Πόσες από τις μαμάδες έχουν αναρωτηθεί πως όταν μετακομίσουν σε άλλη πόλη ή και χώρα τι επιπτώσεις θα έχει στο παιδί τους αυτο. Θα προσαρμοστούν εύκολα και θα εγκληματιστουν στο νέο περιβάλλον;
Με τον ερχομό μου εδώ στην Κύπρο γνώρισα πολύ κόσμο από την Ελλάδα και μου έλεγαν πόσο το φοβόντουσαν αυτό. Άλλη νοοτροπία, καθημερινότητα και συνήθειες. Το πιο απλό ήταν το παιχνίδι. Στην Ελλάδα μαζεύονται τα παιδιά και παίζουν σε κάποια αυλή. Εδώ δεν το συναντάς αυτό. Και πόσα άλλα παραδείγματα.
Σήμερα θα αναφερθώ σε μία φίλη μου της οποίας ο πατέρας της ήταν στρατιωτικός και γύρισαν σχεδόν όλη την Ελλάδα με τις μεταθέσεις. Όπου πήγαινε ακολουθούσε όλη η οικογένεια. Αν θυμάμαι καλά πρέπει να είχαν έρθει και δύο χρόνια Κύπρο. Γιατί μου έλεγε πως δεν της είχε αρέσει εδώ.
Σε μία συζήτηση μας μου είχε πει ότι ήταν πολύ δύσκολο να προσαρμόζεται κάθε δύο χρόνια και σε άλλη πόλη. Νέο σπίτι,νέο σχολείο,νέους φίλους. Μου εξηγούσε πως δεν υπήρχε σταθερότητα στην ζωή της. Είχε συνηθίσει σε αυτόν τον τρόπο ζωής αλλά ήθελε κάπου να κατασταλάξουν.
Όσο ήταν πιο μικρή της άρεσε να κάνει νέους φίλους και να γνωρίζει νέα μέρη. Καθώς όμως μεγάλωνε ήθελε να έχει μία φίλη που να είναι μαζί της χρόνια. Να κάνει τον κύκλο της γενικά. Μα πάντα έφευγε με κλάμματα από κάθε μέρος που έφευγαν. Ειδικά όπου υπήρχαν οι παππούδες και θείοι ήταν ακόμα πιο δύσκολο σημείο.
Και όμως οι μετακινήσεις τους της δημιούργησαν μεγάλες ανασφάλειες για τον εαυτό της και τον περίγυρο της. Φοβόταν να κάνει παρέες που μετά από δύο χρόνια θα έχει δεθεί αλλά θα πρέπει να φύγει πάλι.
Μετά από χρόνια ο πατέρα της πήρε μετάθεση στην Θεσσαλονίκη,όπου θα ήταν και η βάση τους για την υπόλοιπη ζωή τους. Ήταν πρώτη λυκείου όταν μετακόμισαν εκεί. Δύσκολη ηλικία και δύσκολη προσαρμογή.Δυσκολευτηκε να κάνει νέες παρέες και είχε κλειστεί στον εαυτό της. Κατηγορούσε τον εαυτό της γιατί ήταν τόσο κλειστός χαρακτήρας. Είχε στήριξη από την οικογένεια της αλλά οι ανασφάλειες της μεγάλωναν μέρα με την μέρα.
Είχε πάει μέχρι και σε ψυχολόγο για να καταλάβει τι φταίει και δεν μπορεί να κοινωνικοποιηθεί. Έκανε κάποιες συνεδρίες μέχρι να βελτιώσει και τον εαυτό της και την καθημερινότητα της. Την βοήθησαν μέχρι ένα σημείο.
Ακόμα και όταν την γνώρισα όταν δουλέψαμε μαζι ήταν συγκροτημένο άτομο και μαζεμένο. Με τον καιρό και επειδή ήμασταν κάθε μέρα μαζί γίναμε φίλες. Μου εξήγησε πως δεν έχει φίλες γιατί φοβάται να δεθεί με τους άλλους. Αυτό ήταν θέμα και στην προσωπική της ζωή. Πήγαινε και τότε σε ψυχολόγο.
Όταν γνώρισε τον άντρα της την βοήθησε να καταπολεμήσει όλες τις ανασφάλειες της και άρχισε να δένεται επιτέλους με τους ανθρώπους. Δεν είχε πλέον κόμπλεξ με τον εαυτό της. Της έβγαλε τον καλύτερο της εαυτό.
#ροζδυναμη
Το όνομα μου είναι Μαρία και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Έχω σπουδάσει βοηθός βρεφονοπιοκομού. Είμαι στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια. Ζω πλέον στη περιοχή του Λάρνακα. Μέσω της στήλης μου θα συζητήσω ότι έχει σχέση με Παιδιά. Θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα λύσουμε ό, τι υπάρχει και γενικά, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο πάντα για τα παιδιά και τους γονείς τους.
Σχόλια