Μια αγάπη για το καλοκαίρι ….είναι τα βιβλία φυσικά!

Κάποτε είπα ότι θα φωτογραφίζω τα βιβλία μου και τις παραλίες. Η αλήθεια είναι οτι σιγά σιγά έκανα ένα μικρό άλμπουμ. Τι είναι αυτό όμως που μας κάνει να διαλέξουμε ένα βιβλίο για συντροφιά το καλοκαίρι;

 Υπάρχει συχνά η πεποίθηση πως ένα καλοκαιρινό βιβλίο πρέπει να είναι ανάλαφρο, διασκεδαστικό, χωρίς προβληματισμούς. Συμφωνώ και διαφωνώ μαζί. Ναι στη διασκέδαση αλλά με παιχνιδιάρικα, έξυπνα βιβλία. Αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη. Το πιο σημαντικό είναι να βάλεις ένα βιβλίο στην καθημερινότητα σου. Διάλεξε αυτό που ταιριάζει στο χαρακτήρα και τη διάθεση σου.

Ο χορός των 7 πέπλων, Tom Robbins, εκδόσεις Αίολος.

Εντάξει. Για τον Τομ Ρόμπινς θα μπορούσα να γράψω βιβλίο (Και να το διαβάσεις το επόμενο καλοκαίρι χοχο) . Προς το παρόν σου προτείνω αν δεν τον γνωρίζεις να ξεκινήσεις από το Χορό των επτά πέπλων. Ο Ρόμπινς είναι ένα περίεργο φρουτάκι στο μεγάλο δέντρο της παγκκόσμιας λογοτεχνίας. Σατυρικός, ειρωνικός, ονειροπόλος και ρομαντικός, όλα μαζί.

Ένας Άραβας και ένας Εβραίος ανοίγουν μαζί εστιατόριο απέναντι από το κτίριο του ΟΗΕ…Μοιάζει με ανέκδοτο, στην πραγματικότητα όμως είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται το μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς, ένα τολμηρό, αστείο και ανησυχητικά προκλητικό βιβλίο, στο οποίο μια κονσέρβα φασόλια φιλοσοφεί, ένα κουταλάκι του γλυκού τα χάνει, μια νεαρή σερβιτόρα κυριαρχεί στο καλλιτεχνικό στερέωμα της Νέας Υόρκης κι ένας βίαιος οξυγονοκολλητής, που δεν σηκώνει πολλά πολλά, ανακαλύπτει τον χαμένο θεό της Παλαιστίνης – και, παράλληλα, όλες οι παραισθήσεις που εμπόδισαν την ανθρωπότητα ν’ αντικρίσει την αλήθεια σωριάζονται καταγής η μία μετά την άλλη, όπως τα πέπλα της Σαλώμης. Ο Χορός των Εφτά Πέπλων είναι το πιο πολιτικό μυθιστόρημα του Ρόμπινς, και ταυτόχρονα το πιο χιουμοριστικό ( από το οπισθόφυλλο)

Θα τον λατρέψεις ή θα τον μισήσεις. Αλλά λάτρεψε τον

Ο Γέρος και ο Κύριος Σμιθ, Peter Ustinov, εκδόσεις Γνώση.

Ο Θεός και ο Σατανάς εμφανίζονται ξαφνικά και δύο στη γη για να μελετήσουν τους ανθρώπους.Φανταστείτε μια παρέα δύο ηλικιωμένων ανδρών. Ο ένας είναι ψηλός με άσπρα μαλλιά και γενειάδα, ένας καλοκάγαθος γέροντας και ο άλλος μικροκαμωμένος, νευρικός με ένα πονηρό χαμόγελο. Μαζί ταξιδεύουν το κόσμο, μπλέκουν σε περιπέτειες , συλλαμβάνονται. Έξυπνο και το καυστικό χιούμορ, σπιρτόζικη, κινηματογραφική γραφή. Οι μεταξύ τους  διάλογοι αλληγορικοί και απολαυστικοί . Ο Θεός δεν είναι αλάθητος και ο Σατανάς έχει εκρήξεις καλοσύνης. Δυο χαρακτήρες συμπαθείς και πιο ‘ανθρώπινοι’. Και αν για την κινηματογραφική μεταφορά του δεν έχω αποφασίσει ακόμη για το ρόλο του Θεού, μεταξύ Ian McKellen ή ο Morgan Freeman, σίγουρα ο Σατανάς θα ήταν ο  Jack  Nicholson.

Το ταξίδι του ελέφαντα, Ζοζέ Σαραμάγκου, εκδόσεις Καστανιώτης.

Στα μέσα του 10ου αιώνα ο βασιλιάς Ιωάννης Γ’ της Πορτογαλίας δώρισε στον εξάδελφό του, τον αρχιδούκα Μαξιμιλιανό της Αυστρίας, γαμπρό του αυτοκράτορα Καρόλου Ε’, έναν ελέφαντα που επί δύο χρόνια βρισκόταν στη Λισαβόνα, προερχόμενος από την Ινδία. Αυτό είναι το ιστορικό γεγονός. Με βάση τα ελάχιστα στοιχεία που βρέθηκαν, αλλά κυρίως με την πανίσχυρη φαντασία του που μας έδωσε τόσα και τόσα αριστουργήματα, ο Ζοζέ Σαραμάγκου φτιάχνει μια ιστορία όπου η πραγματικότητα μπλέκεται με τη μυθοπλασία, η ειρωνική ματιά με το χιούμορ, η κριτική διάθεση με τη συμπάθεια για το ανθρώπινο γένος. Παρακολουθούμε το τρελό ταξίδι του ελέφαντα και του φροντιστή του  – μαζί με όλους τους άλλους χαρακτήρες αυτού του παράδοξου καραβανιού, τις σχέσεις μεταξύ τους, τη σχέση ανθρώπου και ζώου, ενώ διασχίζουν πεδιάδες και βουνά της Ευρώπης.  Ο Σαραμάγκου αποφεύγει τα σημεία στίξης. Χαρακτηριστικό του μιας και το βιβλίο θα το διαβάσεις με μια ανάσα.

Το παιδί της τρικυμίας, Margaret Atwood, εκδόσεις Μεταίχμιο.

Mε αφορμή τα 400 χρόνια από τον θάνατο του Γουίλιαμ Σάιξπηρ, που συμπληρώθηκαν το 2016, ο εκδοτικός οίκος Hogarth Press κάλεσε αγαπημένους και βραβευμένους συγγραφείς να «ξαναδιαβάσουν» τα πιο γνωστά θεατρικά έργα του άγγλου δραματουργού και να τα «ξαναγράψουν», ο καθένας με το δικό του μοναδικό ύφος, μεταμορφώνοντάς τα σε σύγχρονα μυθιστορήματα. Οπότε αν θες να διαβάσεις σαίξπηρ κάπως αλλιώς εδώ είναι η ευκαιρία σου .

Το μυθιστόρημα αυτό αν και διατηρεί τη βάση της Τρικυμίας του Σαίξπηρ διαθέτει τις γνωστές τεχνικές της Καναδής μυθιστοριογράφου: ρεαλισμός με φαντασία, την απόλυτη συνάφεια των συνθηκών του χτες με καταστάσεις του σήμερα, την έντονη πλοκή, ενώ παράλληλα έχει και τη διάθεση να εμβαθύνει τις πράξεις των ηρώων με απρόσμενες ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις.

Στην  ‘αυθεντική’Τρικυμία ο Προσπερο, Δούκας του Μιλάνου, χάνει τον θρόνο του, καθώς ο αδερφός του, Αντόνιο με τη βοήθεια του βασιλιά της Νάπολης Αλόνσο, σφετερίστηκε την περιουσία του και την εξουσία του. Έτσι καταλήγει σε ένα ερημονήσι μαζί με τη μικρή του κόρη, Μιράντα. Εδώ, ο Πρόσπερο της Άτγουντ, είναι ένας σύγχρονος σκηνοθέτης που ονειρεύεται να ανεβάσει την καλύτερη παράσταση της ζωής του βασισμένη – φυσικά- στην Τρικυμία. Μηχανοραφίες θα τον θέσουν εκτός του μεγάλου θεατρικού οργανισμού που διευθύνει ( ναι, γίνονται και αλλού αυτά) ενώ βιώνει μια μεγάλη οικογενειακή τραγωδία. Μετά από κάποια χρόνια θα του δοθεί η ευκαιρία να εκδικηθεί. Και ως γνήσιος καλλιτέχνης θα χρησιμοποιήσει αυτό που του στέρησαν οι εχθροί του, για να στήσει με τη δική του βοήθεια το σχέδιο της τιμωρίας με τη βοήθεια του πιο αναπάντεχου θιάσου.

 Το εργοστάσιο των μολυβιών, Σωτη Τριανταφύλλου, εκδόσεις Πατάκης.

Το Eργοστάσιο των μολυβιών είναι ένα μυθιστόρημα για την επανάσταση και τους επαναστάτες. Επίσης είναι ένα μυθιστόρημα για τα τρομερά γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο, και για άλλα, λιγότερο τρομερά, που τον συγκλόνισαν επίσης.

Η ιστορία αρχίζει το 1866, στο Κάιρο, όταν χτίζεται η διώρυγα του Σουέζ, και τελειώνει στην Αθήνα λίγες μέρες πριν από τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για το χρονικό μιας ελληνικής αστικής οικογένειας που δεν μοιάζει με τις άλλες, και που δεν συμμορφώνεται με την ηθική του δέκατου ένατου αιώνα. ( από το οπισθόφυλλο)

Η Τριανταφύλλου είναι γνώστρια της ιστορίας – τα πολλά ιστορικά ίσως μπερδεύουν μερικές φορές αλλά εξηγούνται όλα-  όμως η εξαιρετική αφήγηση και η συνεχής αλλαγή αφηγητή κεντρίζει το ενδιαφέρον. Το όχημα της αφήγησης είναι η τύχη της οικογένειας των Ασημάκηδων και η φιλία δύο αντρών που γνωρίστηκαν στα φοιτητικά τους χρόνια, αλλά και όλων των χαρακτήρων που τους περιβάλλουν. Είναι και ένα οδοιπορικό στην Αίγυπτο, το Τσιμπουτί, την Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ελβετία. Και είναι ταυτόχρονα μια ιστορία για τα όνειρα και την τόλμη μας να τα κάνουμε πραγματικότητα.

Η γιαγιά μου σας χαιρετα και σας ζητά συγνώμη, Fredrick Backman, εκδόσεις Κέδρος.

Η Έλσα,είναι ένα σχεδόν εφτάχρονο πανέξυπνο κορίτσι που της αρέσει να ρωτάει και να μαθαίνει τα πάντα, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας της.Περνάει πολύ χρόνο με την γιαγιά της ύπου είναι και η καλύτερη της φίλη.Έχουν δημιουργήσει ένα κόσμο μαγικό,καθώς και μια γλώσσα μυστική που την ξέρουν μόνο οι δυο τους.Όμως ξαφνικά,η γιαγιά πεθαίνει και αφήνει στην εγγονή της, μια τελευταία αποστολή.Να παραδώσει κάποια γράμματα, στα οποία ζητάει συγγνώμη.Έτσι η Έλσα θα μάθει κάποια πράγματα που δεν της είχε πει η γιαγιά και θα γνωρίσει ανθρώπους που βλέπει καθημερινά,αλλά δεν τους ξέρει πραγματικά.

 Μια εξαιρετική ιστορία για μεγάλα παιδιά, χαμόγελο και συγκίνηση εναλλάσονται καθώς προχωρά η ιστορία. Η πραγματικότητα μπλέκεται με τη φαντασία και τα παραμύθια της γιαγιάς.

«Having a grandmother is like having an army. This is a grandchild’s ultimate privilege: knowing that someone is on your side, always, whatever the details»

Ο Δεσμώτης του ιλίγγου, Pierre Boileau, Thomas Narcejac , εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ο δεσμώτης του ιλίγγου ( Vertigo) εκδόθηκε το 1954.Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Φλαβιέρ. Ένας παλιός του φίλος εμφανίζεται και ζητά τη βοήθεια του σχετικά με τη γυναίκα του η οποία δείχνει ανήσυχα περίεργη συμπεριφορά. Η Μαντλέν είναι άλλοτε ευαίσθητη- και υποστηρίζει πως έχει καταληφθεί από το πνεύμα της γιαγιάς της- και άλλοτε αδίστακτη (απατεώνισσα ίσως;). Πιθανώς να έχετε δει την κινηματογραφική μεταφορά από τον Χίτσκοκ. Το βιβλίο είναι -γνώμη μου- καλύτερο, με πιο ενδιαφέρουσα πλοκή και σασπένς. Είναι μια νουβέλα μυστηρίου, έρωτα και ανατροπών, γραμμένο σε στυλ φιλμ νουάρ.

Το μυστικό νερό, Ιωάννα Μπουραζοπούλου, εκδόσεις Καστανιώτης.

Στο φανταστικό νησί της Σαντάνας, ένα νησί με ιδιόρρυθμο παρελθόν, ιδιόρρυθμη θρησκεία και ιδιόρρυθμους κατοίκους, η ήσυχη και γαλήνια ζωή των Σανταναίων διαταράσσεται επικίνδυνα όταν κλιμακώνεται η λυσσαλέα βεντέτα μεταξύ δύο ισχυρών τοπικών δυνάμεων: του Παλατιού και του Μοναστηριού. Όμως η ιστορία της Σαντάνας δομείται πάνω στο μυστήριο των παλμικών κυμάτων και στην απάτη των αντικατοπτρισμών. Η Σαντάνα είναι ένα παράξενο νησί, όπου τα πάντα συνυπάρχουν με το αντίστροφο είδωλό τους. Οι ιστορικές εποχές, οι εξουσίες, τα φύλα, η αλήθεια και η γνώση. Απάτες, μυστικά, ραδιουργίες και μεταμορφώσεις εμπλέκουν απροσδόκητα τους ήρωες, τους κατοίκους, τους επισκέπτες, ακόμη και τους θρύλους της Σαντάνας σε μια ιστορία μυστηρίου, φθόνου και εξαγοράς. (από το οπισθόφυλλο)

Θα σου κάνει ίσως εντύπωση που μια Ελληνίδα συγγραφέας γράφει ένα τέτοιου είδους βιβλίο αλλά σε μεταφέρει σε ένα μαγικό- συχνά σκοτεινό κόσμο- σα να κοιτάζεις μέσα από τον καθρέφτη, Μια ιστορία μέσα σε μία αλλη ιστορία, από τη σύγχρονη επόχή  μέχρι το ενετικό παρελθόν του νησιού, χτίζεται ένας κόσμος διαφορετικός. Κοσμοπλασία, ποιητική γραφή, ιστορία και παραμύθι μαζί.

Και για το κλείσιμο να πω, όταν πήγα στην Αστυπάλαια ήμουν σίγουρη ότι εκεί επάνω στο κάστρο, με τη θέα της θάλασσαας σε αυτό το μοναδικού σχήματος πεταλούδας νησί, ήμουν στη Σαντάνα.

#ροζ δύναμη