Μου αρέσει να γνωρίζω νέους ανθρώπους. Κρύβω κρυφά πάντα μέσα μου μια ελπίδα ότι μπορεί να γίνουμε γνωστοί και ίσως μετά και καλοί φίλοι. Πολλές φορές η εξωστρέφειά μου παρεξηγείται, αλλά τώρα είναι λίγο αργά για να αλλάξω προσωπικότητα. Μου αρέσει πολύ και να μαθαίνω νέα πράγματα από τους άλλους. Σε ένα από τα παιδικά πάρτυ των παιδιών μου γνώρισα μια μαμά, η οποία πάνω στη συζήτηση μου έμαθε το μάντρα και πως λειτουργεί.
Το μάντρα είναι συγκεκριμένες λέξεις, ολόκληρες φράσεις ή ακόμα και ακαθόριστες συλλαβές που επαναλαμβάνονται και η επανάληψή τους επιφέρει την “απομάκρυνση” της συνείδησης του ανθρώπου από τον κόσμο γύρω του. Επαναλαμβάνοντας σιωπηλά ένα μάντρα, δημιουργείται μια ψυχική δόνηση που επιτρέπει στο μυαλό να γνωρίσει βαθύτερα επίπεδα της συνείδησης.
Μου δημιουργήθηκαν αρκετές απορίες. Περισσότερο γιατί πιστεύω μέσα μου ότι κάθε γλώσσα έχει τη δική της δύναμη. Θεωρώ, ίσως και λόγω προσωπικής διαστροφής, ότι η λέξη έχει διαφορετική ποιότητα -θες να το πεις-, δόνηση -θες να το πεις, σε αυτόν που την ξέρει από τη μητρική του γλώσσα, σε αυτόν που την μαθαίνει σαν ξένη γλώσσα και σε αυτόν που τη λέει και του είναι τελείως άγνωστη. Έτσι λίγο δυσκολεύομαι να αισθανθώ πως λέγοντας στα αρχαία ακαταλαβίστικα σουαχίλι «χαιρετίζω την ανατολή», ότι πραγματικά την χαιρετίζω. Ίσως όμως έχω κι εγώ τα ψυχαναγκαστικά μου….
Η συγκεκριμένη κυρία που γνώρισα είναι υπέρμαχος του μάντρα. Το χρησιμοποιεί καθημερινά, έχει σωθεί, δεν το αλλάζει με τίποτα, να μου δώσει και μένα οδηγίες κλπ κλπ κλπ. Αναρωτιόμουν αν μπορούσα να αναφέρω ότι όλο αυτό μου μοιάζει σαν την προσευχή. Και δεν την εννοώ απαραίτητα με τη θρησκευτική έννοια του όρου. Δεν τόλμησα όμως να της το πω, μην παρεξηγηθώ και μου θυμώσει.
Σύμφωνα με τις οδηγίες, το καλό το μάντρα το λες δυο με τρεις φορές την ημέρα για να πιάσει. Και να ξέρετε ότι ο καθένας μας έχει τα δικά του μάντρα. Μπορείτε να ακούσετε πραγματικά όλα τα μάντρα του εαυτού σας αν κάθεστε ήσυχα. Θα παρατηρήσετε ένα βουητό στον αέρα (για τις φωνές που ακούτε από καιρού εις καιρόν δεν έχω άποψη).
Τέλος πάντων, πέρασαν οι μέρες εγώ ξέχασα τη συζήτηση και το μάντρα. Και μόλις τώρα είχα μια φλασιά. Καλέ, έχω και εγώ μάντρα. Πολύ καιρό! Και δεν το είχα καταλάβει. Το λέω σίγουρα κάθε πρωί, κάθε απόγευμα και σίγουρα κάθε βράδυ. Θα σας το πω.
«Σήκωσε το καπάκι!
Σημάδεψε το νερό!
Σκούπισε το πουλί σου!
Τράβα καζανάκι!
Δεν άκουσα το καζανάκι!
Πλύνε τα χέρια σου!»
Ωωωμμμμμμμμ!
#ροζδύναμη
Είμαι η Ελένη και όταν έχω χρόνο, γράφω. Για ό,τι τύχει και ό,τι προκύψει. Προτιμώ το αλμυρό από το γλυκό, την bitter από τη γάλακτος και τους θετικούς ανθρώπους από τους γκρινιάρηδες. Αν με κάνεις να γελάσω και αν με πείσεις, με κέρδισες.
Σχόλια