Το όνομα μου είναι Μαρία και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Έχω σπουδάσει βοηθός βρεφονοπιοκομού. Είμαι στην Κύπρο τα τελευταία δύο χρόνια. Ζω πλέον στη περιοχή του Λάρνακα. Μέσω της στήλης μου θα συζητήσω ότι έχει σχέση με Παιδιά. Θα ανταλλάξουμε απόψεις, θα λύσουμε ό, τι υπάρχει και γενικά, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο πάντα για τα παιδιά και τους γονείς τους.

Στην εποχή μας ο σχολικός εκφοβισμός είναι από τα πιο σοβαρά προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν γονείς αλλά κυρίως τα παιδιά.

Θυμάμαι όταν ήμουν στο δημοτικό,συμμαθητές μου έκαναν στην άκρη άλλα παιδιά γιατί ήταν ή οικονομικά κατώτεροι ή όχι τόσο καλοί μαθητές. Ειδικά θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό ότι ένα παιδί μείωνε έναν συμμαθητή του μπροστά σε άλλους γιατί δεν φορούσε αθλητικά επώνυμα. Το παιδί ντράπηκε και κάθε μέρα ένιωθε τον φόβο ότι θα τον ταπεινώσουν ξανά. Έτσι κλείστηκε στον εαυτό του και απομονώθηκε.

Ως εκπαιδευτικός συνάντησα και στους παιδικούς σταθμούς τέτοιες περιπτώσεις. Ναι μεν ήταν σε πιο χαλαρή μορφή αλλά δυστυχώς ξεκινάει από μικρή ηλικία. Οι λόγοι είτε καταγωγής, ή διαφορετικότητας ή λόγω οικονομικού.

Χαρακτηριστικά θυμάμαι μια μαθήτρια μου που ήταν από άλλη χώρα. Συγκεκριμένα από Αλβανία. Μιλούσε λίγα ελληνικά αλλά καταλάβαινε όταν της μιλούσαμε. Κάποιοι συμμαθητές της την κορόιδευαν για το πώς μιλούσε ή την μιμούνταν. Ήταν δυνατό παιδί όμως. Απλά υπήρξαν μέρες που δεν ήθελε να έρθει στο σχολείο και ερχόταν με κλάμματα. Απομονώθηκε και κλείστηκε στον εαυτό της.Οι γονείς ήταν ενημερωμένοι για την κατάσταση. Και προσπαθούσαμε από κοινού να σταματήσει όλο αυτό.

Κάθε μήνα είχαμε συνάντηση γονείς και δάσκαλοι. Ήταν ένα από τα θέματα προς συζήτηση. Όλοι οι γονείς ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν και τους γονείς του κοριτσιού και το ίδιο το παιδί. Ακόμα και οι γονείς των παιδιών που εκφοβιζαν τα άλλα παιδιά. Ζήτησαν συγνώμη εκ μέρους των παιδιών τους και για την συμπεριφορά τους αυτή.

Μέσα στις επόμενες μέρες όταν μαζευτηκαμε στην παρεούλα καναμε μια συζήτηση με όλα τα παιδιά. Το θέμα μας ήταν ότι κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν χώρα για ένα καλύτερο μέλλον κυρίως για τα παιδιά τους. Έτσι αναφερθήκαμε στο κορίτσι μας ότι ήρθε στην χώρα μας για μια καλύτερη ζωή και ότι προσπαθεί να προσαρμοστεί.

Έπειτα από αυτή την συζήτηση, τα παιδιά την αγκάλιασαν με παρότρυνση δικιά μας. Μέρα με την μέρα ανοίχτηκε σαν παιδί. Τα άλλα παιδιά σταμάτησαν να την πειράζουν. Στο τέλος έγιναν και φίλοι.

#ροζδυναμη

Σχόλια

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *