Συνέντευξη: Κική Χατζηγεωργίου

Είναι περίεργο να συζητάς για τον Θάνατο, λες και δεν σε αφορά, ενώ προφανώς συμβαίνει το αντίθετο. Είναι σπάνιο το να κάθεσαι απέναντι από έναν άνθρωπο που γνωρίζεις ελάχιστα και να είσαι τόσο ο Εαυτός σου, να θες να ρουφήξεις την αγωνία, τον πόνο, το γλυκόπικρο του συνομιλητή σου. Η Κικίκα -κι αυτό δικό μου- ασχολείται επαγγελματικά με την Καλλιτεχνική Φωτογραφία. Σκληρό καρύδι, γυρίστρα, με ένα γαργαλιστικό γέλιο και παιδικότητα που κρύβει και κρύβεται. Αν πηγαίνεις θέατρο ή σε συναυλίες, σίγουρα θα την πετύχεις κάπου εκεί να φωτογραφίζει τους αρτίστες επί σκηνής και να επιχειρεί να «κλειδώσει» την ψυχή και τις ατμοσφαιρικές τους στιγμές, την ώρα που ξεδίνει κι εκδηλώνεται το συναίσθημα. Είναι ένας άνθρωπος απόλυτα στο Παρόν. Κι αυτό από μόνο του κάποτε είναι αρκετό.

συνέντευξη στη Φοίβη Σιταρά

Το μήνυμα που θες να μοιραστείς με τις Γυναίκες που σε ακολουθούν ή μας διαβάζουν, ποιο είναι; Ας ξεκινήσουμε ανάποδα, γιατί ξέρω ότι είσαι ανυπόμονη! (γέλια)

Να μην περιμένουμε να μας συμβεί κάτι, για να αποφασίσουμε να πάρουμε τη Ζωή μας στα Χέρια μας! Πρέπει να κάνουμε τα όνειρά μας, να ζούμε τις ζωές μας, με αγάπη κι αξιοπρέπεια αλλά Τώρα!

Ωραία. Πάμε στα βαθιά. Μιλάς ανοιχτά για την Υγεία σου και στέλνεις το δικό σου θετικότατο μήνυμα υποστήριξης κι αγάπης…

Ναι. Έχω διαγνωστεί με αρτηριοφλεβική δυσπλασία στον εγκέφαλο, το 2013. Έχω κάνει 2 επεμβάσεις. Με την 2^η επέμβαση απέκτησα 8 ογκίδια, τα οποία είναι καλοήθη. Τον πρώτο καιρό ήμουν σαν «φυτό», είχα διπλωπία. Δύο χρόνια ήμουν με έντονες επιληψίες -οι οποίες προκλήθηκαν από τις επεμβάσεις- χωρίς να οδηγώ, μακριά από οποιαδήποτε κοινωνική ζωή. Βασικά, είχα κλειστεί στους 4 τοίχους. Είχα όμως αγάπη κι υποστήριξη από τους δικούς μου ανθρώπους, την οικογένειά μου και πολύ λίγους εκλεκτούς φίλους. Στη φάση της βελτίωσής μου, όπου βρέθηκε ένας καλός γιατρός να με βοηθήσει να αναγεννηθώ, υπήρξε ένας κολλητός μου φίλος που ήξερε ότι ασχολούμαι με τη Φωτογραφία και με παρότρυνε: «Πάρε τη φωτογραφική σου μηχανή κι έλα να μας φωτογραφήσεις για τα 20 χρόνια της Ελλοπίας».

Ήταν ο Δημήτρης Μακρής, έτσι; Για το αρχείο του μουσικού συγκροτήματος;

Ναι, ναι. Και ουσιαστικά είμαι… έγινα επίσημα η φωτογράφος της Ελλοπίας!

Η πρώτη επαγγελματική φωτογράφηση που έκανες, πότε ήταν;

Στην Έλενα τη Σάββα το 2009, όταν έκανε τις «Πριγκίπισσες». Μετά κάναμε τα «Γουρουνιάσματα» και τότε μου προέκυψε και το θέμα υγείας. Σταμάτησα τότε.

Υπάρχουν άνθρωποι που αδιαφορούν, εκείνοι που είναι περίεργοι και πολλοί που δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν το θέμα Υγείας του άλλου

Κική, πώς προέκυψε η διάγνωση;

Τυχαία! Πήγα στον γιατρό για την σπονδυλική μου στήλη και από μια απλή νευρολογική εξέταση που μου έκανε, ο γιατρός υποψιάστηκε πρόβλημα και με έστειλε για MRI εγκεφάλου. Από το scan εντοπίσαμε το θέμα του
brain …

Το θέμα της Υγείας σου φαντάζομαι δούλεψε λιγάκι σαν επιφοίτηση; Μέτρησες τους ανθρώπους γύρω σου; Ξαναζύγισες πράγματα;

Πάρα πολύ!

Πως αντιμετώπισες τους ανθρώπους, οι οποίοι σοκαρίστηκαν και ίσως να μην ήξεραν πώς να σου φερθούν; Ή εκείνους που απλώς αδιαφόρησαν γιατί είναι τόσο βυθισμένοι στο «Εγώ» τους; Το ξέρουμε το έργο…

Καταρχάς είναι πολύ ψυχοφθόρο όλο αυτό. Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: εκείνοι που αδιαφορούν. Κι Εκείνοι που απλώς είναι περίεργοι.

Υπάρχει συχνά και μια κακεντρέχεια, μια αρρωστημένη ευχαρίστηση αυτών των ανθρώπων προς όσους πονάνε ή βιώνουν μια δυστυχία

Α, πάρα πολύ! Και δεν γουστάρω να με «λυπούνται». Αλλά υπάρχει και το άλλο ενδιαφέρον με μερίδα ανθρώπων: Άνθρωποι που δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν!

Πάνω σε αυτό που λες, για τη διαχείριση, όταν μας συμβαίνει κάτι οι γύρω μας το βιώνουν πολύ πιο έντονα και λιγάκι φρικαρισμένα… Ισχύει;

Ναι, βέβαια. Συγχίζονται, γιατί δεν ξέρουν οι ίδιοι πώς να το διαχειριστούν και αυτό, τους αγχώνει περισσότερο. Και το κακό είναι ότι εμείς πρέπει να τους δώσουμε κουράγιο! Ενώ εμείς θα έπρεπε να ήμασταν ήρεμοι… (γελά) Πολύ ψυχοφθόρο.

Έμαθα να μετρώ τις στιγμές μου, τους ανθρώπους, έμαθα να εκτιμώ και να σέβομαι

Πες μου ένα μάθημα ζωής που πήρες

Είναι πάρα πολλά τα μαθήματα ζωής που πήρα!

Έγινες σοφότερη;

Πάρα πολύ. Και μπορώ να σου πω ότι ποτέ μου δεν είπα «Γιατί Θεέ μου, σε μένα?!». Το νιώθω σαν ευλογία αυτό. Γιατί έμαθα να μετρώ τις στιγμές μου, τους ανθρώπους, έμαθα να εκτιμώ γενικότερα, να σέβομαι…

Να μη νιώθεις τίποτα δεδομένο;!

Α, βέβαια! Εννοείται. Κανένας μας δεν είναι δεδομένος. Αλλά ξέρεις τι; Ζωή μου δίνουν τα παιδιά μου, για να παλέψω. (δακρύζει) Πιστεύω πως αν δεν είχα τα παιδιά μου, δεν θα είχα δύναμη και θέληση. Ναι. Αλλά και παιδιά να μην έχει κανείς, πιστεύω ότι έχουμε δύναμη τελικά μέσα μας…

Πιστεύεις, είσαι θρήσκα;

Είμαι θρήσκα πάρα πολύ, αλλά ούτε θα νηστέψω, ούτε θα εξομολογηθώ, ούτε θα πάω κάθε Κυριακή εκκλησία. Πιστεύω στον Θεό, γιατί όπως λέει και ο Άγιος Παΐσιος, όταν έχεις την βαθιά πίστη μέσα σου, μπορείς να προσευχηθείς όπου κι αν βρίσκεσαι.

Αρκετοί άνθρωποι που πέρασαν από δοκιμασίες Υγείας, λένε ότι μετά είναι πιο ζεν, δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να στεναχωρηθεί, τον προστατεύουν περισσότερο. Εγώ αδυνατώ. Δεν έχω βρει το κλικ για να με προστατεύσω ή να μην στεναχωριέμαι. Έχεις αλλάξει στάση ζωής εσύ;

Και σε μένα ισχύει αυτό, συνεχίζω να νοιάζομαι, να στεναχωριέμαι. Ναι, δεν άλλαξε κάτι. Λίγο τη ζωή την βλέπεις διαφορετικά.

Πιο στιγμιαία;

Ναι, ναι. Είναι στιγμιαία, δεν είναι δεδομένη. Ξέρω ότι πρέπει να ζω τη ζωή μου, να την απολαμβάνω και να μην αφήνω πράγματα για αύριο! Δεν κάνω πλάνα. Πού ξέρω πώς θα μου έρθει η ζωή σε 2 μήνες…

Έχεις βρει τρόπους αυτοπροστασίας; Έχεις βρει δικλείδες που όταν κάτι πάει να περάσει πιο μέσα, κατεβάζεις ρολά;

Είναι κάτι που έμαθα. Έμαθα να μπλοκάρω πράγματα. Μέσα από τεχνικές που έμαθα για το στρες, για τις λιποθυμίες και τις επιληψίες. Μπλοκάρω.

Πως γίνεται, για πες! Με αναπνοές;

(γελά) Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: Πες ότι μου λες κάτι και με αγχώνεις. Αρχίζω να νιώθω την καρδιά μου να χτυπά ταχύτερα, πνίγομαι… Πώς θα το διαχειριστώ: αρχίζω να ασκώ πίεση με τον αντίχειρά μου εδώ [σ.σ. μου δείχνει ένα σημείο στην παλάμη της, το “union valley point” στην Ρεφλεξολογία]. Ή πες ότι καθόμαστε σε μια θεατρική παράσταση. Έχει πάρα πολύ κόσμο και νιώθω ασφυξία. Ή δεν συμπαθώ κάποιον και θέλω να αποφύγω να του μιλήσω. Εστιάζω σε ένα έντονο χρώμα ή σχήμα απέναντί μου και δεν σου δίνω καμία σημασία. (γελά) Άλλο: Αν είσαι αρνητικό άτομο…

Δεν κάνω πλάνα. Ξέρω ότι πρέπει να ζω τη ζωή μου, να την απολαμβάνω και να μην αφήνω πράγματα για αύριο!

…Α, μεγάλο κεφάλαιο ανοίγεις: τοξικοί άνθρωποι! Επειδή δεν χαμπαριάζω κι αντέχω, με επιλέγουν και μου επιτίθενται. Ή τουλάχιστον προσπαθούν.

Ναι, πλέον τους αρνητικούς ανθρώπους τους νιώθουμε. Και σε μένα έτσι είναι. Γιατί οι θετικοί άνθρωποι δίνουμε. Και οι αρνητικοί άνθρωποι θέλουν να τραβάνε, σαν την ηλεκτρική σκούπα που λέει και η Θέκλα η Πετρίδου. Τραβάνε σαν την hoover [σ.σ. ηλεκτρική σκούπα] και δυστυχώς, σου τραβάνε όλη την ενέργειά σου. Τι πρέπει να κάνουμε; Χωρίς ενοχές και με δύναμη, πρέπει να τους διώχνουμε. Αλλιώς θα γυρίζουμε σπίτι μας κουρέλια. Δεν πρέπει να έχουμε τύψεις! Δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί τι μας μένει τελικά, αγαπημένη μου; Πόσο χρόνο έχουμε και πόσα πράγματα μας μένουν να κάνουμε; Καθένας διαλέγει τις προτεραιότητές του: Προσωπικά θέλω να έχω την Υγεία μου, για να είμαι καλά, και να μπορώ να είμαι κοντά στα παιδιά μου. Μετά έχω την ψυχοθεραπεία μου, που είναι η δουλειά μου.

Χρησιμοποιείς τη Φωτογραφία, λοιπόν, ως μέσο ψυχοθεραπείας…

Ναι, αρχικά το ξεκίνησα χωρίς να πληρώνομαι. Κατόπιν, κάποιοι άνθρωποι είδαν τη δουλειά μου και μου πρότειναν να τους φωτογραφίσω. Οπότε, εργάζομαι και ως freelancer αλλά είμαι και σε μια ομάδα, την «Κλακέτα» [σ.σ. KlaketaCY Productions]. Τώρα, με τους Ελλαδίτες τραγουδιστές, ήδη έχω βγάλει κάποιες φωτογραφίες του Πασχαλίδη, οι οποίες του άρεσαν και έβαλε φωτογραφία που τον τράβηξα στο Instagram του. Μάλιστα τώρα που θα έρθει Κύπρο, θα τον φωτογραφίσω ξανά.

Τέλεια. Φωτογράφισες και τον Πακακωνσταντίνου είδα…

Ναι, ναι. Τώρα έρχεται και ο Θαλασσινός τον οποίο θα φωτογραφίσω με την «Κλακέτα». Φωτογράφισα την Ρίτα Αντωνοπούλου, τον Στόκα με την Μελίνα Κανά…  Αλλά και τον Ζαχαράτο, μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που είναι πολύ επαγγελματίας κι επιλεκτικός. Κανονικά είχε απαγορεύσει τη λήψη φωτογραφιών. Αλλά εγώ είχα την άδειά του. Του άρεσαν πάρα πολύ οι φωτογραφίες μου και μάλιστα έδωσε κάποιες με το όνομά μου πάνω, σε ελληνικό περιοδικό προς αναδημοσίευση.

• 

• 

• 

• 

Το μάτι σου πώς αντιμετωπίζει σαν θέματα τις διασημότητες ή προσωπικότητες που καλείσαι να φωτογραφίσεις;

Καταρχήν σίγουρα ο φωτογράφος πρέπει να έχει καλό μάτι για να μπορέσει να αποδώσει το θέμα του. Γιατί διάλεξα την Καλλιτεχνική Φωτογράφηση; Πρέπει να έχεις πάθος και για τη Μουσική και για το Θέατρο. Για μένα είναι σημαντικό να αποτυπώνω το συναίσθημα… Δεν ξέρω τι είδες στις φωτογραφίες μου.

Το ατμοσφαιρικό εντόπισα

Ακριβώς. Αποτυπώνω το συναίσθημα του καλλιτέχνη. Είτε είναι τραγουδιστής, μουσικός ή ηθοποιός. Τη φωτογραφία μου θα την δει το κοινό, θα τη δει κι ο καλλιτέχνης. Ο καλλιτέχνης, που βγαίνει στη σκηνή, θέλω να κοπεί η ανάσα του όταν δει τον εαυτό του! Γιατί δίνει όλη του την ψυχή και το πάθος πάνω στη σκηνή και πραγματικά θέλω να δει πώς ήταν… Θέλω το θέμα μου να νιώσει όπως εγώ την ώρα που τον τραβούσα… Τώρα, το κοινό που δεν είχε έρθει στη συναυλία ή στην παράσταση, θέλω να νιώσει μέσα από τις φωτογραφίες μου σα να ήταν εκεί!

Με τι μηχανή τραβάς;

Με τη Nikon D750. Αλλά έχω πάρα πολλούς φακούς, για κάθε περίσταση.

Σου έχουν αναθέσει να τραβήξεις κάποιον που μπορεί να μην συμπαθείς ή να μην ακούς τη μουσική του;

Βεβαίως! Μου έτυχε. Θα το κάνω. Γιατί πάντα είμαι θετική και πάντα προσπαθώ να βρω έναν τρόπο μέσα μου, αυτό το κάτι, που θα μου επιτρέψει να φωτογραφήσω.

Σου έχει τύχει κάποιος «δύσκολος», που να μην σου «κάθεται»;

Βέβαια. Απλώς το σέβομαι και προχωρώ.

Ο Δημήτρης Μακρής με ενθάρρυνε και έγινα η επίσημη φωτογράφος της Ελλοπίας!

Υπάρχει κάποιο όνομα, εγχώριο ή μη, που να θες πολύ να τραβήξεις;

Έχει πολλούς που θέλω να φωτογραφίσω, μεταξύ αυτών ο Steve Tesser [σ.σ. Ιταλός κιθαρίστας που συνεργάζεται και με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα]. Ήθελα τη Νατάσα Μποφίλιου, την φωτογράφισα! Ήθελα τον Παπακωνσταντίνου, τον φωτογράφισα! Ήθελα πάρα πολύ έναν κιθαρίστα -που δεν θα αποκαλύψω το όνομα-, προσπάθησα, μου αρνήθηκε και δεν θα προσπαθήσω ξανά. Όχι από εγωισμό, αλλά θέλω να φωτογραφίζω ανθρώπους αυθεντικούς, προσγειωμένους και ανθρώπους πάνω από όλα. Σου είπα, παίζει τεράστιο ρόλο για μένα το συναίσθημα, με αυτό φωτογραφίζω. Όταν οι άνθρωποι δεν είναι ταπεινοί και είναι μόνο για τη φιγούρα…

Άρα πληγώνεσαι και στη δουλειά!

Πληγώνομαι πάρα πολύ!

Είναι μια ενέργεια που παίρνεις και δίνεις, η Φωτογραφία!

Ακριβώς. Ναι. Και χρειάζεται η χημεία. Επίσης να σου πω ότι ποτέ δεν αναρτώ φωτογραφίες αν δεν έχω την άδεια του καλλιτέχνη, είτε είναι φτασμένος είτε όχι.

Είδα πρόσφατα ανάρτησή σου στο ΦΒ παρότρυνσης για όσους σκέφτονται να γίνουν εθελοντές δότες μυελού των οστών. Είσαι ευαισθητοποιημένη γενικά. Συμμετέχεις σε θέματα Υγείας.

Βεβαίως. Παλιά ήμουν και αιμοδότρια. Και πάντα ήμουν ευαισθητοποιημένη.

Μα να σου πω, είσαι εξωστρεφής ή εσωστρεφής άνθρωπος;

Είμαι χείμαρρος, δεν το κατάλαβες;

Νιώθω ότι είσαι αγκαλιά, ναι, αλλά νιώθω… με αγγίζει και η εσωστρέφειά σου! Την αντιλαμβάνομαι.

(γελά και ξαφνιάζεται) Πως το κατάλαβες?! Κοίτα να δεις, έχω τις στιγμές μου. Θέλω, όσο εξωστρεφής κι αν είμαι, να κλειστώ και στο καβούκι μου. Ίσως επειδή δίνω πολύ, έχω ανάγκη να ηρεμώ. Αποζητώ και τη μοναξιά μου. Δεν ξέρω πώς το κατάλαβες, αλλά είναι κάτι που θα σου έλεγαν οι φίλοι μου! (γελά)

Εισπράττω μια πληθωρικότητα στο γέλιο και στο δόσιμο, μπορώ να σε φανταστώ την ψυχή της παρέας, αλλά μπορώ να σε νιώσω να αποτραβιέσαι σαν κύμα

Ναι, ναι, το έχω κι αυτό.

