Μπορεί σιγά σιγά να αφήνουμε το καλοκαιράκι πίσω μας, όμως οι ζέστες θα συνεχίσουν για αρκετό καιρό ακόμα και ο Σεπτέμβρης είναι ίσως η ευκαιρία για μπάνια σε λιγότερο “μπίζι” εποχές. Με λιγότερα βλέμματα πάνω μας. Με λιγότερα λυγερά κορμιά γύρω μας.
Αδιαμφισβήτητα, οι παραλίες γεμάτες κόσμο, κόσμο που κοιτάει, κόσμο που κρίνει, είναι για κάποιους/ες από εμάς ένας από τους χειρότερους μας εφιάλτες. Μια φορά άκουσα τη ξαδέρφη μου, μια νεαρή μανούλα που παλιότερα ξέδινε στις παραλίες του Πρωταρά, να μου λέει: “Σιγά μην πάω Πρωταρά, τώρα πάμε στην τάδε παραλία με τη φίλη μου, αυτήν που είναι λίγο πιο…. έξω από τα βλέμματα. Εκεί που πάνε… οι μαμάδες!“
Υπάρχουν τέτοιες παραλίες; Αναρωτήθηκα. Και γιατί μια νεαρή γυναίκα να θεωρεί ότι πρέπει σώνει και ντε αν θέλει να λιαστεί και να απολαύσει το καλοκαίρι να πάει να “κρυφτεί” σε μια παραλία που ίσως δεν είναι της επιλογής της; Γιατί να πρέπει να βάζουμε τόση πίεση και έμφαση στο πώς μοιάζει το κορμί μας κάθε καλοκαίρι που ξεχνάμε ότι παραλία πάμε για διασκέδαση και όχι σε διαγωνισμό μόντελιγκ;
Παρότι δεν είμαι μανούλα η ίδια, τα χρόνια περνάνε και σίγουρα και το δικό μου κορμί δε μοιάζει με το πώς έμοιαζε στην αρχή της δεκαετίας των 20. Όμως, ίσως η ηλικία, ίσως τα ταξίδια σε διάφορες κουλτούρες του εξωτερικού, ίσως η τριβή μου με ανθρώπους που δεν έχουν τα κλασσικά κολλήματα του Έλληνα/Κύπριου γύρω από το θέμα αισθητικής του κορμιού μας, έχουν λειτουργήσει ευεργετικά. Όσο μεγαλώνω, τόσο πιο άνετη νιώθω με το κορμί μου, τις ατέλειες του και τόσο περισσότερο δεν αφήνω το κάθε κριτικό “βλέμμα” να με εμποδίζει από το να περάσω όμορφα και να αξιοποιήσω τις δυνατότητες του δικού μου κορμιού όσο καλύτερα μπορώ.
Κι εδώ θέλω να σε ρωτήσω κι εσένα: Το καλοκαίρι έχει περάσει, όμως η σχέση σου με το σώμα σου παραμένει. Αυτό το καλοκαίρι, έχεις καταφέρει να αγαπήσεις το σώμα σου όσο του αξίζει; Το έχεις εκτιμήσει; Έχεις αφήσει έστω και λίγο πίσω σου το πώς πιστεύεις ότι οι άλλοι σε κρίνουν με το τι φοράς (οι οποίοι μπορεί είτε να κρίνουν είτε όχι) και έχεις φορέσει αυτά που κάνουν την ψυχή σου χαρούμενη;
Εάν ακόμα χρειάζεσαι βοήθεια, πιο κάτω έχω να σου προτείνω 3 τρόπους με τους οποίους μπορείς να βελτιώσεις τη σχέση σου με το δικό σου κορμί λίγο περισσότερο.
- Δες τη λειτουργικότητα του κι όχι μόνο την αισθητική του
Πολλές φορές το επίκεντρο μας πέφτει τόσο πολύ στο πώς μοιάζει το σώμα μας, που ξεχνάμε να εκτιμήσουμε το τι μας προσφέρει. Το τι μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε. Το πώς μας εξυπηρετεί. Ο πρωταρχικός ρόλος του σώματος μας είναι να είναι λειτουργικό και όχι αισθητικό. Σε προσκαλώ να αφιερώσεις λίγα λεπτά από τη μέρα σου, να γράψεις ένα ευχαριστήριο γράμμα στο κορμί σου. Πες ευχαριστώ στα πόδια σου που σε κουβαλάνε παντού. Στα δάκτυλα σου που σου επιτρέπουν να έχεις μια δουλειά. Στα χέρια σου που σου επιτρέπουν να αγκαλιάζεις αυτούς που αγαπάς. Στα μαλλιά σου που κρατάνε τα αυτιά σου ζεστά το χειμώνα. Στη μέση σου που σου επιτρέπει να κουβαλάς διάφορα στην πλάτη. Έχουμε συνήθως να ευχαριστήσουμε το κορμί μας για άπειρα πράγματα και μόνο καλό δεν κάνουμε όταν εστιάζουμε στο 1-2 κιλά περισσότερα που έχουμε ή τις καμπύλες που δεν επιθυμούμε.
2. Απέφυγε να σχολιάζεις το τι φοράνε οι άλλοι/ες
Θυμάμαι στα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη με καφέδες στην παραλιακή, ένα σύνηθες “σπόρ” ήταν να σχολιάζουμε την κάθε μια που περνούσε από μπροστά μας. Λες και ήταν πασαρέλα αυτό που βλέπαμε, γινόμασταν εμείς οι κριτές του καλαίσθητου. Ευτυχώς με τα χρόνια αντιλήφθηκα πόσο ζημιογόνο είναι αυτό το “σπορ” και πλέον έχω αλλάξει 180 μοίρες! Βλέπεις, όταν σχολιάζουμε άλλες γυναίκες για το τι φοράνε, τις τους πάει, τι δεν τους πάει, το τι γίνεται είναι εμμέσως να περνάμε “κανόνες” σωστής ενδυμασίας με τις φίλες μας. Εμμέσως λέμε η μια στην άλλη πρώτον κοίτα μη γίνεις έτσι και δεύτερον αν γίνεις έτσι μην και τολμήσεις να φοράς αυτά που φοράει αυτή. Και ενώ αυτήν την τρίτη γυναίκα που σχολιάζουμε μπορεί να μην την επηρεάσετε ποτέ το σχόλιο μας γιατί δε θα το ακούσει, αυτό που σίγουρα γίνεται είναι να γεμίζουμε το δικό μας εαυτό με ανασφάλειες γύρω από το κορμί μας. Δημιουργούμε την αίσθηση στον εαυτό μας ότι όλοι σχολιάζουν όλους όπως σχολιάζουμε κι εμείς τους άλλους, οπότε αν τολμήσω να μην έχω το τέλειο κορμί και να μη φοράω αυτά που μου πάνε, ΟΛΟΙ θα μιλάνε άσχημα για μένα. Η κριτική προς τους άλλους γυρνάει μπούμερανγκ λοιπόν και επηρεάζει κατά κύριο λόγο εμάς και μόνο και τη δική μας αυτοπεποίθηση γύρω από το σώμα μας. Και στην τελική κι αν δεν τους πάει κάτι πού είναι το κακό; Υπάρχει η αστυνομία της καλαισθησίας; ‘Αμα κάποιος/α νιώθει άνετα με το τι φοράει, εμάς τι λόγος μας πέφτει;; Λιγότερη κριτική για τους άλλους λοιπόν, λιγότερες ανασφάλειες για μας!
