Η καρέκλα

Η καρέκλα του υπνοδωματίου. Το σημείο που ακουμπάμε τα ρούχα μας. Το μικρό τέρας που τρέφουμε καθημερινά. Ρούχα που δεν είναι βρώμικα, έτσι ώστε να τα βάλουμε στα άπλυτα. Ρούχα που είναι τόσο καθαρά, ώστε να τα ξαναβάλουμε στην ντουλάπα. Ρούχα που βαριόμαστε να συγυρίσουμε. Που πάνε; Στην καρέκλα. Σε ένα χώρο που δεν είναι χώρος. Σε ένα χρόνο που δεν είναι χρόνος. Εκεί δημιουργείται η μαύρη τρύπα των ρούχων!

Η καρέκλα μου, για παράδειγμα, φιλοξενεί σήμερα δύο πουλόβερ, μία μπλούζα και δύο κολάν, ένα χοντρό και ένα πιο λεπτό. Το Σάββατο όμως ήταν χαρά Θεού. Και έβαλα το πρώτο κοντομάνικο. Για σιγουριά όμως, μην και κρυώσω, πήρα και ένα πλεχτό καλοκαιρινό πουλοβεράκι. Και βέβαια τζιν. Στην καρέκλα. Εχθές, η Αττική καλωσόρισε την Άνοιξη, ο ήλιος έλαμπε, πήγαμε για βόλτα στο κέντρο. Πιάσε ένα καλοκαιρινό φόρεμα με μανίκι τρουά-καρ και ένα ζακετάκι. Στην καρέκλα. Ένα καλσόν. Στην καρέκλα. Δύο φουλάρια. Στην καρέκλα. Ένα παντελόνι. Στην καρέκλα. Κάπου εκεί και η φόρμα που φοράω στο σπίτι μόλις γυρνάω από τη δουλειά. Στην καρέκλα. Με δυο λόγια, με τις ευχάριστες αυτές εναλλαγές του καιρού, από την καρέκλα φαίνονται τώρα μόνο τα μπροστινά πόδια.

Το αξιοθαύμαστο είναι δε, ότι στο σπίτι μόνο η δική μου καρέκλα είναι έτσι. Των υπολοίπων δεν είναι. Ο λόγος; Γιατί βάζουν ό,τι φοράνε κάθε μέρα στα άπλυτα. Κατευθείαν! Βρώμικα, καθαρά, αμφιβόλου ηθικής, όλα τα ρίχνουν στα άπλυτα! Δηλαδή και αυτοί παράγουν ένα βουνό, αλλά είναι στο καλάθι των απλύτων (τι καλάθι δηλαδή, σαν κοντέινερ για μπάζα είναι). Οπότε, ας μην παρεξηγούμε την καρέκλα μου και προσάπτουμε αήθεις και άδικους χαρακτηρισμούς στην κάτοχο.

Εξάλλου, η καρέκλα έχει εμπνεύσει πολύ κόσμο. Εκείνον/ην τον/την σεναριογράφο που έγραψε την ταινία “ο Εγγλέζος που ανέβηκε ένα λόφο και κατέβηκε ένα βουνό”; Ξεκάθαρα ο άνθρωπος ήταν παθών. Το πρωί έβλεπε την καρέκλα με τα ρούχα λόφο και το βράδυ βουνό. Τσουπ, του ήρθε η ιδέα για την ταινία.

Σάμπως, είναι λιγότερο σημαντική η επιρροή της καρέκλας στη γαστρονομία; Ή θεωρείτε εσείς ότι τυχαία ανακαλύφθηκε το παστίτσιο; Τυχαία είναι τα λαζάνια ή το ναπολεόν λαχανικών; Τυχαίο το ΜΙΛΦΕΪΓ; Και βέβαια όχι! Πηγή έμπνευσης η καρέκλα!

Και μεταξύ μας, μη βγει παραέξω, έχω σίγουρες πληροφορίες για την τυπισσούλα που ανακάλυψε το Jenga. Είχε κάνει την καρέκλα της κανονική ντουλάπα. Τράβαγε όμως αριστοτεχνικά το ρούχο που ήθελε να φορέσει κάθε φορά. Ακαμάτα μεν, δεξιοτέχνης δε. Έτσι της ήρθε η ιδέα για το Jenga. Από την καρέκλα.

Και εγώ την κοίταγα το πρωί, μπας και μου έρθει καμιά έμπνευση και δημιουργήσω κάποιο νέο πιάτο ή κάποιο νέο παιχνίδι και λύσω το οικονομικό για πάντα, αλλά τίποτα. Βαριόμουν να τη συγυρίσω και έφυγα, κλείνοντάς της το μάτι.

#ροζδύναμη