Είμαι η Grace. Eίμαι μια κούκλα γκρι γάτα (ναι, καλά διαβάζεις), κοντεύω 2 ετών (που είναι ένα κομβικό σημείο για τη ζωή μιας γάτας), δεν είμαι από ράτσα αλλά αισθάνομαι really special! Zω και εργάζομαι (ΑΚΑ τεστάρω τα όρια της οικογενείας που με υιοθέτησε) στην Ελλάδα.

Κορίτσια σήμερα θα σας μιλήσω για το έτερο crush της χιουμανίτσας ονόματι Θανάσης…

Ο Θανάσης είναι κοντόχοντρος, σχιστομάτης και γαλανομάτης (περί ορέξεως σαρδελίτσα…)

ok είναι κάπως γλυκούλης

Η τύπισσα τον βρήκε πριν κανα εξάμηνο στο δρόμο κάπως μακριά από το σπίτι μας… Τον τάισε, τον χάιδεψε κι αυτός ο μπούλης της έκανε αυτά τα κόλπα με τα οποία αυτή πέφτει τέζα… Πήγαινε σαν τζάνκι και τον έψαχνε αλλά δεν τον έβρισκε και μετά φύγαμε για καλοκαίρι και γλιτώσαμε (βέβαια πάθαμε Σκελετούλα…).

Το Σεπτέμβρη που γυρίσαμε μπήκε σ’ ένα  pet shop για να μου βρει μια τροφή που έψαχνε (ξέρετε για ν’ αδυνατίσω) εκεί βρήκε τον κοντόχοντρο (sic) ο οποίος είχε ονομαστεί Θανάσης από τον ιδιοκτήτη. Χαρές η χιουμανίτσα, ο μογκολίνος (εντάξει αδέλφια ξέρετε δεν είμαι politically correct) είχε βρει κάποια φροντίδα… βέβαια τα βράδια κοιμόταν έξω και ο τύπος που είχε το ακίνητο του είχε ρίξει κλωτσιά… αλλά τουλάχιστον είχε κάποιον να τον νοιάζεται…

Ηρέμησε λοιπόν και της έφυγε ένα βάρος (σιγά σιγά να εστιάζουμε μόνο σε μένα…)

Πάει λοιπόν ένα μήνα μετά να πάρει τροφούλα για να γεμίσω την κοιλίτσα μου και τρώει κοτρόνα… Το pet shop έκλεισε! Δράμα! Τι έγινε; Που είναι ο Θανάσης… Τα μαγαζιά εκεί γύρω εντελώς αδιάφορα, έκαναν πως δεν καταλάβαιναν… Κόλλημα η χιουμανίτσα (ρε μπελά που ξαναβρήκαμε). Γύρναγε γύρω γύρω να τον βρει έστελνε και το χιουμαναράκι (καλή προδότρα κι αυτή η νυφίτσα) ώσπου ένα απόγευμα τον εντόπισαν να κάθεται έξω από το μαγαζί που έμενε (εντάξει κι εγώ συγκινούμαι λίγο, δεν είμαι και από πάγο…) τον τάισαν και με κάποιον τρόπο ο Θανάσης που μάθαμε πως εκεί τον κακοποιούσαν (ο καλός ιδιοκτήτης… του χάλαγε την αξία του Τσαντίρ Πάλλας…) έμαθε να περπατάει ως εδώ και να βρίσκει την είσοδο της πολυκατοικίας (κι εγώ τον είχα για στόκο).

Η άλλη… την βγάζει σαν την Ιουλιέτα τα βράδια στο μπαλκόνι τραγουδώντας (που΄σαι Θανάση) και κατεβαίνει μεσ’ τη μαύρη νύχτα να τον βρει αναμαλλιασμένη (λες και της κάνει καντάδα ο Jude Law). Όταν έρχεται σπίτι φυσάει και ξεφυσάει…

Το πρόβλημα είναι πως όταν η χιουμανίτσα έρχεται σπίτι και τον έχει χαϊδέψει ή έστω την έχει ακουμπήσει εγώ το μυρίζω και παθαίνω ΚΡΙΣΗ! Δεν ξέρω τι φταίει… αυτή όλο γατιά χαϊδεύει και όλο γατιά ταΐζει… Εντάξει όχι ότι χαίρομαι γενικά, αλλά η μυρωδιά του Θανάση με αγριεύει… Η ουρά μου γίνεται σαν δαιμονισμένου ρακούν! Δε θέλω να μου τον κουβαλήσουν εδώ, στο σπίτι μου! Καταλαβαίνω την ανάγκη να βρει ένα σπίτι αλλά όχι το δικό μου! Υποφέρω στην ιδέα…

Ααα δε σας είπα… ο Θανάσης έχει καρδούλα στην πλάτη! Καρδούλα ρε παιδιά και γαλάζια μάτια σχιστά… και θέλει χάδια… Εφιάλτης!

Sorry…How can you beat this?

Talk To The Paw!

#pinkpower

Σχόλια

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *