Χούφτες είμαστε. Που αδειάζουν, που γεμίζουν, που βαραίνουν… χούφτες όχι ερμητικά κλεισμένες, με τόσες δα σχισμές να προσπαθούν να υπερκαλύψουν η μια την άλλη, σαν στεγανό ανοξυγόνωτο δοχείο.
Χούφτες άδειες. Χούφτες γεμάτες. Χούφτες καθάριες, προσφάτως πλυμένες. Χούφτες μελανές, ρυτιδιασμένες που αδυνατούν άλλο να συγκρατήσουν.
Και ξάφνου… αυτή η παλάμη ανοίγει, γυρνά απότομα. Και γίνεται τίποτα. Πούπουλο. Αδειανό. Δεν κρατά τίποτα. Δεν είναι τίποτα. Δεν υπάρχει. Δεν σημειώνει. Δεν σημειώνεται.
Μόλις γυρίσει, κοιτάξει προς τα πάνω κι ενώσει όλα του τα μέρη, γίνεται ένα κουβαδάκι. Φούχτα που μπορεί να πλασαριστεί και ως χούφτα. Ή αντιστρόφως. Το πάνω, το κάτω. Το γιομάτο και το αδειανό. Με μια κίνηση. Πουφ! Αυτό.
Ό,τι είμαστε. Ό,τι γεμίζει. Ό,τι αδειάζει. Με μία κίνηση. Του μυαλού.
Φοίβη.-
#ροζδύναμη
Γεια! Είμαι η Φοίβη Σιταρά, επαγγελματίας κειμενογράφος / δημοσιογράφος. Λατρεύω τις γάτες, τη Μουσική (goth, celtic, electro, classical), τη Σοκολάτα, τον Αφρώδη Οίνο, τις Μηχανές, τα HOGs (games). Με έλκουν οι άνθρωποι που ξέρουν να γελούν, να δίνουν, να ανοίγονται, να ψάχνονται.
Σχόλια