Ένας σημαντικός αριθμός παιδιών ξεκινούν την διαδικασία πιπιλίσματος του αντίχειρα πριν από τη γέννησή τους και συνεχίζουν αυτή τη διαδικασία και μετά από τη γέννησή τους. Στη συνέχεια μετά από τον αντίχειρα τα παιδιά τείνουν να χρησιμοποιούν πιπίλα. Η πιπίλα στα παιδιά προσφέρουν ηρεμία και ασφάλεια. Είναι ο τρόπος που έχουν να αυτορρυθμίζονται, να νιώθουν ανακούφιση και χαλάρωση.
Η πιπίλα παρόλο που έχει αρκετά οφέλη και δεν θεωρείται μια κακή συνήθεια, όταν τα παιδιά την χρησιμοποιούν παρατεταμένα (π.χ. μετά τα 2 έτη), μπορεί να δημιουργηθούν επιπτώσεις. Το παρατεταμένο πιπίλισμα του αντίχειρα ή της πιπίλας, μπορεί να επηρεάσει τόσο την οδοντοστοιχία του παιδιού, όσο και την ομιλία του. Η πιπίλα ή ο αντίχειρας δεν αφήνουν τα δόντια να συγκλίνουν σωστά, την άνω σιαγόνα να σφραγίσει με την κάτω σιαγόνα. Ακόμη, εξ’ αιτίας της παρατεταμένης χρήσης τα παιδιά μαθαίνουν και αφομοιώνουν ένα διαφορετικό μοτίβο κατάποσης, όπου η γλώσσα μαθαίνει να κινείται προς τα πίσω και τις πλείστες φορές παρατηρείται το φαινόμενο της εξώθησης γλώσσας. Επίσης, η λανθασμένη σύγκλιση των γνάθων, επηρεάζει την ομιλία επιφέροντας διαταραχές άρθρωσης και συγκεκριμένα στους συριστικούς ήχους /σ/, /ζ/ καθώς επίσης και στα συμπλέγματά τους (π.χ. /ξ/, /ψ/, /τς/). Ακόμη, στα φωνήματα /τ/, /ντ/, /ν/ /λ/, /ρ/. Επιπροσθέτως, όταν το στόμα του παιδιού είναι συνεχώς απασχολημένο με πιπίλισμα αντίχειρα ή πιπίλας, μειώνει τις πιθανότητες για προσπάθεια μίμησης ήχων ή ακόμη και παραγωγή ήχων.
Εκτός αυτού, το παρατεταμένο πιπίλισμα επιφέρει πρώιμο απογαλακτισμό καθώς και συχνές ωτίτιδες. Το παρατεταμένο ρούφηγμα της, μεγαλώνει τους ακουστικούς σωλήνες, εκκρίσεις διεισδύουν από τον λαιμό στο αυτί του παιδιού και με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται ωτίτιδες. Οι συχνές ωτίτιδες μπορεί να επιφέρουν απώλεια ακοής και έτσι το παιδί δεν μπορεί να ακούσει καθαρά την ομιλία.
Καταληκτικά είναι σημαντικό να τονιστεί πως η χρήση πιπίλας ή αντίχειρα, μετά τα 3 έτη, δεν είναι ωφέλιμη, μάλλον επιβλαβής και καθόλου απαραίτητη. Ίσως να είναι απαραίτητη εξ’ αιτίας της δύναμης της συνήθειας και όχι επειδή πραγματικά το παιδί την χρειάζεται. Ακόμη, σημαντικό να σημειωθεί πως η διαδικασία του θηλασμού είναι απαραίτητη και ωφέλιμη μιας και ενδυναμώνει με σωστό τρόπο τους μύες, αναπτύσσει την συντονισμένη αναπνοή, κατάποση και μάσηση. Βοηθάει στην κίνηση, την δύναμη των στοματικών μυών όπως τα χείλη, γλώσσα, μάγουλα κ.τ.λ.
Kαι όπως έλεγαν και οι παλιοί «Παν μέτρον, άριστον». Τα οφέλη της πιπίλας είναι πολλά, όμως όταν αυτή η διαδικασία γίνεται απλά μια ρουτίνα, δύσκολη να σταματήσει τότε, κάθε άλλο παρά ωφέλιμη θα είναι.
Η Έλενα Αλωνεύτη είναι απόφοιτη του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, με τίτλο σπουδών Λογοπαθολογία/ Λογοθεραπεία, από όπου αποφοίτησε με Άριστα. Ιδιωτεύει στη Λευκωσία, δουλεύοντας με ένα ευρύ φάσμα διαταραχών. Παρέχει υπηρεσίες Λογοθεραπείας οι οποίες συμπεριλαμβάνουν τη Συμβουλευτική Γονέων, την Πρόληψη, Αξιολόγηση, Διάγνωση, Θεραπεία και Αποκατάσταση των διαταραχών του Λόγου, της Ομιλίας και Επικοινωνίας, τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Η κα. Αλωνεύτη είναι εκπαιδευμένη στο σύστημα Εναλλακτικής και Επαυξητικής Επικοινωνίας GRID 3 και στο γλωσσικό σύστημα ΜΑΚΑΤΟΝ. Είναι εκπαιδευμένη στην παροχή θεραπειών μέσω του προγράμματος “Phoneme Touch and Say”, καθώς επίσης και στην Παιχνιδοθεραπεία. Έχει παρακολουθήσει σειρά σεμιναρίων που αφορούν ενήλικες και παιδιά.
Σχόλια