Ας έχουμε υγιή σχέση, για όσο..

Με το άρθρο αυτό θέλω να υποστηρίξω πως πολλές φορές δεν αρκεί μόνο η διάρκεια στον χρόνο για να συμπεράνει κανείς πως μια σχέση είναι υγιής, επειδή ακριβώς αντέχει. Αρκετές φορές μάλιστα, αυτή η διάρκεια που συνήθως χαρακτηρίζεται από την συνήθεια, μπορεί να είναι και ο μόνος λόγος για να διαιωνίζεις μια κατά τα άλλα πεθαμένη σχέση. Αν επίσης συμπεριλάβεις και τον παράγοντα παιδιά, τότε δηλώσεις του τύπου «μένω εδώ για τα παιδιά», «αν δεν υπήρχαν τα παιδιά θα σε είχα αφήσει εδώ και καιρό» και άλλες παρόμοιες, πρωταγωνιστούν θέλοντας να υπερτονίσουν πως το συναίσθημα πλέον έπαψε να υπάρχει και οι λόγοι παραμονής του ενός ή του άλλου έχουν ήδη διαφοροποιηθεί. Στην πραγματικότητα όμως έχετε αναλογιστεί ότι υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε εσείς και ο σύντροφός σας για να την σώσετε; Ότι μπορείτε να αλλάξετε στάσεις ή συμπεριφορές για να γιατρέψετε μια σχέση πριν μπει στην εντατική ή ακόμη καλύτερα τι πρέπει να κάνετε για να την φροντίσετε τόσο καλά ώστε να μην αρρωστήσει;

Τι άραγε χρειάζεται η σχέση; Αν αντί για σχέση την ονομάζαμε «παιδί», «κατοικίδιο» ή κάτι που θα παρέπεμπε στην άμεση ανάγκη φροντίδας και υποστήριξης τότε τι φαντάζεστε πως θα χρειαζόταν να έχει, για να ζει ευτυχισμένη; Πως θα έπρεπε τότε να της φερόσασταν για να την βλέπατε υγιή και πως θα έπρεπε να συμπεριφερθείτε για να την κάνετε να αρρωστήσει βαριά; Πως ακόμη θα έπρεπε να σταθείτε απέναντί της για να την σκοτώσετε ή για να την σώσετε;

Ας εστιάσουμε λοιπόν σε κάποια βασικά θρεπτικά συστατικά για μια υγιή και ουσιαστική σχέση πριν να φτάσουμε στο σημείο να θρηνούμε για τον χαμό της. Εκτός και αν όντως ο χαμός της είναι κάτι το οποίο επιδιώκετε, διότι πρόκειται επίσης για μια λύση.

Πρωταρχική θέση για την εδραίωση μιας υγιούς σχέσης αλλά και για την καθημερινή τροφοδότησή της είναι σαφώς η επικοινωνία. Και ειδικότερα μια επικοινωνία ανοιχτή, έτοιμη να αντέξει αλήθειες δοσμένες όμως με πολλή φροντίδα και ενδιαφέρον. Αυτό φυσικά προϋποθέτει να μπορείς να ανοιχτείς και να δείξεις την πραγματική σου προσωπικότητα. Αυτό που είσαι και όχι αυτό που δείχνεις στους ξένους ή αυτό που θα ήθελες να είσαι. Άρα ταυτόχρονα με την επικοινωνία θα πρέπει να υπάρχει και η δυνατότητα να μπορείς να εκφράσεις όλες τις πτυχές του εαυτού σου και να μπορεί ο άλλος να δει και να αξιολογήσει αν και κατά πόσο και ο ίδιος μπορεί να τις αντέξει. Να το λες! Να μιλάς! Δεν αρκεί μόνο η σκέψη. Δεν αρκεί μόνο η πράξη.

