα στα Μεγάλα Διονύσια και τους Δραματικούς αγώνες , έχουμε και την αρχή της ελληνικής κωμωδίας με τον Αριστοφάνη να συμμετέχει και να κερδίσει την πρώτη θέση.

• 

Η ελληνική συνεισφορά στο θέατρο ήταν πρωτοπόρα και φυσικά οι Έλληνες ήταν οι εφευρέτες του θεάτρου και των θεατρικών παραστάσεων. Χτίζοντας το πρώτο πέτρινο αμφιθέατρο, γνωστό ως το θέατρο του Διονύσου το 4 αιώνα π.χ, με το καλύτερο παράδειγμα κλασικού ελληνικού θεάτρου να χαρακτηρίζετε η Επίδαυρος, χτισμένη γύρω στο 340 π.Χ. Ακολούθως, στα χνάρια των Ελλήνων κινούνται και οι Ρωμαίοι τον 2 αιώνα π.χ, αφου επηρεασμένοι από το ελληνικό δράμα, δανείζονται στοιχεία χωρίς να μπορέσουν να καταλήξουν σε ενιαία πλοκή και έτσι τα λεγόμενα Ρωμαϊκά παιχνίδια παρουσιάζονται ως μέρος στους Ρωμαϊκούς αγώνες. Οι αγώνες εξελίσσονται κάθε Σεπτέμβριο με τα κύρια γεγονότα να είναι αθλητικοί αγώνες – αγώνες αρμάτων ή αγώνες πυγμαχίας. 

Στην μετέπειτα ιστορία τα παραπάνω χάνονται και παίρνουν θέση το 10 αιώνα πχ με έντονη θρησκευτικότητα, το μεσαιωνικό χριστιανικό δράμα και το θεατρικό είδος των ΄΄Μυστηρίων΄΄. Οι χριστιανικές εκκλησίες εισάγουν τις λειτουργίες του Πασχα με το θέμα της ανάστασης και όλο και περισσότερες σκηνές απο τα ευαγγελία εκδιδονται σαν έθιμα με την συμμετοχή χορωδίας. Οι ιερείς στην Γαλλια αποφασίζουν να βγάλουν το θέατρο έξω και να δώσουν παραστάσεις με μεσαιωνική φαντασία, σε στυλ παιχνιδιού. Συγκεκριμένα, γίνονται και αφηγήσεις με τα βάσανα που υποφέρουν οι άγιοι στο μαρτύριο τους στα μεσαιωνικά ακροατήρια. Η μοναχικότητα των μοναχών, δημιουργεί την ανάγκη για ψυχαγωγία, με αποτέλεσμα να γραφτούν από τους ιδίους μικρές κωμωδίες.

• 

Για αιώνες οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει μορφές διασκέδασης για την ψυχαγωγία τους και έχουν απολαύσει το δράμα και την κωμωδία. Με αυτό τον τρόπο το θέατρο συνεχίζει μέχρι σήμερα να εξελίσσεται, μέσα από διάφορες μορφές και να απευθύνεται στην ανθρώπινη ύπαρξη με κατάθεση ψυχής από τους ηθοποιούς.

ΠΗΓΕΣ: http://www.historyworld.net/wrldhis/PlainTextHistories.asp?groupid=1606&HistoryID=ab35&gtrack=pthc
https://seatup.com/blog/overview-theater-history/

#ροζδύναμη