Δικαιούσαι μια Ευχή!

Στα παιδιά μας δίνουμε επιβράβευση. Το γρήγορο ή μεγάλο «μπράβο» που κάποτε συνοδεύεται από ένα δωράκι, χρήματα, σίγουρα ένα χαμόγελο και περηφάνια.

Στους συντρόφους μας δίνουμε επιβράβευση. Ένα βαθύ «μπράβο» για την προαγωγή ή απλούστερα, επειδή έπλυναν τα πιάτα ή κατέβασαν τα σκουπίδια.

Έγινε κι αυτό.

Τι κι αν είμαστε μαέστροι κι ορχήστρα στην ίδια Σκηνή;

Μήπως ν’αρχίσουμε να επιβραβεύουμε κι εμάς; Μήπως να πιστέψουμε πως δικαιούμαστε κι από μια Ευχή κάθε βδομάδα;!

Ναι, μια μικρή Ευχή. Μια Ευχή ό,τι θέλουμε.

Πες, λοιπόν, ότι ξυπνάς Δευτέρα πρωί-πρωί κι ετοιμάζεσαι για δουλειά. Σκληρό εγερτήριο σε έναν κόσμο που δεν χαμογελά πια. Και σκέφτεσαι -κλασικά-… είναι ακόμη Δευτέρα, ρε γαμώτο!

Κι αν μπορούσες να κάνεις μια Ευχή; Αν δικαιούσουν να έχεις μερίδιο στη δική σου, ολότελα, Ευχή;

Ναι, τότε η βδομάδα σίγουρα θα χαμογελούσε. Μαζί κι ο Κόσμος σου.

Κι αν σε δυσκολεύει τόσο η ζωή (σου) και τα κομμάτια από το παζλ της, βάλε μέρα! Πες ότι κάθε Πέμπτη που θα ξυπνάς, θα αντικρίζεις την Ευχή σου.

Τι Ευχή θα (σου) έκανες; Τι ευχή θα έβαζες; Τι επιβράβευση, τι προσμονή, τι ενθάρρυνση;

Σκέψου το. Είμαι σίγουρη ότι είμαι δικαιούσαι μια Ευχή. Ολόδική σου. Που μόνο εσύ θα την ξέρεις. Κάθε βδομάδα. Ξανά και ξανά. Κι όλα γίνονται πιο ίσα. Όλα αντέχουν και αποκτούν μια πιο ροζ γεύση.

Ευχή! Εσύ.

Σειρά σου.-

Φοίβη.-

#ροζδύναμη