Στην σημερινή εποχή αναγκαστικά δουλεύουν και οι δύο γονείς. Τα παιδιά τα κρατάνε συνήθως οι παππούδες, οι θείες και γενικά συγγενικό πρόσωπο. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που οι γονείς δεν έχουν που να αφήσουν το παιδί τους και παίρνουν μία κοπέλα ως baby-sitter.
Έχω εργαστεί ως babysitter. Ήμουν άνεργη και μου έγινε μία καλή πρόταση να κρατάω ένα παιδάκι πολλές ώρες και μέρες. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία ως baby-sitter και είχα πολύ άγχος γιατί είχα 100% την ευθύνη ενός μωρού.
Ο Μαριουλης ήταν 10 μηνών όταν ξεκίνησα να τον προσέχω. Ένα σγουρό πανέμορφο μωρό που όλο γελούσε. Την πρώτη εμβομαδα ήμουν μαζί με την μαμά του για να μου δείξει την καθημερινότητα του μωρού. Μετά μείναμε οι δύο μας.
Συγκεκριμένη ώρα ξυπνούσε, έτρωγε και έκανε το μπάνιο του. Μαζί μου έκανε τα πρώτα του βήματα. Όταν άρχισε να μιλάει προσπαθούσε να πει το όνομα μου. Με περίμενε κάθε πρωί πότε θα χτυπήσω το κουδούνι για να μπω στο σπίτι. Περνούσαμε κάθε μέρα και κάποια Σάββατα από 8 ώρες.
Με τους γονείς του είχαμε καλή σχέση. Ήμασταν σαν οικογένεια. Μου έλεγαν συνέχεια σαν το σπίτι σου. Η μαμά του μωρό μου με τον τρόπο της μου έλεγε συνέχεια ευχαριστώ.Μου έδειξαν κατευθείαν εμπιστοσύνη και μπόρεσα και εξοικειωθηκα πιο γρήγορα από όσο υπολόγιζα.
Είναι ο μονάκριβος τους και με τεράστιες δυσκολίες τον γέννησαν. Η κοπέλα είχε γεννήσει νεκρό 6 μηνών το προηγούμενο παιδί της. Και από τότε που γέννησε τον Μάριο με πολύ ήταν όλη της η ζωή. Δεν είχαν τρελές απαιτήσεις. Απλά να είναι καλά και χαρούμενο το παιδί.
Με τον Μάριο περπατήσαμε μαζί,μιλήσαμε μαζί και όλα αυτά που κάνει ένα παιδί πρώτη φορά. Ήμουν στην ζωή του σε καθημερινή βάση. Ήξερα πότε πεινάει, πονάει και πότε θέλει να κοιμηθεί. Άρχισα να τον προσέχω από 10 μηνών και τον άφησα 2,5 χρόνων.
Όταν με δέχτηκαν σε παιδικό σταθμό αναγκαστικά έπρεπε να τον αφήσω. Δεν ήθελα να τον αφήσω. Μα έπρεπε. Οι γονείς του με ευχαρίστησαν για όλα. Ποτέ δεν με αποκάλεσαν νταντά. Πάντα με έλεγαν η κοπέλα που μεγαλώνει το παιδί μας. Δεν έχασα επαφή μαζί τους. Μιλούσαμε αραιά και που και μάθαινα τι κάνει το παιδί. Τους έβλεπα και κάθε καλοκαίρι γιατί τα σπίτια μας στην Χαλκιδική είναι δίπλα.
Ήταν από τις πιο ωραίες εμπειρίες μου και θα το ξαναέκανα. Το έχω ξανακάνει απλά όχι για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι υπέροχο συναίσθημα να βοηθάς στο μεγάλωμα ενός παιδιού.
#ροζδυναμη
Το όνομα μου είναι Μαρία και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Έχω σπουδάσει βοηθός βρεφονοπιοκομού. Είμαι στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια. Ζω πλέον στη περιοχή του Λάρνακα. Μέσω της στήλης μου θα συζητήσω ότι έχει σχέση με Παιδιά. Θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα λύσουμε ό, τι υπάρχει και γενικά, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο πάντα για τα παιδιά και τους γονείς τους.
Σχόλια