Π.Κ. (προ κορωνοϊού)
Όποιος έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό, διαπιστώνει συχνά τη διαφορετική κουλτούρα των ξένων στις ουρές. Παράδειγμα. Αεροδρόμιο Φρανκφούρτης. Πτήση για Στοκχόλμη, ουρά για να δώσεις βαλίτσα. Μεγάλη ουρά, ας πούμε πενήντα άτομα, τρία counter ανοιχτά και εξυπηρέτηση χωρίς να ακούγεται τίποτα. Πτήση για Αθήνα, ουρά για να δώσεις βαλίτσα. Πέντε άτομα, δύο counter εξυπηρετούν. Καταφθάνουν κι άλλοι δυο-τρεις. Και αρχίζει το σούσουρο από πίσω. «Πωπω, πόσο αργούνε», «Άντε κοπελιά, θα ξημερωθούμε εδώ πέρα!», «Μη χάσουμε και το αεροπλάνο μας», «Ουφ, μα τι κάνουν τόση ώρα». Γκρίνια, νιαρ νιαρ, πιάνουν και τη συζήτηση μεταξύ τους, μπορεί να βρεθεί και κανένας θερμόαιμος να γκρινιάξει δυνατά στα ελληνικά που βεβαίως δεν καταλαβαίνει καμιά υπάλληλος, γιατί τώρα εξυπηρετούν Αθήνα και σε λίγο θα πάνε σε άλλο counter για Ταλίν. Αλλά έχουμε τη χαρά οι υπόλοιποι ιθαγενείς να τον καταλαβαίνουμε και να τον καμαρώνουμε. Επίσης καταλαβαίνουμε τις σπρωξιές που τρώμε από το καρότσι του από πίσω. Γιατί ζμπρώχνοντας το καρότσι και χτυπώντας τα πόδια των μπροστινών σίγουρα η ουρά θα πάει πιο γρήγορα και οι βαλίτσες σου θα τηλεμεταφερθούν κατευθείαν μέσα στο αεροπλάνο.
Σούπερ μάρκετ. Εξυπηρετείται μια κυρία στο ταμείο. Από πίσω σε διακριτική απόσταση στέκομαι εγώ. Η διακριτική απόσταση μεταφράζεται στο ένα μέτρο. Να μην αγριεύεται η άλλη όταν πάει να ανοίξει την τσάντα της. Και ενώ περιμένω, τσουπ μου χώνεται μπροστά μου μια κυριούλα, που δεν γυρνάει καν να κοιτάξει. Σε προηγούμενη ζωή ήταν στρουθοκάμηλος, αφού δεν με βλέπει αυτή, σίγουρα δεν την είδα κι εγώ. «Καλημέρα σας! Συγγνώμη, αλλά περιμένουμε στην ουρά για το ταμείο». «Αααχχ, σοβαρά; Δεν σας είδα!» Σωστά, που να με δεις, με ύψος 1,72 και δυο καλάθια μπίμπα δίπλα μου, που να φανώ η άτιμη. Πινέζα είμαι, πως να με δεις. (Για κάτι τέτοια, παραγγέλνω σουπερμάρκετ με email εδώ και δέκα χρόνια).
Μ.Κ. (με κορωνοϊό)
Οι Έλληνες κάθονται σε ουρά! Απίστευτο! Χρειάστηκε μόνο μια λιτή κι απέριττη παγκόσμια πανδημία για να στρώσουν! Χρειάστηκε να πεθάνει κόσμος για να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες ευγένειας. Τους βλέπεις σε όλα τα πεζοδρόμια να περιμένουν. Με αποστάσεις, με αβρότητα. Παραχωρούν τη σειρά τους σε μαμάδες με μικρά παιδιά (!!!), αναμένουν άνευ σχολίων. Φούρνος, φαρμακείο, σούπερ μάρκετ, τράπεζα: ξαφνικά κανείς δεν βιάζεται. Όλοι περιμένουν υπομονετικά, αθόρυβα και χωρίς γκρίνια. Μήπως είναι ήδη κρούσματα και δεν το ξέρουν; Μήπως είναι ήδη όλοι άρρωστοι και έχει επηρεαστεί το DNA τους; Αλλιώς δεν εξηγείται. Πού είναι οι κοινωνιολόγοι, πού είναι οι λοιμωξιολόγοι, πού οι συμπεριφοριστές, κάποιος εν πάση περιπτώσει να μας πει τι έχουν πάθει και περιμένουν στις ουρές.
Μ.Κ. (μετά κορωνοϊόν)
Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι.
#ροζδύναμη
Είμαι η Ελένη και όταν έχω χρόνο, γράφω. Για ό,τι τύχει και ό,τι προκύψει. Προτιμώ το αλμυρό από το γλυκό, την bitter από τη γάλακτος και τους θετικούς ανθρώπους από τους γκρινιάρηδες. Αν με κάνεις να γελάσω και αν με πείσεις, με κέρδισες.
Σχόλια