Ήταν εκείνη η μαγική στιγμή που άκουσε για πρώτη φορά τη φωνή του στο τηλέφωνο. Συστήθηκαν αμήχανα και η καρδιά της χτυπούσε σαν χαλασμένο κουδούνι. Δεν ήξερε τη μορφή του αλλά ήταν αρκετό αυτό που ηχούσε μέσα στα αυτιά της. Αυτή η φωνή που είχε ευγένεια και ζεστασιά. Φανταζόταν το πρόσωπο και το σώμα του, υπέθετε πως μόνο αυτή η φιγούρα ταιριάζει σε αυτό που ακούει. Επεδίωκε να του μιλά περισσότερο προφασιζόμενη διάφορες δικαιολογίες. Πώς να του πει όλα όσα αισθάνεται; Και τι να πει άλλωστε; Σε θέλω χωρίς να σε έχω δει;
Εκεί που το κάρμα χτυπά την πόρτα σου.
Συναντήθηκαν. Αντάλλαξαν χειραψία. Το μυαλό, η καρδιά και το σώμα τους αποζητούσαν την ίδια ελευθερία. Την κοίταξε με αγωνία και εκείνη ανταπέδωσε ευτυχισμένη. Ώσπου εκδηλώθηκε. Του είπε όλα όσα αισθάνεται χωρίς να φοβάται. Ξέρεις ποιον φοβόταν; Τον εαυτό της και όλο αυτό που ήθελε να ζήσει μαζί του. Φοβόταν την ευτυχία της, το αληθινό χαμόγελο της. Κρυβόταν πίσω από τον γάμο της για να πείσει τους πάντες πως είναι καλά. Είσαι καλά όταν είσαι αληθινός, σωστά; Η αλήθεια δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Για την ακρίβεια, σχεδόν ποτέ δεν είναι αυτό που φαίνεται. Θες να γευτείς, να δοκιμάσεις, να ξεφύγεις, να χαθείς και δεν σε αφήνουν. Λάθος. Εσύ δεν αφήνεις τον εαυτό σου να σε συναντήσεις.
Η ζωή σου μαζί του, το ουράνιο τόξο στον κόσμο σου.
Κάποιος θα το χαρακτήριζε “απάτη”, κάποιος “ανωριμότητα”, και κάποιος “τελειωμένη υπόθεση”. Πολλές φορές σκέφτομαι πως η λέξη απάτη είναι η λέξη αγάπη με δύο γράμματα διαφορετικά. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να ορίσει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος; Αν η απάτη είναι η ίδια η αγάπη ή το ανάποδο; Βλέπω ένα τεντωμένο σχοινί που ο κάθε γάμος μπορεί να ακροβατεί εκούσια ή μη. Ο ακροβάτης είσαι εσύ; Όχι. Ο ακροβάτης είναι το κάρμα σου που έρχεται να περπατήσει πάνω στο σκοινί τόσο επιδέξια που δεν έχεις μάτια για τίποτα άλλο. Και από εκεί που όλα έμοιαζαν μετέωρα, αρχίζουν να αποκτούν σταθερότητα. Η ισορροπία επανέρχεται και εσύ υπάρχεις έτσι όπως σου αξίζει.
Ζήσε αυτό που θέλεις αρκεί να είναι η δική σου επιθυμία.
#ροζδύναμη
Ονομάζομαι Παναγιώτα Σαχαρίδη, γεννήθηκα το 1986 στην Ορμύλια Χαλκιδικής όπου και μεγάλωσα. Από παιδί λάτρευα να μιλάω με ανθρώπους, να ακουμπούν οι ψυχές μας. Σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έπειτα έκανα το δεύτερο πτυχίο μου στη Θεσσαλονίκη αναφορικά με τη Συμβουλευτική Ψυχολογία. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον χορό επαγγελματικά από το 2010 και πλέον διδάσκω σε παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ΑμεΑ. Εφαρμόζω το πρόγραμμα της Χοροθεραπείας και της Συμβουλευτικής μέσω κίνησης. Τον Φλεβάρη του 2021 ολοκλήρωσα το πρώτο μεταπτυχιακό μου πρόγραμμα στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα την Κλινική Ψυχική Υγεία και τον Μάρτη του 2021 ξεκίνησα το δεύτερο μεταπτυχιακό μου στην Ιατρική σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με θέμα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Ζω, αγαπώ, συναισθάνομαι, βιώνω.
Σχόλια