Ένα λαμπερό ερωτηματικό που φωσφορίζει, ένα ματωμένο «γιατί» που σιγοκαίει στην ψυχή σου, μια μελωδία που θυμίζει μόνο εκείνον, ένα άρωμα που γεννά γρήγορα χιλιάδες μνήμες, μια ιστορία αγάπης που δολοφονήθηκε προσεκτικά πριν ακόμη ξεκινήσει.
Το απωθημένο, το ανικανοποίητο, ο πλατωνικός έρωτας, το ανεκπλήρωτο, το όνειρο ή ο εφιάλτης σε κοιτούν κατάματα προσπαθώντας να απαντήσουν σε αναπάντητα κεφάλαια της ζωής σου, να ορίσουν ξανά την ψυχοσύνθεση σου, να σε βάλουν σκόπιμα σε αδιέξοδα ή να σε βγάλουν με ασφάλεια από εκείνα.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας λειτουργεί διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο και αυτή είναι και η μαγεία του. Άλλοι παλεύουν να τον ξεχάσουν, άλλοι ονειρεύονται να τον γευτούν, άλλοι να τον αντικαταστήσουν με μια νέα ύπαρξη, άλλοι ακολουθούν το φάντασμα τους που τους στοιχειώνει, άλλοι τον μετατρέπουν σε φιλία, άλλοι αρνούνται την ίδια την αγάπη, την ίδια τη ζωή. Φαντάσου το σαν μια παλιά φθαρμένη και ξύλινη ντουλάπα, αποτελούμενη από μικρά κουτάκια. Καθένα από αυτά κρύβει και μια ιστορία, τη δική σας ιστορία που ξετυλίγεται μπροστά σου σαν μια ταινία του σινεμά. Εσύ εκεί, μέσα στον συννεφιασμένο σου ουρανό, αναπολείς, αναρωτιέσαι, φοβάσαι, χάνεσαι, πεισμώνεις και προχωράς…
Τι είναι τελικά αυτός ο έρωτας;
Όσο ο ανεκπλήρωτος έρωτας επιβιβάζεται στο τρένο και απομακρύνεται βασανιστικά από τον δικό σου σταθμό, τόσο η μνήμη σου τον κρύβει αργά και προσεκτικά στα κουτάκια της ξύλινης ντουλάπας. Τα απωθημένα, οι εμμονές, οι παράδεισοι που ονειρεύτηκες μαζί του, τα βλέμματα, τα χρώματα, τα αρώματα και οι γεύσεις ορίζουν μια πραγματικότητα όπως ακριβώς δεν τη θες. Εκεί ακριβώς είναι η στιγμή που αναδύεται και ο μύθος του υποσυνείδητου σου και κάνει όλες τις επιθυμίες να ανθίζουν.
Μέσα από έναν έρωτα που δεν εκπληρώθηκε ποτέ λοιπόν, βιώνεις το πάντρεμα μιας μη ρεαλιστικής σχέσης με τον ιδανικό σου κόσμο. Τόσο καιρό υφαίνεις προσεκτικά έναν ιστό, δίνοντας τα χαρακτηριστικά που θες εσύ να έχει και όχι εκείνα που σε έκαναν να τον επιλέξεις γι’ αυτό που είναι. Όταν η επιθυμία σου γίνεται εμπόδιο στην εξέλιξή σου, τότε παύει να είναι επιθυμία και γίνεται εμμονή. Η εμμονή αυτή θα γίνει ο μη λειτουργικός οδηγός σου που θα σε αναγκάζει να συγκρίνεις το πραγματικό με το φαντασιακό. Η εμμονή αυτή θα γίνει η υποτιθέμενη φίλη σου που θα εξουσιάζει και θα λεηλατεί κάθε σπίθα της ζωής σου. Και τι θα είναι τελικά αυτός ο έρωτας; Μια απάτη. Ένας μύθος. Μια φαντασία. Αυτό είναι. Δεν έχεις μαζί του καθημερινές συναλλαγές, δεν συγκρούεσαι, δεν διαφωνείς, δεν προσαρμόζεσαι, δεν συμβιώνεις, δεν μοιράζεσαι, δεν ζεις. Εκεί μέσα στο βάθος του υποσυνείδητου όλα εξιδανικεύονται και θεοποιούνται μάταια.
Δεν υπάρχουν έρωτες με τίτλο. Υπάρχουν μόνο έρωτες.
Πίσω από τον ανεκπλήρωτο έρωτα όμως, στέκεται σαν γίγαντας ο φόβος για τον αληθινό έρωτα…Εκείνος που έχει σάρκα και οστά, που θα σε αγκαλιάσει, που θα σου συμπαρασταθεί, που θα αναπνέει τρυφερά στο αυτί σου. Έχει νόημα να ονειρεύεσαι, αρκεί τα όνειρα σου να σε «πάνε μπροστά», να σου δίνουν ώθηση και εξέλιξη, να είναι υλοποιήσιμα και συμβατά με τον χαρακτήρα σου. Να είσαι το αληθινό ΕΓΩ σου.
#ροζδύναμη
Ονομάζομαι Παναγιώτα Σαχαρίδη, γεννήθηκα το 1986 στην Ορμύλια Χαλκιδικής όπου και μεγάλωσα. Από παιδί λάτρευα να μιλάω με ανθρώπους, να ακουμπούν οι ψυχές μας. Σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έπειτα έκανα το δεύτερο πτυχίο μου στη Θεσσαλονίκη αναφορικά με τη Συμβουλευτική Ψυχολογία. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον χορό επαγγελματικά από το 2010 και πλέον διδάσκω σε παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ΑμεΑ. Εφαρμόζω το πρόγραμμα της Χοροθεραπείας και της Συμβουλευτικής μέσω κίνησης. Τον Φλεβάρη του 2021 ολοκλήρωσα το πρώτο μεταπτυχιακό μου πρόγραμμα στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα την Κλινική Ψυχική Υγεία και τον Μάρτη του 2021 ξεκίνησα το δεύτερο μεταπτυχιακό μου στην Ιατρική σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με θέμα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Ζω, αγαπώ, συναισθάνομαι, βιώνω.
Σχόλια