Η ανοιχτή επικοινωνία όταν εδραιωθεί δίνει την δυνατότητα για ανάπτυξη μιας σχέσης που θα βασίζεται στην ειλικρίνεια. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν μπορεί ο καθένας να έχει δικά του μυστικά ή πράγματα τα οποία δεν είναι έτοιμος ή δεν επιθυμεί να μοιραστεί. Σημαίνει όμως πως μπορεί να κρατάει γεγονότα και καταστάσεις για τον εαυτό του αρκεί να μην επηρεάζουν ή να μην υπονομεύουν την ανάπτυξη της σχέσης ή την υπόσταση του συντρόφου του. Ακολούθως,  η εμπιστοσύνη αρχίζει να αναπτύσσεται. Όταν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο που σου φέρεται ισότιμα, δίκαια και με ειλικρίνεια μπορείς να αρχίσεις να τον εμπιστεύεσαι και να επενδύεις. Η εμπιστοσύνη άλλωστε δεν εξαρτάται μόνο από τον άλλο αλλά και από το αν θέλεις εσύ να τον εμπιστευτείς. Αν βλέπεις προϋποθέσεις που θα σε κάνουν να νιώσεις πως αξίζει να τον εμπιστευτείς και να ρισκάρεις. 

Η συνεργασία και η αλληλοκατανόηση για τις ατομικές ανάγκες καθώς και για τις ανάγκες της καθημερινότητας είναι άλλο ένα καίριο σημείο. Αν υπάρχει η συνεργασία και  η  διάθεση να λύσεις ζητήματα και καταστάσεις που θα προκύπτουν τότε είναι σαν να έχεις διανύσει αρκετά χιλιόμετρα επιτυχημένης σχέσης. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να υπάρχει ενδιαφέρον και από τους δυο για αμοιβαίες υποχωρήσεις και αμοιβαίες συνειδητοποιήσεις που αφορούν όλο το παρελθόν και του ενός και του άλλου συμπεριλαμβανομένων και των σημερινών θέλω τους. Φανταστείτε πως δυο χωριά θέλουν να κάνουν ένα διαφορετικό κοινό γλέντι. Πρέπει να φέρουν οι κοινοτάρχες την εμπειρία τους από επιτυχημένα και μη γλέντια του παρελθόντος και να συζητήσουν όλες τις λεπτομέρειες ώστε να βρουν την ιδανική ή την πιο ικανοποιητική εκδοχή του νέου γλεντιού, σύμφωνα με τα σημερινά τους δεδομένα. Δεν είναι και εύκολο. Δεν είναι όμως και δύσκολο. Σταθερότητα, πίστη και αργά βήματα χρειάζεται για το πάντρεμα αυτών των δυο εμπειριών. 

Και αν κάτι δεν πάει καλά στην διοργάνωση του γλεντιού;

 Σύγκρουση. Μοίρασμα. Συγχώρεση. Τρία πολύ μεγάλα κεφάλαια για όλες μας τις σχέσεις, όχι μόνο τις ερωτικές. Η υγιής διαδικασία αντιμετώπισης των διαφορών είναι να ακούς τον άλλον πραγματικά, με υπομονή και δίχως αμφισβήτηση των λεγόμενών του. Πολλοί σύντροφοι «ξέρουν» καλύτερα από αυτόν που μιλάει. Αποτέλεσμα; Να τον αμφισβητούν, να τον ειρωνεύονται, να τον γεμίζουν με ταμπέλες και κοσμητικά επίθετα και εν τέλει η επικοινωνία να περιορίζεται αντί να γίνεται παραγωγική. Αν όμως ακούς προσεκτικά, κάνεις διευκρινιστικές ερωτήσεις και μιλάς για το πώς νιώθεις και εσύ όταν σ’ ενοχλεί κάτι χωρίς να κατηγορείς τον άλλο, τότε η σύγκρουση θα γίνει μάλλον εποικοδομητική και χρήσιμη για την εξέλιξη της σχέσης. Αν για παράδειγμα, αντί να λες «όλο την μάνα σου ακούς. Σε σέρνει από την μύτη και όταν σου πω εγώ το ίδιο ακριβώς δεν με ακούς. Αλλά βέβαια, τι να περιμένω από μία μαμμόθρεφτη, ξερόλα που με αφήνει μόνο» πεις.. «με πληγώνει πολύ που αντί να εμπιστεύεσαι και την δική μου γνώμη και κρίση, την αγνοείς και επιλέγεις να φαίνεται πως  με αμφισβητείς, αφήνοντάς με και μόνο. Νιώθω έτσι πως δεν μετράει καθόλου η γνώμη μου στις αποφάσεις σου και πως απομακρύνεσαι από κοντά μου» ή αντί να πεις «πάλι θα πας για τένις; είναι Σάββατο πρωί τα παιδιά δεν σε έχουν δει γιατί κοιμούνται και εσύ τρέχεις στο κλαμπ τένις με αυτούς τους χωρισμένους. Τι ώρα θα γυρίσεις δηλαδή πάλι;» πεις «σε θαυμάζω που ασχολείσαι με την σωματική σου υγεία και ηρεμία και βρίσκεις χρόνο και για εσένα. Σκεφτόμουν και εγώ ποιες ημέρες μπορώ να αρχίσω και εγώ κάτι για εμένα και επίσης αν μπορούμε να κάνουμε και κάτι κοινό. Είτε είναι το τένις είτε κάποια άλλη δραστηριότητα που θα περνάμε και χρόνο μαζί αλλά και θα έχουμε οφέλη».

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ούτε τους καλούς τρόπους, ούτε την καλή διάθεση, ούτε τα συναισθήματά σου.

Η συγχώρεση λοιπόν επέρχεται όταν μπορώ να συν + χωρέω. Δηλαδή όταν μπορώ ψυχικά και συναισθηματικά να δώσω χώρο μέσα μου σε ότι συνέβη. Να το αποδεχτώ ακόμη και αν διαφωνώ χωρίς να κολλάω και να το σέρνω για μήνες και χρόνια αλλά να το εντάξω σε όσα συνέβησαν, μιας και το παρελθόν δεν αλλάζει όσο και αν πονάμε. Άρα αν έχουμε πάρει την απόφαση να συγχωρέσουμε, αυτόματα είμαστε υποχρεωμένοι πρωτίστως προς τον εαυτό μας να αποδεχτούμε και να προχωρήσουμε με αυτά τα νέα δεδομένα. 

Φυσικά όλα τα προαναφερθέντα, χωρίς σεβασμό, θαυμασμό και αγάπη δεν στηρίζονται. Ακόμη και οι μικρότερες προσδοκίες, δεν εκπληρώνονται χωρίς αυτά.  Σεβασμός στο σύνολο του άλλου, θαυμασμός για την ολότητά του, την σκέψη του και αγάπη, γιατί σαν την αγάπη τίποτα άλλο.

Τόσο όσο. Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο αν επιθυμείς να κρατήσεις μια ισορροπημένη σχέση. Δεν γίνεται μόνο ο ένας να δίνει συνεχώς και ο άλλος μόνο να παίρνει, διότι τα αποθέματα του πρώτου θα τελειώσουν, μιας και δεν θα τροφοδοτείται από κάπου και ο δεύτερος θα πρηστεί από τα πολλά. Αυτό σημαίνει λοιπόν πως μια ισορροπία του τόσο όσο είναι αρκετή για να επιτρέπεται η διακίνηση συναισθημάτων και ελευθερίας χωρίς ανταποδοτική διάθεση. 

Είμαι εδώ. Δέσμευση ουσιαστική όχι μόνο λεκτική. Διότι το θα είμαι εκεί, σημαίνει πρακτικά, σημαίνει καθημερινά, σημαίνει σε αγωνίες, σε δυσκολίες, σε αναποδιές και σε χαρές. Σημαίνει να συμπάσχω και να προσπαθώ για κάτι καλύτερο. Σημαίνει δίπλα και όχι πίσω ή μπροστά του. Σημαίνει θαυμασμός και αγάπη. Σημαίνει νοιάξιμο και συμπόνια.

Το είμαι εδώ, σημαίνει σχέση.

Το είμαι εδώ, είναι η σχέση.

Εσείς; Πόσα θα είμαι εκεί άτομα, τα οποία δεν είναι ποτέ, έχετε στη ζωή σας; Πόσα είμαι εδώ άτομα έχετε πραγματικά και ΠΟΣΟ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ είναι ο ερωτικός σας σύντροφος;

                Μήπως ήρθε η ώρα για ξεσκαρτάρισμα;

Με αγάπη και πολλή εκτίμηση,

Μαρία.

#ροζδύναμη