Πάσχα. Συγχώρεση, πίστη στον εαυτό και ψυχολογία

Όταν συγχωρείς παίρνεις μια σημαντική απόφαση για εσένα και για τον άλλο. Παίρνεις την απόφαση να βιώσεις θυμό, πίκρα και ένταση, όμως με την κατάλληλη συναισθηματική ωριμότητα και ηρεμία, να μην αποζητάς την εκδίκηση. Αντιθέτως, να αναγνωρίζεις όλα τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνεις και την ένταση των πράξεων του άλλου και να επιλέγεις αντί να συνεχίσεις να δηλητηριάζεις την ζωή σου με τοξικά συναισθήματα και στάσεις να την απαλλάξεις από αυτές, μέσω της συγχώρεσης.

Υπονοώ δηλαδή πως για να μπορώ να συγχωρέσω χρειάζεται πρωτίστως να μπορώ να έχω τις ικανότητες να αναγνωρίζω, να παίρνω απόσταση και να παρατηρώ. Έπειτα να μπορώ να λειτουργήσω με αγάπη, ευγνωμοσύνη, ηρεμία και ευγένεια. 

Για εμένα και κατ΄ επέκταση για τον άλλο.

Μέσω της συγχώρεσης όμως έχεις και παράλληλα οφέλη που αντικατροπτίζονται στην διάθεσή σου, στην ψυχολογία σου, στην σκέψη σου, στις ενέργειές σου, ακόμη και στις εκφράσεις του προσώπου σου. Πολλοί άνθρωποι που επιλέγουν την οδό της μη συγχώρεσης, του θυμού ή / και της εκδίκησης έρχονται αντιμέτωποι με συνθήκες άγχους μιας και ένα μεγάλο μέρος της σκέψης τους καταναλώνεται στην συνθήκη της αδικίας που ένιωσαν, στην προσμονή να ακούσουν το πολυπόθητο συγνώμη ή να δουν ενδείξεις μετανοίας και μεταμέλειας και φυσικά του τρόπου εκδίκησης.  Άλλοι, αυτή την αδικία που βίωσαν την σωματοποιούν και έχουν σταδιακά προβλήματα στον ύπνο, πονοκεφάλους και επιβάρυνση της καρδιακής λειτουργίας μιας και συσσωρεύονται πολλά επίπεδα αρνητικής ενέργειας σε κύρια όργανα του σώματός μας.

Ένα επίσης κύριο συναίσθημα που επικρατεί όταν μας πληγώνουν ή μας αδικούν είναι αυτό του φόβου. Του φόβου της διαφοροποίησης μιας σχέσης που πιθανόν να είναι σημαντική για εμάς, του φόβου για το άγνωστο ειδικά όταν πρέπει να προχωρήσω σε καθοριστικές αποφάσεις όπως μια παραίτηση από αυτή την σχέση ή του φόβου να μην ξαναπληγωθώ αν συγχωρέσω, διότι υπάρχει κίνδυνος να μείνω εκτεθειμένος ή ανορίοτος απέναντι  στις προθέσεις του άλλου και άρα να νιώθω πως θα με ξαναεκμεταλλευτεί.  Συναίσθημα που όπως και ο θυμός, το άγχος και όλα τα προαναφερθέντα, μπορούν να εγκατασταθούν μόνιμα στην σκέψη μας, να μας καθηλώσουν και εν τέλει να καθορίζουν σχεδόν όλες τις συμπεριφορές μας.

Η συγχώρεση, η βαθιά και αληθινή πράξη του συγ + χωρώ, μοιάζει σαν ένα μάθημα για το πώς να συμπεριφερόμαστε με αγάπη και ευγνωμοσύνη προς τον ίδιο μας τον εαυτό, μιας και αν μπορώ να συγχωρώ, μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου ανώτερη ποιότητα συναισθημάτων σε εμένα.

Μπορώ να διακρίνω πολλά οφέλη σε αυτή την στάση ζωής.

• μειωμένα επίπεδα άγχους
• θετική σκέψη επικεντρωμένη σε θετικά μοτίβα συμπεριφορών με γνώμονα την συνεργασία, την επικοινωνία, την αποδοχή και φυσικά την αγάπη
• διάρκεια στις σημαντικές για εμάς σχέσεις
• διαφορετική επεξεργασία των αρνητικών συναισθημάτων και διαφορετική ένταση αυτών, όταν τα βιώνουμε.
• έλεγχος της κατάστασης, αφού δεν αφήνουμε περιθώριο να καθορίζουν οι πράξεις των άλλων την δική μας στάση και τα δικά μας συναισθήματα. 
• μειωμένες πιθανότητες για εκδήλωση καρδιακών παθήσεων και άλλων σωματικών μπλοκαρισμάτων
• μας δίνει χρόνο για συνειδητοποιήσεις και επαναπροσδιορισμούς των σχέσεων, είτε ζητήσουν οι άλλοι συγνώμη είτε όχι.

            Συγχωρώ δεν σημαίνει ξεχνώ. Δεν σημαίνει ανέχομαι. Σημαίνει αποδέχομαι.

Η συγχώρεση ως μια επένδυση συναισθηματικής ισορροπίας.

Εσείς; Πόσο εξοικειωμένοι είστε με την ιδέα της συγχώρεσης; Πόσο κοντά ή πόσο μακριά είστε από την διαδικασία της εσωτερικής πίστης και της κάθαρσης;

#ροζδύναμη