«Είμαι καλά, ναι. Ηρεμώ ξανά, όπως μου αξίζει», απάντησα στο τηλέφωνο. Θυμάμαι, κάποτε, ευχόντουσαν οι γονείς μου να «ηρεμήσω». Να βρω την «ψυχική ηρεμία» που…
Αταξία. Τι αταξία είναι αυτή! Μια ζωή άτακτη. Και πάντα να βρίσκω ό,τι ψάχνω. Να χαίρομαι εκείνες τις ψηλές νότες που ξεφεύγουν από τον χάρακα…
Χούφτες είμαστε. Που αδειάζουν, που γεμίζουν, που βαραίνουν… χούφτες όχι ερμητικά κλεισμένες, με τόσες δα σχισμές να προσπαθούν να υπερκαλύψουν η μια την άλλη, σαν…
Καμιά φορά φαντάζομαι όλα τα κομμάτια της Ημέρας να χώνονται μέσα σε ένα σακούλι. Και η Νύχτα να τα φέρνει πάνω-κάτω, γύρω-τριγύρω. Να τα κρύβει,…
Πόσα από αυτά που είμαστε, δεν είναι; Πόσα περιττά, πόσα επιπλέον, πόσα επίπλαστα, πόσα γραμμάρια δήθεν κι άμυνας μπορεί να σηκώσει ένα τούλι… Κάποτε σκίζεται.…
Ξέρεις εκείνα τα βότσαλα, τα λεία… που τα χέρια δεν σκαλώνουν σε καμιά τους κουφαλίτσα; Κι όταν τα γυρίζεις ανάποδα, να χαϊδέψεις την κοιλιά τους,…
Σήμερα ξύπνησα μετά από πολλές ώρες ύπνου, έτσι για αλλαγή. Απόλαυσα το τίποτα. Έσβησα. Το είχα ανάγκη. Όχι εγώ. Το σώμα μου. Και έκλεισε τον…
Καμιά φορά τσουλάς… ξεχνιέσαι κι αντί να περπατάς στακάτα, ρολάρεις. Και σαν το βάζο χύνεσαι. Μία βούλα εκεί. Το 1. Δύο βούλες απέναντι. Το δύο.…
Πρόσφατα έχασα μια Γυναίκα. Από εκείνες που εκτίμησα, που αγκάλιασα, που κοίταξα ολόισια, άνοιξα το πορτάκι και τον ενθουσιασμό μου. Ήταν πράγματι ιδιαίτερη. Την είδα…
Με θυμόταν! Είναι μαγικό. Θυμόταν τότε που… Μπήκε στο μπαρ. Πόσο ηλεκτρισμένο να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο, στο τυχαίο. Ε ναι, μου χαμογέλασε. Δεν μπορούσε…