Γιατί ή πώς; έχει διαφορά.
Θέλω να πω, αν σκέφτεσαι: “για ποιο λόγο με απασχολεί ο πρώην ενώ είμαι σε σχέση;” είναι εντελώς διαφορετικό από το να σκέφτεσαι: “πώς περνάει τώρα ο πρώην; τι κάνει; με ποια είναι; με σκέφτεται;”. Μοιάζουν ολόιδια αλλά δεν είναι. Αν ενδιαφέρεσαι για εκείνον, ποντάρεις στο “πως”. Αν ενδιαφέρεσαι για εσένα, ποντάρεις στο “γιατί”.
Πρώην και ξερό ψωμί.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι. Όχι, αυτό είναι τραγούδι. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ζουν μονάχοι γιατί έχουν κολλήσει κυριολεκτικά και μεταφορικά στους πρώην. Σε εκείνους που τους προσέφεραν ζεστασιά, ασφάλεια, ικανοποίηση, δέσιμο, αληθινή σχέση. Και ύστερα ξύπνησαν. Απ’ το παραμύθι που έτρωγαν τόσο καιρό. Γιατί κατάλαβαν ότι το ψωμί ήταν όντως ξερό. Γιατί το φρέσκο ψωμί το κρατούσε ο πρώην για τον εαυτούλη του και εσύ έτρωγες τα ξερά κομμάτια και ένιωθες και ικανοποιημένη. Γιατί μία σχέση χρειάζεται πάντα δύο και όχι έναν. Και εσύ ήσουν μία που έκανε για δύο. Που φρόντιζε για δύο. Που έτρεχε για δύο. Που πονούσε για δύο. Που αγαπούσε για δύο.
Η νέα σχέση είναι υποκατάστατο;
Τίποτα δεν είναι υποκατάστατο αν δεν το αφήσουμε να είναι. Το να κάνεις σχέση αμέσως μόλις χωρίσεις δεν είναι επιλογή, είναι πρόχειρη λύση στο πρόβλημα. Σκεπάζεις το πρόβλημα για να ανακουφιστείς. Το πρόβλημα δεν είναι ποτέ ο πρώην, ο νυν ή ο χωρισμός. Το πρόβλημα είσαι εσύ που δεν μπορείς να δεις κατάματα την αλήθεια. Κανείς δεν μπορεί να σε φροντίσει όπως φροντίζεις εσύ τον εαυτό σου. Άρα η νέα σχέση θα γίνει υποκατάστατο ενός προβληματικού εαυτού. Ενός εαυτού που πονά και δεν εκφράζεται, ενός εαυτού που εκλιπαρεί για βοήθεια και το σωσίβιο είναι μακριά.
Πρώην και νυν, εκείνοι και εσύ.
Δύο στρατόπεδα, δύο μάχες, μία αλήθεια. Εσύ είσαι η αλήθεια και όταν το συνειδητοποιήσεις δεν θα έχεις ανάγκη κανέναν. Χρειάζεσαι εσένα. Το δικό σου παρελθόν και το δικό σου παρόν χωρίς στολίδια ανθρώπινα. Μπαίνουμε σε μία σχέση και τη συγκρίνουμε με τις υπόλοιπες για να κατασκευάσουμε τον ιδανικό άντρα. Φτιαγμένο από δύο; τρεις χαρακτήρες; πάλι πλάνη; πάλι ξερό ψωμί; πάλι εσύ μόνη και κενή;
Ο μόνος πρώην είναι ο πρώην εαυτός σου.
Κοίτα αυτό που ήσουν και αυτό που έχει νόημα να είσαι. Όλοι αναζητούν το “άλλο τους μισό”. Να είσαι ολόκληρη. Αυτό αξίζεις.
#ροζ δύναμη
Ονομάζομαι Παναγιώτα Σαχαρίδη, γεννήθηκα το 1986 στην Ορμύλια Χαλκιδικής όπου και μεγάλωσα. Από παιδί λάτρευα να μιλάω με ανθρώπους, να ακουμπούν οι ψυχές μας. Σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έπειτα έκανα το δεύτερο πτυχίο μου στη Θεσσαλονίκη αναφορικά με τη Συμβουλευτική Ψυχολογία. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον χορό επαγγελματικά από το 2010 και πλέον διδάσκω σε παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ΑμεΑ. Εφαρμόζω το πρόγραμμα της Χοροθεραπείας και της Συμβουλευτικής μέσω κίνησης. Τον Φλεβάρη του 2021 ολοκλήρωσα το πρώτο μεταπτυχιακό μου πρόγραμμα στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα την Κλινική Ψυχική Υγεία και τον Μάρτη του 2021 ξεκίνησα το δεύτερο μεταπτυχιακό μου στην Ιατρική σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με θέμα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Ζω, αγαπώ, συναισθάνομαι, βιώνω.
Σχόλια