Είμαι η Ελένη και όταν έχω χρόνο, γράφω. Για ό,τι τύχει και ό,τι προκύψει. Προτιμώ το αλμυρό από το γλυκό, την bitter από τη γάλακτος και τους θετικούς ανθρώπους από τους γκρινιάρηδες. Αν με κάνεις να γελάσω και αν με πείσεις, με κέρδισες.

Επειδή με έχετε κουράσει και αναρωτιέστε αν είστε ή αν δεν είστε ακαμάτες, ή πόσο ακαμάτες είστε, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Όλες είστε ακαμάτες. Τελεία.

Για να λέμε την αλήθεια, υπάρχουν δύο κατηγορίες ακαμάτες. Η πρώτη κατηγορία είναι οι εκ γενετής ακαμάτες. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για αυτές. Ξέρουν από την αρχή που βαδίζουν. Έχουν επίγνωση της κατάστασης τους από νωρίς και ανάλογα με το χαρακτήρα τους, άλλες κρύβουν την ακαματοσύνη, άλλες την κάνουν όπλο τους και άλλες δεν ασχολούνται καν μαζί της.

Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτές που δεν ήταν αρχικά αλλά έγιναν κάπου στην πορεία ακαμάτες. Η ακαματοσύνη είναι επίκτητο χαρακτηριστικό. Ας όψεται η ανάγκη και οι συνθήκες. Γιατί η -τελικώς- ακαμάτα ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις. Ας πούμε, ήθελε τις δουλειές που είχε προγραμματίσει να τις προλαβαίνει όλες μέσα στην ημέρα. Αλλά δεν το κατάφερνε. Έτσι είναι η κοινωνία σήμερα, άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει.
Μην την κοιτάτε υποτιμητικά την ακαμάτα. Δεν ήταν έτσι πάντα. Ήθελε να μαγειρεύει κάθε μέρα νόστιμο, υγιεινό φαγάκι. Γιατί όταν άνοιγε το παράθυρο της κουζίνας μοσχομύριζε το τετράγωνο. Αλλά, τα’παμε! Άτιμη κενωνία! Άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις. Και μαγειρεύει μόνο το ΣΚ.

Και ήθελε να μαγειρεύει γιατί της αρέσει. Το κάνει κέφι. Ήταν όμως και τα ντουλάπια της γεμάτα. Και δεν ξέμενε ποτέ από τίποτα. Και να τα ρύζια, και να τα μακαρόνια και να τα κ@λόχαρτα και να τα ντιξάν. Αλλά ας όψεται η κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει. Και της τελειώνουν οι χαρτοπετσέτες και κόβει το χαρτί της κουζίνας και το κάνει χαρτοπετσέτα.

Δε λέω πια για το σίδερο. Που η ακαμάτα προσέχει και δεν λερώνει τα ρούχα της και τα φοράει και δεύτερη μέρα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι αλλάζουν κάθε μέρα τα πάντα. Και γίνονται στοίβες τα ρούχα και δεν τελειώνουν ποτέ τα πλυντήρια. Έτσι είναι η κοινωνία σήμερα, άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει. Και η ακαμάτα λέει στα παιδιά της να φορέσουν και ασιδέρωτο το φανελάκι (γιατί οι Αμερικάνες που από το στεγνωτήριο τα πάνε κατευθείαν στην ντουλάπα είναι πιο έξυπνες?).

Και τελοσπάντων αυτού του τύπου η ακαμάτα νομίζει ότι δεν είναι ακαμάτα και έχει και κρίση ταυτότητας, άλλα θέλει να κάνει, άλλα πρέπει να κάνει, άλλα κάνει και στο τέλος της ημέρας δεν έχει κάνει τίποτα.
Εμείς όλες θα τις εξυπηρετήσουμε πάντως στο akamatamana.gr, και αληθινές και ατυχήσασες.

#ροζδύναμη

Σχόλια

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *