Όταν σου κάνουν υποδείξεις, τσεκ. Όταν σε καθυστερούν στα ραντεβού, τσεκ. Όταν μασουλάνε δίπλα στο αυτί σου, τσεκ. Όταν δεν σε καταλαβαίνουν, τσεκ. Όταν επιμένουν ότι έχουν δίκιο ενώ δεν έχουν, τσεκ. Όταν σου το παίζουν ξερόλες, τσεκ. Όταν πετάνε ρούχα, παιχνίδια και τα πάντα, τσεκ. Όταν σε λένε εγωίστρια ενώ τρέχεις για όλους, τσεκ.
Εκατομμύρια τσεκ, χιλιάδες στιγμές θυμού που σε κάνουν έξαλλη, εκατοντάδες φορές κοκκινισμένο πρόσωπο, φωνάζεις, κλαις, διεκδικείς ή παραμένεις στάσιμη, θ υ μ ώ ν ε ι ς.
Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα και μάλιστα είναι ένα ενδιαφέρον συναίσθημα το οποίο σχετίζεται με δύο συνθήκες: α) ο θυμός με τον ίδιο μας τον εαυτό και β) ο θυμός με τους άλλους . Είναι γεγονός πως όταν προερχόμαστε από οικογένειες που λειτουργούσαν με βάση τον θυμό, υιοθετούμε γρήγορα αυτές τις μη λειτουργικές συμπεριφορές και στη δική μας ζωή. «Είναι πιο εύκολο να φωνάξω, να σπάσω κάτι, να πετάξω αντικείμενα ή να κλάψω από το να μάθω να διαχειρίζομαι τον θυμό μου» λέει με βροντερή φωνή η Γ. 42 ετών και μητέρα 3 ανήλικων παιδιών. Εδώ θα έρθω με ένα κόκκινο μαρκαδόρο και θα υπογραμμίσω αρχικά τη φράση της Γ. « είναι πιο εύκολο» και θα πω :ΌΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΑΠΛΑ.
Εγωιστικό; Ο θυμός είναι δείγμα εγωισμού; Δηλαδή είμαι εγωίστρια επειδή προτιμώ να φωνάζω όταν θυμώνω;
Οι σκέψεις χοροπηδάνε μέσα στο μυαλό σου και σερβίρουν πολλά ερωτηματικά. Η διαχείριση θυμού απαιτεί έκφραση. Είναι δύσκολο να εκφράζουμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε και γι’ αυτό πολύ γρήγορα, εύκολα, βολικά και εγωιστικά προτιμούμε να θυμώνουμε. Μέσα από τον άμεσο θυμό μας λοιπόν καταπιέζουμε το συναίσθημα μας χωρίς καν να το επεξεργαστούμε. Φωνάζουμε, ουρλιάζουμε, βρίζουμε, κλαίμε, έχουμε ταχυπαλμία από όλη αυτή την ταραχή και συνήθως αυτοί που είναι απέναντι μας εξακολουθούν να μας κοιτάνε σαν φαντάσματα για το παραλήρημα, εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν και _ω τι πρωτότυπο_ εξακολουθούν να κάνουν τα ίδια και την επόμενη φορά. Κοίτα με τώρα κατάματα και πες μου ειλικρινά :
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΦΘΕΙΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΑΠΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ;
- Εξερευνώ. Προσπάθησε να καταλάβεις αν αυτό που αισθάνεσαι είναι θυμός η φόβος. Τις περισσότερες φορές νομίζουμε πως θυμώνουμε αλλά στην πραγματικότητα φοβόμαστε!
- Time- out. Ζητώ λίγο χρόνο να απομακρυνθώ και να επεξεργαστώ αυτό που συμβαίνει χωρίς να ξεστομίζω ότι μου κατεβαίνει απ’ το κεφάλι προσπαθώντας να πληγώσω τον απέναντι.
- Προσπαθώ να ανακαλύψω τι βρίσκεται πίσω από τον θυμό μου.
Δυστυχώς, ο θυμός είναι οι κρυμμένες ανικανοποίητες ανάγκες και ιδιαιτέρως η τρυφερότητα… Ο θυμός συνδέεται με το αίσθημα της απόρριψης και της χαμηλής αυτοεκτίμησης…ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΘΥΜΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.
Έχει νόημα να ζητάς αγκαλιά, έχει νόημα να νιώθεις αδύναμος, έχει νόημα να είσαι ο εαυτός σου γιατί μόνο τότε η ζωή σου αποκτά νόημα.
#ροζδύναμη
Ονομάζομαι Παναγιώτα Σαχαρίδη, γεννήθηκα το 1986 στην Ορμύλια Χαλκιδικής όπου και μεγάλωσα. Από παιδί λάτρευα να μιλάω με ανθρώπους, να ακουμπούν οι ψυχές μας. Σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έπειτα έκανα το δεύτερο πτυχίο μου στη Θεσσαλονίκη αναφορικά με τη Συμβουλευτική Ψυχολογία. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον χορό επαγγελματικά από το 2010 και πλέον διδάσκω σε παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ΑμεΑ. Εφαρμόζω το πρόγραμμα της Χοροθεραπείας και της Συμβουλευτικής μέσω κίνησης. Τον Φλεβάρη του 2021 ολοκλήρωσα το πρώτο μεταπτυχιακό μου πρόγραμμα στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα την Κλινική Ψυχική Υγεία και τον Μάρτη του 2021 ξεκίνησα το δεύτερο μεταπτυχιακό μου στην Ιατρική σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με θέμα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Ζω, αγαπώ, συναισθάνομαι, βιώνω.
Σχόλια