Τι είδους υγεία θέλουμε;

Τι είναι η υγεία;  Είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου ή μήπως ανάγκη; Είναι υποχρέωση της πολιτείας και κοινωνικό αγαθό ή μήπως καταναλωτικό, εμπορεύσιμο προϊόν; Είναι οικονομική παράμετρος ευημερίας ενός λαού ή μήπως μια αγορά παροχής υπηρεσιών; Ο καθένας ανάλογα με την ιδεολογία του, τη μόρφωσή του αλλά και το στενό συμφέρον του έχει μια διαφορετική προσέγγιση για την υγεία. Άλλες φορές καθαρά φιλοσοφική, ιδεαλιστική και πνευματική και άλλες καθαρά υλιστική και πρακτική.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει ορίσει την υγεία ως εκείνη την «κατάσταση πλήρους σωματικής, διανοητικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο την απουσία νόσου ή αναπηρίας». Είναι άραγε υγιής αυτός ο οποίος δεν έχει κανένα σωματικό νόσημα; Προφανώς και όχι! Είναι άραγε υγιής αυτός που δεν έχει κανένα σωματικό, ψυχικό ή και διανοητικό νόσημα? Επίσης, όχι! Εδώ έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της υγείας, ο κοινωνικός παράγοντας που είναι αναμφισβήτητα καταλυτικός. Γιατί χωρίς κοινωνική ευεξία , η έννοια της υγείας, επίσης δεν υφίσταται. Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν ότι ο κύριος παράγοντας κινδύνου για την υγεία είναι η φτώχεια. Αν υποθέσουμε ότι δυο πανομοιότυποι άνθρωποι, με το ίδιο γονιδιακό υλικό μεγαλώσουν σε δυο διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά περιβάλλοντα , πιστεύετε ότι θα έχουν την ίδια κατάσταση υγείας; Όχι , βέβαια.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα, τι είδους υγεία θέλουμε; Αλλά και τι είδους υγεία μπορούμε να έχουμε;  Τι μπορεί να καθορίσει εν πολλοίς την υγεία? Η απάντηση είναι το Σύστημα Υγείας ενός κράτους. Είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να παρέχονται υπηρεσίες ολοκληρωμένης φροντίδας, πρόληψης, αγωγής, προαγωγής και φυσικά θεραπείας, παρακολούθησης, αποκατάστασης και επανένταξης αλλά και τελικής φροντίδας όταν πλησιάζουμε προς το τέλος αυτού του ταξιδιού που ονομάζουμε ζωή. 

Και αυτό το σύστημα υγείας δεν νοείται χωρίς τις υπηρεσίες της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που αποτελεί τη βάση αλλά και το διασυνδετικό ιστό μέσω του οποίου επικοινωνούν αλλά και ανατροφοδοτούνται οι άλλες βαθμίδες της υγείας, οι οποίες έτσι γίνονται τελικά περισσότερο αποτελεσματικές. Η ενδυνάμωση της ΠΦΥ, της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας δηλαδή, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο ενός ΥΓΙΟΥΣ συστήματος υγείας. Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις υποτιμάται και υποβαθμίζεται ο ρόλος της ενώ θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς όφελος της κοινωνίας και φυσικά των πολιτών, ειδικά σε περιόδους κρίσης.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν, τι είδους υγεία θέλουμε και τι είδους υγιείς πολίτες θέλουμε, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, ευημερίας και ασφάλειας.

#sdimopoulou_doc

#ροζδύναμη