Τα παιδιά της τζακαράντας

Τα παιδιά της Τζακαράντας

Αν έχει τύχει να επισκεφθείτε το Ζάππειο την άνοιξη  θα έχετε προσέξει τα ανθισμένα μωβ δέντρα που δημιουργούν ένα εντυπωσιακό θέαμα.Τα δέντρα αυτά τα συναντά κανείς σε πολλές γειτονιές της Αθήνας και ονομάζονται Γιακαράντα ή Τζακαράντα. «Οι τζακαράντες παίζοντας καστανιέτες και χορεύοντας / ρίχναν γύρω στα πόδια τους ένα μενεξεδένιο χιόνι» γράφει ο Γιώργος Σεφέρης την περίοδο που βρέθηκε στη μακρινή Νότιο Αφρική το φθινόπωρο του 1941. Το ποίημα επιγράφεται “Kerk Str. Oost, Pretoria, Transvaal” και φέρει ημερομηνία «26.10.41». Ο ερχομός της τζακαράντας στην Αθήνα συνδέεται με την πρωτοβουλία της βασίλισσας Αμαλίας να δημιουργήσει τον κήπο των Ανακτόρων.

Το δέντρο της τζακαράντας πρωταγωνιστει στο εξώφυλλο του βιβλίου της Σαχάρ Ντελιτζανί  και είναι μάρτυρας όσων συμβαίνουν στην γειτονιά της. Σε μια αυλή, στο σπίτι της μαμάς Ζινάτ, κάτω από το όμορφο δέντρο της τζακαράντας μεγαλώνουν μαζί αδελφάκια και ξαδελφάκια χάρη στην προσφορά αυτής της γιαγιάς και της ανύπαντρης κόρης της. Τα παιδιά δεν έχουν γνωρίσει τους γονείς τους και όταν τους επισκεφτούν στη φυλακή, φοβούνται αυτόν τον ξένο που βλέπουν να τους αγκαλιάζει.

Τα τρία παιδιά, η Νέντα, ο Ομίντ και η Σεϊντά, είναι μερικοί από τους χαρακτήρες του εντυπωσιακού αυτού μυθιστορήματος, όπου ξετυλίγονται οι ζωές γονιών, παιδιών και εραστών στο Ιράν, στα χρόνια της ισλαμικής επανάστασης.Τα παιδιά σκορπίζουν στα πέρατα της Οικουμένης, γιατί δεν αντέχουν τις ρίζες τους και άλλα μένουν στην πατρίδα τους γιατί εκεί βρίσκουν ακριβώς αυτό: τις ρίζες τους.  Εξίσου δραματικές είναι οι ιστορίες των γονιών. Η Αζάρ μεταφέρεται δεμένη στο νοσοκομεέιο της φυλακής για να γεννήσει την κόρη της Νέντα, την οποία το καθεστώς θα απομακρύνει από τη μητέρα που δεν ξέρει αν θα καταφέρει να την ξαναδεί. Σε ένα άλλο κελί ο Αμίρ, φτιάχνει ένα βραχιόλι από κουκουτσάκια, δώρο γενεθλίων για την κόρη του Σειντά που δεν έχει συναντήσει ποτέ. Οι γονείς του Ομίντ συλλαμβάνονται μπροστά στα μάτια του. Κάποιοι από τους πρωταγωνιστές ήταν συγγενείς, άλλοι ήρθαν κοντά καθώς εισέβαλε ορμητικά στην καθημερινότητά τους η βιαιότητα της Ιστορίας.

Το βιβλίο περιγράφει το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο της ιστορίας, δίνοντας ένα χρονικό των γεγονότων που συντάραξαν το Ιράν,ένα ισοπεδωτικό καθεστώς που ήρθε να γίνει χειρότερος δυνάστης του μονάρχη που ανέτρεψε.Παρόλα αυτά  δεν θα το χαρακτήριζα πολιτικό βιβλίο. Θα έλεγα ότι είναι ένα βιβλίο καθαρά ανθρωποκεντρικό. Οι πρωταγωνιστές είναι σε περιπτώσεις μη πολιτικοποιημένοι, άλλοι στήριξαν την αρχή της επανάστασης πιστεύοντας σε ένα καλύτερο μέλλον και εξαπατήθηκαν. Κοινό στοιχείο όλων η ανατροπή των δεδομένων της ζωής τους, η αβεβαιότητα για το μέλλον, ο φόβος αλλά και η ελπίδα που δεν παύει να παλεύει.

 Η συγγραφέας Σαχάρ Ντελιτζανί γεννήθηκε στην φυλακή Έβιν στην Τεχεράνη το 1983. Την ίδια χρονιά που και οι δυο γονείς της συνελήφθησαν λόγω της πολιτικής τους δράσης ενάντια στο θεοκρατικό ισλαμικό καθεστώς καθώς και των πολιτικών τους απόψεων περί ελευθερίας και δημοκρατίας. Μέχρι έξι μηνών έμεινε μαζί με τη φυλακισμένη μητέρα της και μετά την απομάκρυναν δια της βίας οι δικαστικές αρχές. Στην ίδια φυλακή γεννηθηκε και ο ξάδελφος της, γιατί και η θεία της είχε φυλακιστεί. Μεγάλωσε με τον παππου και τη γιαγιά της κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.  Οι γονείς της απελευθερώθηκαν χρόνια αργότερα, λίγο πριν η άσκημη τροπή του πολέμου Ιραν-  Ιρακ οδηγήσει το θεοκρατικό καθεστώς σε μαζικές εκτελέσεις φυλακισμένων. Ποτέ δεν μαθεύτηκε πόσες χιλιάδες εκτελέστηκαν σε αυτή την περίοδο. Στο βιβλίο περιγράφει όλα όσα της αφηγήθηκε η μητέρα της. Το βιβλίο Τα παιδιά της Τζακαράντας, εμπνευσμένο από την ιστορία της οικογένειας της είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Το βιβλίο εκδόδηκε στα ελληνικά το 2013 σε μετάφραση της Μαρίας Φακίνου. Την ίδια χρονιά η συγγραφέας έκανε την παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα « Ήθελα να μιλήσω για μια περίοδο της Ιρανικής ιστορίας για την οποία λίγαείναι γνωστά, ήθελα να γράψω τις ανείπωτες ιστορίες της Ιρανικής επανάστασης»

Καλή ανάγνωση!

#ροζ δύναμη