Η παράξενη ζωή ενός μοναχικού ταχυδρόμου

Χαϊκού , 
ιαπωνικό είδος ποίησης όπου το ποίημα αποτελείται 
από 17 συλλαβές, χωρισμένες σε φόρμα 5-7-5 
συλλαβών. Σύμφωνα με έναν από τους 
μεγαλύτερους ποιητές χαϊκού, τον Ματσούο Μπασό, 
ήθελε να μεταδώσει τη αίσθηση του αμετάβλητου 
μέσα στην κίνηση.

Ο Μπιλοντό είναι ο μοναχικός ταχυδρόμος του βιβλίου. Καθημερινά ακολουθώντας τις ίδιες διαδρομές μοιράζει γράμματα, διαφημιστικά φυλλάδια και επιστολές. Οι ιδιοι δρόμοι, τα ίδια γραμματοκιβώτια, η ίδια ρουτίνα. Αγαπάει τις προσωπικές επιστολές, τις βρίσκει ανάσα χαράς μέσα στον απρόσωπο οπως τον θεωρεί σύγχρονο κόσμο των mail. Ο ίδιος όμως δεν έχει κανέναν για να αλληλογραφήσει μαζί του. Έτσι νιώθει χρυσοθήρας όταν ανάμεσα στις στοίβες φακέλων ανακαλύπτει μια προσωπική επιστολή. Και αυτό είναι το μυστικό του Μπιλοντό. Καθώς ο ίδιος νιώθει μόνος, πολυ μόνος, ζει μέσα από τις επιστολές των άλλων. Κάθε φορά που θα ξεχωρίσει ένα γράμμα το παίρνει μαζί του, το ανοίγει προσεκτικά, το διαβάζει, γεμίζει το άδειο του σπίτι με τα συναισθήματα και τις ιστορίες των επιστολογράφων και το επόμενο πρωί το παραδίδει στον παραλήπτη.
Μέχρι που μια μέρα ανοίγει ένα γράμμα με ένα μικρό ποίημα που έρχεται να τον συγκλονίσει και η ζωή του ξεκινά να περιστρέφεται γύρω από την άγνωστη αυτή ποίηση και την όμορφη αποστολέα της.
Ο Μπιλοντό είναι σίγουρα αδιάκριτος, είναι ένας σφετεριστής των σκέψεων και των ζωών άλλων. Όμως είναι εύκολο να τον συμπαθήσεις, είναι εύκολο να κατανοήσεις τη μοναξιά του, μοναξιά πολλών ανθρώπων στις σύγχρονες κοινωνίες.
Το βιβλίο του Τεριώ μοιάζει με χαϊκού, τα ποιήματα που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο. Διαβάζεται με μια ανάσα, εντυπώνει τη στιγμή αλλά είναι τόσο ρευστό όσο ο χρόνος, έχει αρχή και τέλος -και πάλι αρχή. Είναι ένα βιβλίο γοητευτικό μέσα στην απλότητά του και με ένα τέλος που ταράζει την ηρεμία της αφήγησης του. Στα συν του βιβλίου η εξαιρετική μετάφραση της Μαρίας Χρηστίδου που δεν δείχνει σε κανένα σημείο αμηχανία από την πλευρά του μεταφραστή. Η έκδοση είναι ΧΑΡΑΜΑδΑ. – πόσο ταιριαστό για έναν ήρωα που κρυφοκοιτά τις ζωές άλλων 😉 .
Παραθέτω ενα χαϊκού που ανοίγει και κλείνει την ιστορία του ταχυδρόμου. Καλή ανάγνωση.

Σα δίνη νερού

κόντρα στο βράχο

ο χρόνος κλείνει κύκλους

* Ο Ντερί Τεριώ σπούδασε ψυχολογία και είναι σεναριογράφος. Έχει γράψει τα L’Iguane και Η παράξενη ζωή ενός μοναχικού ταχυδρόμου. Ζει με την οικογένειά του στο Μόντρεαλ.