Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας και ευθύνεται για τη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Όταν τρώμε, το ζάχαρο ανεβαίνει στο αίμα μας και τότε ο σοφός οργανισμός μας παράγει την ινσουλίνη που έχει ως ρόλο να βάλει τη γλυκόζη μέσα στα κύτταρα. Γιατί δεν πρέπει να υπάρχει περίσσεια γλυκόζης, πέραν των αποδεκτών ορίων, που να κυκλοφορεί στο αίμα. Γιατί αν υπάρχει, τότε αναπτύσσεται η λεγόμενη γλυκοτοξικότητα που καταστρέφει τα αγγεία μας. Γεγονός που οδηγεί σε καρδιαγγειακά νοσήματα και όχι μόνο!
Όσο περισσότερο τρώμε τόσο περισσότερη ινσουλίνη παράγεται. Και φυσικά εξαρτάται και από το είδος της τροφής. Άλλο να φάμε φασολάκια λαδερά και άλλο παστίτσιο!
Τι γίνεται όμως όταν η ποσότητα της ινσουλίνης που παράγεται είναι μεν φυσιολογική αλλά το αποτέλεσμα δηλαδή η είσοδος της γλυκόζης στα κύτταρα είναι ελαττωμένη; Τότε το πάγκρεας παράγει κι άλλη ινσουλίνη, για να επιτευχθεί ο στόχος. Αυτό είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη, η αντίσταση των ιστών και των κυττάρων στην επίδρασή της. Αποτέλεσμα να υπάρχει ανάγκη για ολοένα περισσότερη ινσουλίνη στο αίμα, ώστε να διατηρηθεί η ευγλυκαιμία, τα φυσιολογικά δηλαδή επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
Μέχρις εδώ, στις μετρήσεις του ζαχάρου στο αίμα, δεν υπάρχει αλλαγή. Εάν όμως το φαινόμενο αυτό συνεχίσει, προοδευτικά τα επίπεδα του σακχαρου θα αρχίσουν να ανεβαίνουν οδηγώντας σε προδιαβήτη και αργότερα ενδεχομένως σε Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου2 εάν δεν λάβουμε τα μέτρα μας.
Και που λοιπόν οφείλεται αυτό; Ένα μέρος μπορεί να οφείλεται στα γονίδια μας, εάν υπάρχει οικογενειακή προδιάθεση για διαβήτη τύπου2. Αλλά ένα μεγαλύτερο μέρος εξαρτάται από το στόμα και τα δόντια μας, δηλαδή τις διατροφικές μας συνήθειες που σε συνδυασμό με την καθιστική ζωή και την έλλειψη άσκησης οδηγούν σε συσσώρευση λίπους, το οποίο λειτουργεί ως ενδοκρινής αδένας, παράγοντας πλειάδα ορμονών, συμμετέχοντας ενεργά στην ινσουλινοαντίσταση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι υπάρχει παθολογική αύξηση του βάρους. Ενδεχομένως και παχυσαρκία.
Πως εκδηλώνεται; Επειδή πρόκειται για μια κατάσταση προοδευτικά εξελισσόμενη, το αυξημένο βάρος, οδηγεί στην αύξηση της περιμέτρου της μέσης , που σημαίνει αύξηση του κοιλιακού λίπους. Μπορεί να εκδηλωθεί και με οιδήματα στους αστραγάλους επίσης. Η και με μελανίζουσα ακάνθωση, δηλαδή καφέ κηλίδες στο δέρμα σε σημεία όπως ο αυχένας, οι μασχάλες και οι βουβωνικές περιοχές . Εάν περάσει στο στάδιο του προδιαβήτη ή του διαβήτη τύπου2 τότε παρουσιάζονται τα κλασσικά συμπτωματα, πολυουρίας, πολυδιψίας, πολυφαγίας καθώς και ξηρότητα του στόματος και μουδιάσματα των άκρων. Μπορεί να συνυπάρχει τέλος, κόπωση, αυξηση της αρτηριακής πίεσης, διαταραχή συγκέντρωσης, ακμή αλλά και πολυκυστικές ωοθήκες, λιπώδης διήθηση του ήπατος και συχνά αυξημένες τιμές των λιπιδίων, χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων. Δεν εχουν όλοι οι άνθρωποι, όλα αυτά μαζί, χωρίς φυσικά και να αποκλείεται! Ο συνδυασμός των παραπάνω είναι το επονομαζόμενο μεταβολικό σύνδρομο.
Πως αντιμετωπίζεται; Ηδη από τα παραπάνω , κάποιος εύκολα αντιλαμβάνεται τον τρόπο αντιμετώπισης. Μπορεί να δοθούν και φάρμακα , αλλά το κυριότερο είναι η προσωπική μας ευθύνη και επιλογή για αλλαγή τρόπου ζωής, διατροφής, αλλά και άσκησης.
Γιατί κυριολεκτικά η αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής κρύβεται στις καθημερινές μας συνήθειες!
#sdimopoulou_doc
#ροζδύναμη
Με 24 χρόνια Κλινικής Εμπειρίας ως Γενικός Γιατρός στο Ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) και παρακολούθηση τόσο χρονίων νοσημάτων όσο και επειγόντων περιστατικών, η δόκτορας Σοφία Δημοπούλου βλέπει πλέον ασθενείς στην πρωτεύουσα της Κύπρου. Απόφοιτος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), έχει κάνει την Ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής στο Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ και κατέχει Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ). Είναι, δε, η Ιδρυτής της Ακαδημίας Υγιών Πολιτών στην Κασσάνδρεια Χαλκιδικής
Σχόλια