Ψ-αίμα

       Μια μορφή διαμόρφωσης της εικόνας σου. Μια εύκολη τοποθέτηση του πως θέλεις να σε βλέπουν οι άλλοι αλλά και μια εύκολη απαλλαγή ευθυνών και προστασίας από την έκθεση ή από το να πληγώσω τον άλλο. Από το πιο αθώο ψέμα στο ψέμα που αν μαθευτεί πληγώνει και πλημμυρίζει Ψ – αίμα.

• 

       Οι περισσότεροι θα βιαστούν να υποστηρίξουν πως “μισούν” το ψέμα. Πως ποτέ δε λένε. Προκειμένου όμως να βρεθούν σε μια κατάσταση που δεν επιθυμούν, μάλλον με ευκολία θα έβρισκαν μια γρήγορη δικαιολογία για να την αποφύγουν. Ένα ψέμα αθώο με λιγοστές συνέπειες το οποίο θα τους βγάλει από την δύσκολη θέση να απολογηθούν ή να εκφέρουν μια γνώμη που ο άλλος πιθανά να μη μπορεί να αντέξει.
Και τα πιο απλά όμως, ψέματα είναι.

      Ένα ψέμα μεγάλο όμως “λειτουργικό” με στόχο να προστατέψει μια σημαντική σχέση, όπως αυτή γονέα – παιδιού ή συντρόφων. Για να “σώσει” και να φροντίσει την σχέση και να μπορέσει να επαναπροσδιορίσει τους ρόλους και τα όρια. Να κρύψει ή να δημιουργήσει.  Μικρό ή μεγάλο, ερχεται κάποιες φορές μετά από πολύ εσωτερικό διάλογο και άλλες τόσο φυσικά, σα να έχει εκπαιδευτεί στο να λέει κάποιος ψέματα, απο την γέννησή του ακόμη. Μια προδιάθεση που φέρουμε όλοι στο γενετικό μας υλικό. Όμως παράλληλα και μια εκτενής καλλιέργειά του από μικρή ηλικία μιας και καθορίζεται από το κοινωνικό πλαίσιο που μεγαλώνουμε και από τα βιώματά μας. Παράλληλα με την εκπαίδευση του ψέματος βεβαίως έρχεται και η εκπαίδευση για την ανίχνευση της εξαπάτησης. Η αναζήτηση της αλήθειας.

• 

     Τι πονάει όμως περισσότερο; Η ανακάλυψη του ψέματος ή η αναγνώριση πως η αλήθεια ενδεχομένως να πονούσε περισσότερο; Τι θα γινόταν αν το ψέμα ερχόταν για να διαφυλάξει την ηρεμία και η αλήθεια ερχόταν για να προκαλέσει ένα νέο χάος; Μπορείς άραγε να απαλλαγείς από το ψέμα; 
Και εν τέλη, τώρα που έμαθες το ψέμα, σε ενοχλεί περισσότερο το άκουσμά του ή το πως θα μπορέσεις να πιστείς ξανά για την αλήθεια;