Απόγευμα Μάρτη, ο γιος σου κρέμεται στην πλάτη σου μιμούμενος με απόλυτη επιτυχία τον θρυλικό Ταρζάν, η μικρή αναζητά το γάλα της και εσύ αναρωτιέσαι αν είναι μέρα ή νύχτα, αν τέλειωσε το πλυντήριο και πότε επιτέλους θα ξεπαγώσει αυτός ο καταραμένος κιμάς για να φτιάξεις γρήγορα το φαγητό για την επόμενη.
Ο ήχος του μηνύματος στο κινητό σου έρχεται για να επιβεβαιώσει πανηγυρικά τα όνειρα που έκανες ένα μήνα πριν. Διαβάζεις ανάμεσα σε γέλια και κλάματα: «Συγχαρητήρια, έχετε προσληφθεί, ξεκινάτε την επόμενη Δευτέρα στις 08.00» Πριν καλά- καλά συνειδητοποιήσεις την επιτυχία σου, σχηματίζεις το νούμερο της κολλητής σου και της ανακοινώνεις με ανυπομονησία τα ευχάριστα. Η αντίδραση της σε παγώνει. Το μυαλό σου τρέχει να βρει δικαιολογίες για να σε ξεμπλοκάρει και να αιτιολογήσει τη συμπεριφορά της. Είναι η πρώτη φορά άραγε που δεν χαίρεται με τη χαρά σου;
Καλώς όρισες στον κόσμο των τοξικών ανθρώπων, αυτών που ρουφάνε τις ευτυχισμένες στιγμές των άλλων, που προσπαθούν πάντα να τους χαλάσουν το κέφι, που γκρινιάζουν για τα πιο απλά πράγματα, που επιδιώκουν να κλέψουν ακόμα και τις χαρούμενες σκέψεις τους.
Πρώτο και βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η χειριστικότητα. Σκέφτονται πως οι άνθρωποι γύρω τους είναι αντικείμενα που θα εξυπηρετούν άμεσα τους ίδιους προς δικό τους όφελος.
Βρίσκουν συνεχώς λάθη. Αυτά τα λάθη είναι η αγαπημένη τους διαδικασία καθώς μέσα από αυτά κατορθώνουν επιτυχώς να σε μειώνουν, να σου δημιουργούν φόβο και ενοχές, να σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν αξίζεις.
Έχουν συνεχώς το ρόλο του θύματος. Αυτό όπως καταλαβαίνεις είναι η τέλεια δικαιολογία για να μπορούν να ρουφάνε ανεξέλεγκτα την ενέργεια σου. Δεν θα σου ζητήσουν ποτέ συγνώμη, πάντα θα φταίει κάποιος άλλος. Πρέπει πάντα να τρέχεις εσύ για εκείνους, να λύνεις τα προβλήματα τους και να τους βοηθάς μόνιμα. Σε περίπτωση που χρειάζεσαι εσύ κάτι, εξαφανίζονται ως δια μαγείας.
Συναισθήματα; Ποια συναισθήματα; Για τους τοξικούς ανθρώπους η λέξη συναίσθημα έχει αφαιρεθεί από το λεξιλόγιο, το μυαλό και την ψυχή τους. Είναι εξίσου σημαντικό το γεγονός πως μονίμως προβάλλουν τα δικά τους «θέλω» πάνω σου. Δεν δέχονται τη λέξη «όχι» και αγνοούν επιδεικτικά τις δικές σου ανάγκες.
Είναι η κολλητή που σε μειώνει σε κάθε φράση, είναι ο σύντροφος που σου ρουφάει ότι έχεις μέσα στην ψυχούλα σου, είναι ο διευθυντής που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αξίζεις, είναι η μάνα σου που κάθε της πρόταση ισούται και με μια μαχαιριά, είναι ο αδερφός σου που κάθε του ανάσα κρύβει και μια ειρωνεία. Είναι πολύ όλο αυτό, είναι πολλοί όλοι αυτοί…
Διαβάζεις το κείμενο και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως τους έχεις δίπλα σου, οι δικαιολογίες που έψαχνες τόσα χρόνια για εκείνους αλλάζουν νόημα, αμφιβάλλεις, αναθεωρείς, επιβεβαιώνεις, συνειδητοποιείς.
Σανίδα σωτηρίας:
- Σκέφτομαι συνειδητά αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος βοηθά στην εξέλιξη μου, αν ακουμπούν οι ψυχές μας, αν σε αυτόν βλέπω κομμάτια του εαυτού μου. Αν με βοηθά να γίνομαι η καλύτερη εκδοχή μου.
- Επαναπροσδιορίζω τα όρια της σχέσης μου μαζί του. Δεν επιδιώκω την αλλαγή του, δεν ελπίζω σε καλύτερες μέρες, απλά κατανοώ και συγχωρώ συνειδητά την αδυναμία του.
Εσύ είσαι ο κυρίαρχος της ζωής σου και του κόσμου σου. Η δύναμη σου είναι τεράστια. Μπορείς να ορίσεις τον κύκλο των ανθρώπων που θα σε κάνουν δημιουργική, ευτυχισμένη, αληθινή, χαρούμενη, ζωντανή.
Είσαι αυτό που επιλέγεις! Αξίζεις την καλύτερη επιλογή!
#ροζδύναμη
Ονομάζομαι Παναγιώτα Σαχαρίδη, γεννήθηκα το 1986 στην Ορμύλια Χαλκιδικής όπου και μεγάλωσα. Από παιδί λάτρευα να μιλάω με ανθρώπους, να ακουμπούν οι ψυχές μας. Σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έπειτα έκανα το δεύτερο πτυχίο μου στη Θεσσαλονίκη αναφορικά με τη Συμβουλευτική Ψυχολογία. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον χορό επαγγελματικά από το 2010 και πλέον διδάσκω σε παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ΑμεΑ. Εφαρμόζω το πρόγραμμα της Χοροθεραπείας και της Συμβουλευτικής μέσω κίνησης. Τον Φλεβάρη του 2021 ολοκλήρωσα το πρώτο μεταπτυχιακό μου πρόγραμμα στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα την Κλινική Ψυχική Υγεία και τον Μάρτη του 2021 ξεκίνησα το δεύτερο μεταπτυχιακό μου στην Ιατρική σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με θέμα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Ζω, αγαπώ, συναισθάνομαι, βιώνω.
Σχόλια