3. “‘Εχασες/έβαλες κιλά;”
Τα χρόνια που ζούσα εξωτερικό, μακριά από φίλους και συγγενείς, κανένας ποτέ δε σχολίαζε το βάρος μου. Όμως με το που πατούσα το πόδι μου στη μητέρα πατρίδα και έβλεπα τους γνωστούς μου, μετά από τους χαιρετισμούς ακολουθούσαν εκατέρωθεν σχόλια του τύπου “Μια χαρά φαίνεσαι, έχασες κιλά”; Ή “Βάλαμε κανά κιλάκι στην Αγγλία εεεεε;” Ή “κούκλα είσαι, φαίνεται ότι προσέχεις, μια χαρά κρατιέσαι!” Κι αν έβλεπα τη γιαγιά μου είχα ένα απ’ τα δύο: “Πω πω τα μαγουλάκια σου μπήκαν μέσα, τώρα που είσαι εδώ να φας λίγο!” Ή το ανάποδο “Αφράτεψαν τα μαγουλάκια σου, κούκλα είσαι!” (το οποίο συνήθως ήταν το σχόλιο που σήμαινε μάλλον έπρεπε να κάνω λίγο κράτει!) Υπάρχει κάποιος λόγος το σημείο αναφοράς μας να είναι ο σχολιασμός μας για την αυξομείωση βάρους του άλλου; Ακόμα και θετικό να είναι το σχόλιο μας, μπορεί επίσης να είναι μακροπρόθεσμα ζημιογόνο: Επικυρώνουμε ότι το θεμιτό είναι να είμαστε φιγουράτες και αδύνατες, μόνο έτσι θα πάρουμε σχόλια που θα μας κάνουν να νιώσουμε όμορφα, κι αν βάλουμε κάποια κιλά μάλλον είναι καιρός να συγκρατηθούμε! Η αξία μας όμως ως άνθρωποι ουδεμία σχέση έχει με το πόσα κιλά είμαστε. Η ουσία μας, οι αρχές μας, το τι πρεσβεύουμε, είναι αυτά που μετράνε. Και με το να συνεισφέρουμε κι εμείς στο διάλογο και στην ανταλλαγή αυτού των φαινομενικά αθώων σχολίων, ενισχύουμε την κουλτούρα που περνά τα μηνύματα ότι η αξία μας βρίσκεται γύρω από το πώς μοιάζει το κορμί μας, ότι το επίκεντρο είναι αυτό κι όχι τα επιτεύγματά μας και ότι το θεμιτό είναι το αδύνατο και το καλαίσθητο κορμί, όλα τα άλλα απορρίπτονται. Σίγουρα δε μπορούμε να αποτρέψουμε τους άλλους από το να σχολιάζουν, μπορούμε όμως να διακόπτουμε και να μη συμμετέχουμε σε αυτό το διάλογο. Όπως και πιο πάνω, λιγότερη κριτική για τους άλλους συνήθως σημαίνει καλύτερη σχέση με το δικό μας κορμί!
Εύχομαι να πιο πάνω να σας έχουν βοηθήσει και να σας έχουν δώσει τροφή για σκέψη για τη σχέση σας με το δικό σας σώμα. Εάν επιθυμείτε να δείτε ένα live που έκανα στο γυναικείο γκρουπ Πίστεψε ότι Μπορείς για το συγκεκριμένο θέμα, μη διστάσετε να ζητήσετε να γίνετε μέλος!
Φιλικά,
Μέμνια
#ροζδύναμη
H Μέμνια Θεοδώρου κατάγεται από τη Λάρνακα και έχει σπουδάσει Εφαρμοσμένη Θετική Ψυχολογία και Ψυχολογία Coaching στο Ανατολικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, μετά τις σπουδές της στην Οδοντιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Πριν λίγα χρόνια, πήρε την απόφαση να γραφτεί στη μεγαλύτερη κούρσα ιστιοπλοΐας του πλανήτη, Clipper Around the World Yacht Race, και έγινε η πρώτη Κύπρια που ταξίδεψε από την Αγγλία μέχρι την Αυστραλία με ιστιοφόρο.
Με την επιστροφή της, η διεθνής πλατφόρμα TEDx την προσκάλεσε να μοιραστεί την εμπειρία της με το κοινό. Από τότε η Μέμνια έχει εξελιχθεί σε Motivational Speaker, δίνοντας πολλές ομιλίες σε Κύπρο και εξωτερικό. Παράλληλα, ως Coach διεξάγει σεμινάρια Προσωπικής Ανάπτυξης, καθώς και προσωπικές συνεδρίες.
Σχόλια