Θέλω να φωτογραφίζω ανθρώπους αυθεντικούς, προσγειωμένους όχι φιγουρατζήδες

Επίσης, όποτε βλέπω ανάρτησή σου, είσαι πάντοτε με έναν καλό λόγο για όλους. Είσαι πράγματι τόσο θετικός άνθρωπος;

Κοίτα, ναι, είμαι θετικός άνθρωπος. Δεν έχω επιλογή να μην είμαι θετική! Αν δεν ήμουν θετική, δεν θα ήμουν εδώ, μαζί σου… Αν σκεφτείς ότι ένα πρωινό ξύπνησα χωρίς να ξέρω ότι έχασα τα μαλλιά μου…; Κι ήταν δική μου απόφαση να μη βάλω ούτε περούκα, ούτε τίποτε, να μείνω καράφλα και να βγαίνω έξω. Και για να επανέλθω στο θέμα της Εκκλησίας. Φαντάσου να μπαίνω στην Εκκλησία, να ανάβω το κερί μου και όλοι οι πιστοί να με βλέπουν λες και είμαι εξωγήινη; Ή να κρατώ το κοριτσάκι μου και να πηγαίνω στις γυναικείες τουαλέτες του αεροδρομίου και να με ρωτά γυναίκα «Τι είσαι εσύ?!»…

Θυμώνω και μόνο που μου τα λες! Γενικώς η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη. Ούτε φιλεύσπλαχνη. Παίζει σε διάφορες ταχύτητες. Κι ενώ κάποιοι είναι, είμαστε, μπροστά στη σκέψη και στην αποδοχή, κάποιοι επιλέγουν τον σκοταδισμό.

Όχι. Και να σου πω κάτι; Επέλεξα να κυκλοφορώ χωρίς να καλύψω το κεφάλι ή να «αντικαταστήσω» τα μαλλιά που έχασα για να πάρω Δύναμη. Γιατί ένιωθα ότι αυτή η Δύναμη θα με κάνει καλά! Και για να μεταδώσω κι ένα δίδαγμα στα παιδιά μου: Ότι, ξέρεις, η μαμά σας πέρασε αυτό κι έγινε καλά! Και για να δείξω στα παιδιά μου ότι υπάρχει διαφορετικότητα. Η ψυχή μέσα μας δεν αλλάζει από την αλλαγή στην εμφάνισή μας.

Η εμφάνισή σου παίζει ρόλο; Έπαιζε; Παίζει ακόμη;

Πάντα είχα κιλά περισσότερα. Πάντα μου έκαναν bullying. Πάντα ξεπερνούσα αυτά τα θέματα μόνη μου… Τώρα για το αν προσέχω τον εαυτό μου, αν βάφομαι κλπ., ε, δεν βλέπεις; Είμαι λιονταράκι! (γέλια) Αλλά το κάνω για μένα.

Αν γυρνούσες τον Χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάποια πράγματα;

Όχι, δεν θα άλλαζα και δεν μετανιώνω για τίποτα. Μετανιώνω μόνο για πράγματα που δεν είχα την ευκαιρία να κάνω. Είμαι ευλογημένη, γιατί όλα αυτά ήταν εμπειρίες.

Η ψυχή μέσα μας δεν αλλάζει από την αλλαγή στην εμφάνισή μας

Έχεις κάποιο μότο στη ζωή που να επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά;

Έχω πολλά… Ζήσε τη ζωή, όλα γίνονται για κάποιον σκοπό. Για κάθε πόρτα που κλείνει, ανοίγει μια καμαρόπορτα. Μη λυγίσεις! Αν πέσεις κάτω, βρες τη δύναμη και σηκώσου αμέσως!

Σ’ευχαριστώ, Κικίκα!

Εγώ…

#ροζδύναμη