Αυτογνωσία, η αναζήτηση ενός κρυμμένου θησαυρού.

Άραγε ποιος θα σε βγάλει από το σκοτάδι; Ποιος θα είναι αυτός που θα σου πει επιτέλους, πως βρίσκεις το νόημα της ζωής σου; Τι είναι αυτό που θα σε κάνει ήρεμο και ευτυχισμένο; Πως μοιάζει αυτό που θα μπορέσει να σου δώσει την πληρότητα που αναζητάς στην ζωή σου; Ποιος θα σου εμπιστευτεί τον χάρτη για τον κρυμμένο αυτό θησαυρό και ποιος θα σε βοηθήσει να τον αναγνώσεις; 

Υποθέτω πως πιθανόν να μην είχες τις ίσες ευκαιρίες με άλλα παιδιά για αγάπη, για ανάπτυξη ασφαλών δεσμών και αποδοχής. Μπορεί μάλιστα να μην γνώριζαν οι δικοί σου πώς να στα παρέχουν ή να μην μπορούσαν. Όμως μπορεί και να ήταν ιδιαίτερα προστατευτικοί με αποτέλεσμα να μη σε αφήνουν να αναπνέεις, πόσο μάλλον να εκπαιδευτείς και να εμπιστευτείς.

Σήμερα, κοιτάς το παρελθόν σου με φόβο. Βλέπεις μέσα σου ένα εσωτερικό, βαθύ κενό και τρομάζεις.

Κάτι λείπει. Κάτι ψάχνεις.

Και αυτό το κομμάτι που λείπει, είναι ξέρεις πολύ ισχυρό. Κουβαλάει ένα παράπονο για όλα όσα στερήθηκε και για όλα όσα έπρεπε να πάρει και δεν πήρε ποτέ. Και σήμερα, στην ενήλική σου φάση, όσα και να κάνεις, όποιες αποφάσεις και να πάρεις, στέκει πάντοτε εκεί, λυπημένο, ξεθωριασμένο. Πιθανόν να στέρεψε από δάκρυα αλλά δεν εγκαταλείπει. Βρίσκει άλλους τρόπους να σε κρατάει συνδεδεμένο με τον πόνο. Πως άλλωστε θα μπορείς να το τιμάς, αν το ξεχάσεις; Έτσι, στέκει εκεί και δεν ικανοποιείται με καμία σου κίνηση. Επιλέγει, ορίζει αλλά δεν ικανοποιείται. Και εσύ όλο και προσπαθείς περισσότερο και αυτό τόσο και επιμένει να βάζει τρικλοποδιές και η ψυχική σου υγεία κλονίζεται και οι σχέσεις σου, ερωτικές ή μη, συνεχώς αποτυγχάνουν. Και εσύ ολοένα και πιο έντονα ψάχνεις αυτόν που θα δώσει νόημα στη ζωή σου. Αυτόν που θα την κάνει ξεχωριστή. Που θα σε κάνει να ξαναβρείς την χαμένη σου πίστη. 

Το άγχος και οι κρίσεις πανικού κυριεύουν την ζωή σου και η προσπάθεια επαναφοράς του έλεγχου σε οδηγεί σε έμμονες ιδέες και σε ψυχαναγκασμούς, με το φαγητό, με ιεροτελεστίες, με την καθαριότητα κ.α. Επαναλαμβανόμενες κινήσεις στην καθημερινότητά σου που σου επιτρέπουν να βιώνεις το αίσθημα της ασφάλειας και του ελέγχου του εαυτού.

Στάσου και αναλογίσου, εσύ που είσαι;

Μήπως ψάχνοντας το νόημα της ζωής σου, έξω από εσένα, σταμάτησες να την ζεις;

Από ποιον περιμένεις τον χάρτη και που φαντάζεσαι πως μπορείς να φτάσεις; Που αν πήγαινες θα ήσουν πραγματικά κοντά στην απόλαυση και στην ελευθερία; Και πως αν ήσουν θα σε αγαπούσες; Πως αυτό το συναισθηματικό κενό, αυτό που «λείπει», θα μπορούσες να το γνωρίσεις, να το παρηγορήσεις και να του δώσεις αυτά που ζητάει, από την θέση πλέον ενός ώριμου ενήλικα;

Πριν λοιπόν συνεχίσεις την αναζήτηση του νοήματος της δικής σου ζωής σε δρόμους άλλους, έξω από εσένα. Πριν απομονωθείς και άλλο ή πριν συνεχίσεις την αυτοτιμωρία σου, σταμάτα, πάρε μια ανάσα και δες ένα πιο κοντινό δρόμο.

Αυτόν της εσωτερικής σου επικοινωνίας.

Τότε μόνο είναι πιθανό να βγεις από το σκοτάδι και να βρεις τον θησαυρό σου.

Τότε μόνο είναι πιθανό να σε αγαπήσεις, να σε αποδεχτείς και να πλάσεις όχι μόνο ένα, αλλά πολλά νοήματα στη ζωή σου.

Τότε μόνο θα αρχίσεις να απολαμβάνεις την ζωή σου.

Η αυτογνωσία  δεν είναι μονόδρομος αλλά ένας χάρτης με πολλούς πολύτιμους θησαυρούς, μοναδικός και ξεχωριστός για όλους. Για εσένα.

Όταν αρχίσεις να σε ψάχνεις, θα το βρεις..

Με πολλή εκτίμηση & αγάπη,

Μαρία Γαϊδαρτζή

#ροζδύναμη