Από πού να ξεκινήσω τώρα, πείτε μου ειλικρινά. Έχω μια φωτογραφία από την πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό, έχω 2 κοτσίδια τρελά, ένα σάντουιτς στο χέρι (κλασικά) και τα μάτια μου είναι τόσο πρησμένα απ΄ το κλάμα λες και με έδερναν όλη νύχτα. Όταν πήγα στο Γυμνάσιο έκλαιγα δύο μερόνυχτα γιατί θα άλλαζα σχολείο, δασκάλους και πιο πολύ έκλαιγα γιατί στο γυμνάσιο δεν θα είχε τις τηγανίτες του κυλικείου που είχα στο Δημοτικό . Όταν δε πέρασα φοιτήτρια, έριξα το μεγαλύτερο κλάμα της ζωής μου μέχρι να πάω. Σιχαινόμουν ανέκαθεν τις αλλαγές. Μου δημιουργούσαν έναν ανεξήγητο φόβο, μία ταραχή, ένιωθα ίσως πως δεν θα τα καταφέρω; Ήθελα τα σίγουρα και τα ασφαλή; Γιατί φοβόμαστε τόσο τις αλλαγές στη ζωή μας;
Η αλλαγή σοκάρει γιατί προσδιορίζει τη σχέση του εαυτού μας με την ίδια τη ζωή.
Αυτή η σχέση εμπεριέχει κατανόηση, υπομονή, σεβασμό αλλά και μη λειτουργικά σημεία όπως βία. Έτσι, όταν διαπιστώνεις ότι αντιμετωπίζεις τις αλλαγές με βίαιο και επώδυνο τρόπο είναι σκόπιμο να αναρωτηθείς κατά πόσο έχεις δουλέψει με τον ίδιο σου τον εαυτό. Ο στόχος είναι να μετατρέψεις τις νέες εμπειρίες των αλλαγών της ζωής σε νέες αντιλήψεις.
Τι αισθάνομαι όταν σκέφτομαι την αλλαγή;
Η πιο σημαντική ερώτηση που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου για να κατορθώσεις να προσδιορίσεις ακριβώς αυτό που σε απασχολεί.
-Φοβάσαι να φύγεις από τα σίγουρα και ασφαλή δεδομένα της ζωής σου;
-Φοβάσαι την αποτυχία;
-Φοβάσαι μήπως χάσεις όσα έχεις ήδη;
-Φοβάσαι ότι θα χάσεις τον έλεγχο;
-Φοβάσαι μήπως γίνεις ευάλωτη;
Η αλλαγή είναι μία αναγκαιότητα καθώς προσφέρονται νέες δυνατότητες. Είναι σημαντικό να μάθεις να ακούς τον εαυτό σου και έτσι θα μάθεις να ακούς και τις αλλαγές. Η ζωή η ίδια έχει μία μόνιμη κίνηση, μία μόνιμη αλλαγή. Έχει νόημα να δέχομαι ότι δεν ξέρω τι ακριβώς θα συμβεί στη ζωή μου. Το να μένω «κολλημένος» σε μία ιδέα ή κατάσταση είναι μία μορφή ψευδαίσθησης την οποία διατηρώ για να νιώσω καλά. Εδώ κάπου όμως έρχεται η στασιμότητα.
Υπάρχει πάντα μία πόρτα εξόδου
Οι άνθρωποι που φοβούνται τις αλλαγές είναι σαν τους ανθρώπους που φοβούνται τους χώρους που δεν έχουν άμεση πρόσβαση στην έξοδο. Μπορεί να είναι και οι ίδιοι άνθρωποι τελικά καθώς αναζητούν παντού το «γρήγορο», το «άμεσο» και το «ασφαλές». Αυτό που θα τους περιμένει και δεν θα χρειαστεί να δοκιμαστούν αρκετά ούτε να έρθουν αντιμέτωποι με εσωτερικές πάλες.
Η αλλαγή είναι έκφραση και απελευθέρωση
Έχει νόημα να πιστέψεις στον εαυτό σου, να ζήσεις τις αλλαγές της ζωής σου με πάθος, να απολαύσεις, να γευτείς το κάθε δευτερόλεπτο που σου προσφέρεται απλόχερα, να χαμογελάσεις, να ονειρευτείς, να απογοητευτείς και τελικά να μάθεις. Η κάθε αλλαγή της ζωής είναι σαν ένα μικρό πανεπιστήμιο ζωής που σε κάνει πιο σοφή.
Ζήσε με πάθος.
#ροζδύναμη
Ονομάζομαι Παναγιώτα Σαχαρίδη, γεννήθηκα το 1986 στην Ορμύλια Χαλκιδικής όπου και μεγάλωσα. Από παιδί λάτρευα να μιλάω με ανθρώπους, να ακουμπούν οι ψυχές μας. Σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έπειτα έκανα το δεύτερο πτυχίο μου στη Θεσσαλονίκη αναφορικά με τη Συμβουλευτική Ψυχολογία. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον χορό επαγγελματικά από το 2010 και πλέον διδάσκω σε παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ΑμεΑ. Εφαρμόζω το πρόγραμμα της Χοροθεραπείας και της Συμβουλευτικής μέσω κίνησης. Τον Φλεβάρη του 2021 ολοκλήρωσα το πρώτο μεταπτυχιακό μου πρόγραμμα στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα την Κλινική Ψυχική Υγεία και τον Μάρτη του 2021 ξεκίνησα το δεύτερο μεταπτυχιακό μου στην Ιατρική σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με θέμα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Ζω, αγαπώ, συναισθάνομαι, βιώνω.
Σχόλια